Πήγα να δώ τις κόρες μου στη σχολική επετειακή γιορτή. Σε ένα από τα θεατρικά λοιπόν τα "δευτεράκια" μίλησαν για τον Κοσμά τον Αιτωλό και την εκστρατεία του:
"Φτιάξτε σχολεία αν θέλετε ελεύθερους Έλληνες..."
Εκεί κόλλησα! το έχασα το υπόλοιπο έργο. Η σκέψη μου εγκλωβίστηκε στην αναστροφή:
"αν θέλετε ελεγχόμενους Έλληνες διαλύστε τους τα σχολεία..."
Τι μαθαίνεις από τους πανηγυρικούς των εθνικών επετείων! Άξιζε τον κόπο!!!
Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008
Κυριακή 23 Μαρτίου 2008
Προκήρυξη της Μεσσηνιακής Γερουσίας
“Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου.
Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και επέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μήν μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννήσιους Γραικούς εις μή μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.
Εις τοιάυτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.
Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νύν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν της βδελυράς τυραννίας.
Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την ελευθερίαν.
Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρει λόγον εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατο όνομα της ελευθερίας.
Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να απελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν το ταχύτερον εις τον ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.
Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας και ευέλπιδες ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.
1821 Μαρτίου 23 εν Καλαμάτα. Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου.
Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.”
Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και επέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μήν μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννήσιους Γραικούς εις μή μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.
Εις τοιάυτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.
Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νύν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν της βδελυράς τυραννίας.
Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την ελευθερίαν.
Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρει λόγον εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατο όνομα της ελευθερίας.
Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να απελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν το ταχύτερον εις τον ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.
Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας και ευέλπιδες ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.
1821 Μαρτίου 23 εν Καλαμάτα. Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου.
Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.”
(το πρωτότυπο έγγραφο βρίσκεται (πού αλλού... στα αρχεία του Foreign Office)
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Η στρατηγική του Δελφινιού
Πρόκειται για ένα βιβλίο με θέμα το μάναντζμεντ, που όμως οφείλει τον τίτλο και το περιεχόμενό του στα χαρακτηριστικά του Δελφινιού. Θ' αναφερθούμε παρακάτω στο περιεχόμενο του βιβλίου αυτού, τονίζοντας κάποια από τα θέματα που θίγει. Βέβαια, η ευρύτητα της ανάπτυξης των επιμέρους θεμάτων και το μέγεθος του βιβλίου δεν μας επιτρέπει μια διεξοδική ανάλυση σ'ένα άρθρο. Ομως, ο στόχος είναι να παρακινηθεί ο κάθε ενδιαφερόμενος και να μελετήσει ο ίδιος το βιβλίο. Ακόμη να προσθέσουμε ότι το περιεχόμενό του είναι τέτοιο, που δεν είναι απαραίτητο αυτός που θα το διαβάσει ν' ασχολείται μ' επιχειρήσεις. Τα στοιχεία προβληματισμού που περιέχει το κάνουν χρήσιμο για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για την αυτογνωσία και την αυτοανάπτυξή του, καθώς και για τις σχέσεις του με τους άλλους.Να σκέφτεσαι και να ενεργείς σαν Δελφίνι, είναι ο κύριος άξονας του θέματός μας. Ομως, όλοι οι άνθρωποι σκέφτονται και ενεργούν έτσι; Σίγουρα όχι! Μέσα στο χώρο της "ανθρωποθάλασσας" κυκλοφορούν πολλοί τύποι ανθρώπων. Τονίζεται η ύπαρξη τριών κύριων τύπων:του Δελφινιού, του Καρχαρία και του ΚυπρίνουΣτον Καρχαρία θ' αναγνωρίσουμε τον επιθετικό και αρπακτικό τυπο, που θέλει πάντα να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα. Στις θέσεις της "Δεξαμενής της Υπαρξης " παίρνει τη θέση του διώκτη. Χωρίζει τους άλλους σε θύτες και θύματα, σε χαμένους και κερδισμένους και τα παρόμοια. Μέσα στα "χωρικά ύδατα" του Καρχαρία υπάρχει απάτη, ομίχλη, ("θόλωμα των νερών") αλαζονία, έλεγχος και άλλα παρόμοια που "σηματοδοτούν" την περιοχή του. Η τακτική που εφαρμόζει είναι η εξαγορά και ο συμβιβασμός, μια και έχει να κάνει με θύματα.Ομως, μέσα στη "δεξαμενή" έχουν χώρο και άλλες τακτικές, όπως π.χ. η Υπέρβαση, αλλά και η Φυγή. Στην Υπέρβαση θ' αναγνωρίσουμε το Δελφίνι, που "σπάει" τα όρια και διευρύνει τις διαστάσεις της δεξαμενής, ενώ οι Κυπρίνοι παίρνουν τη γωνιά του θύματος και υιοθετούν τη Φυγή με τις διάφορες μορφές της. Η Φυγή και η υποχώρηση είναι οι πρακτικές που θα υιοθετήσει ο Κυπρίνος, όταν βρεθεί αντιμέτωπος με δυσκολίες. Ομως υπάρχουν και κάποια άλλα προσωπεία που μπορεί να υιοθετήσει μια και η πίστη του είναι ότι δεν είναι μόνο αυτός θύμα, αλλά και οι άλλοι. Ετσι, μπορεί να εμφανιστεί σαν σωτήρας (για άλλα θύματα) σαν εμπόδιο στη διεξαγωγή του παιχνιδιού, (όποιο κι άν είναι αυτό) στο να παριστάνει τον καλό ή τον προβληματικό ή αυτόν που μένει απέξω.Ομως, οι Κυπρίνοι μέσα από ένα τρόπο προσαρμογής στην πραγματικότητα κατορθώνουν τελικά να επιβιώσουν. Ενα μεγάλο πλήθος απ' αυτούς κατηγορεί, αλλά ταυτόχρονα στηρίζεται στο σύστημα. Προκειται για τους ψευτοανοικτόμυαλους Κυπρίνους, του ΨΑΚ (όπως αναφέρονται στο βιβλίο), οι οποίοι θα λέγαμε ότι καταλαμβάνουν ένα μεγάλο χώρο μέσα στην κοινωνική δεξαμενή του σημερινού υλιστικού και εμπορικού πολιτισμού, που κυριαρχεί στον πλανήτη.Πρόκειται για τους μικροαστούς, που έχουν άνετο εισόδημα, εποφθαλμιούν και θέλουν μεγαλύτερο, αλλά φοβούνται και το χάσιμο της άνεσης και τους κινδύνους που περιέχει το ρίσκο μιας οποιασδήποτε απόφασης. Ετσι, υιοθετούν και αυτοί τις τακτικές τους προκειμένου να επιβιώσουν. Δεν περνά από το μυαλό τους ότι ίσως κάποια στιγμή υπάρξει έλλειψη σε ο,τιδήποτε, γιατί πιστεύουν στην αφθονία. Δεν αναλαμβάνουν ευθύνες για αλλαγές. Είναι ο τύπος του διανοούμενου, που μόνο συζητά για τα κακώς κείμενα και τα υποδεικνύει.* Αφήνουν το χρόνο να διαλέξει για τα πράγματα, δεν εμβαθύνουν στους σκοπούς και πιστεύουν ότι τελικά "όλα θα πάνε καλά".Ενα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο μέσα στα χαρακτηριστικά τους είναι αυτό της επιπόλαιης γενίκευσης. Εδώ αναφέρεται η θεωρία του εκατοστού πιθήκου, που βασίζεται στην ποσοτική θεώρηση των πραγμάτων. Αν εκατό άτομα κάνουν κάτι, τότε και όλοι οι άλλοι θα αρχίσουν να το κάνουν. Αυτό έχει μια δόση αλήθειας, αλλά κρύβει μέσα του τον κίνδυνο της επιπόλαιας γενίκευσης, που εξομοιώνει εύκολα τα πάντα.Να επαναλάβουμε λοιπόν εδώ ότι μέσα στην κοινωνική Δεξαμενή κυκλοφορούν Καρχαρίες, Δελφίνια και ΨΑΚ (ψευτοανοικτόμυαλοι Κυπρίνοι). Τα Δελφίνια υποκινούν το κύμα, εκμεταλλεύονται το "δημιουργικό" άγχος, διευρύνουν τα όρια της Δεξαμενής, πετυχαίνουν την Υπέρβαση, επιδιώκουν πάντα το κομψό αποτέλεσμα.Οι Καρχαρίες κυνηγούν απεγνωσμένα τη νίκη, λέγοντας συνεχώς: "πρέπει να νικήσω"! Θεοποιούν τον ανταγωνισμό, βλέπουν μόνο χαμένους και κερδισμένους. Και όμως, τελικά νικιούνται από τα Δελφίνια.Οι Κυπρίνοι χαρακτηρίζονται από την ηττοπάθεια και έτσι μια και "τραγουδούν": " δεν μπορώ να είμαι νικητής", προσπαθούν με κάθε τρόπο να "τα βολέψουν", καλύπτοντας με κάθε τρόπο τον συμβιβασμό και την αποτυχία τους, την οποία μάλιστα δεν θέλουν να δουν. Προτιμούν να μην ξέρουν. Δέχονται την ήττα, τη θυσία και την αδυναμία σαν κύριους κανόνες του παιχνιδιιού της ζωής.Ανατρέχοντας στις γραμμές του κειμένου, ο καθένας μπορεί να διακρίνει τον εαυτό του, αλλά και τους "άλλους". Ομως πρέπει ν' αναρωτηθούμε. Για τον καθένα έξω από μένα και εγώ δεν ανήκω στους άλλους;Ας αναφέρουμε ακόμη κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία που συναντάμε στο βιβλίο αυτό. Ετσι π.χ. αναφέρονται τα κύματα του Τόφλερ,* που ως γνωστόν -για να το σημειώσουμε περιληπτικά- τονίζει ότι η ανθρωπότητα πέρασε από τη βάση του κυνηγού νομάδα, στη γεωργική φάση, μετά στη βιομηχανική και σήμερα βρίσκεται στη φάση (κύμα) που οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αντικαθιστούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο, ενώ άλλο κύμα εξέλιξης βρίσκεται μπροστά μας ή ίσως άλλα κύματα που θε εξαπλωθούν με πολύ γρήγορο ρυθμό, ενώ πολλοί άνθρωποι δεν θα προλάβουν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.Ακόμη αναφέρεται η θεωρία του Χάους με όλα τα αξιοπερίεργα που κρύβει. Κυρίως όμως το ότι το Χάος είναι φαινομενικό, υπάρχει μια αδιόρατη τάξη στο εμφανιζόμενο χαοτικό σύμπαν, ενώ φαινομενικά ασήμαντοι παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν, λόγω της κλιμάκωσής τους, σε τεράστιες διαταραχές.Ενα ταξίδι μέσα στη δεξαμενή ακόμη εμφανίζει "τύπους" ανθρώπων, οι οποίοι διακρίνονται από τους άλλους βάσει της κοσμοαντίληψής τους.* Αναφέρουμε χαρακτηριστικά μερικούς: ο συμμέτοχος, ο ατομιστής, ο νομοταγής, ο κυνηγός επιλογών. Ο καθένας υιοθετεί κάποιες αξίες και κάνει κάποιες επιλογές προκειμένου να επιβιώσει. Εσείς σε ποιο μέρος της Δεξαμενής κινείστε; Και με τι τρόπο αξιολογείται τους άλλους και κυρίως τον εαυτό σας;Παράλληλα αναφέρεται και η μεγάλη σημασία που έχουν τα ημισφαίρια του εγκεφάλου και οι τρόποι συμπεριφοράς που αντιστοιχούν στο καθένα. Προχωρούν ακόμη οι ερευνητές μας στις συμπεριφορές που αντιστοιχούν στα τεταρτημόρια του εγκεφάλου που επικρατούν στον καθένα. Επίσης, στη σχέση του ανθρώπου με το χρόνο και πώς τοποθετείται ο καθένας μπροστά στο όραμα του μέλλοντος. Μέχρι και τα Μορφογενετικά Πεδία αναφέρονται (πρόκειται για τη Δεξαμενή από την οποία αντλούνται όλες οι ανθρώπινες εμπνεύσεις κάθε είδους για να το αναφέρουμε απλά). Ομως αγγίζει αυτή η θεώρηση βαθύτερες εσωτερικές αλήθειες.*Τελικά, είναι χρήσιμο το διάβασμα ενός βιβλίου για το σύγχρονο Μάναντζμεντ; Αν το προσεγγίσει κανείς με φιλοσοφικό πνεύμα, πιστεύω πως ναι. Σημασία δεν έχει να προσπαθήσει κανείς να δει τον εαυτό του σαν Δελφίνι που νικά τους Καρχαρίες και πάντα δημιουργεί "κομψά" αποτελέσματα, που νικά το άγχος και τη μονοτονία, που σπα τα όρια και "δημιουργεί όραμα".Σημασία εχει το ότι μια και είμαστε άνθρωποι και σκεφτόμαστε, πρέπει ν' ασχοληθούμε και με το πώς Σκεφτόμαστε. Αλλιώς θα σκέφτονται και θ'αποφασίζουν άλλοι για μας.
Η Εαρινή Ισημερία στις 20 Μαρτίου
Εαρινή Ισημερία έχουμε την 20ή Μαρτίου. Κατά την ημερομηνία αυτή ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Κριού και έτσι εισερχόμαστε αστρονομικά στην εποχή της άνοιξης.
Η Εαρινή Ισημερία του Ηλίου συμβολίζει τον θάνατο της τιτανικής φύσεως του ανθρώπου και την ανάστασή του στις πνευματικές φύσεις του πνευματικού κόσμου των αθανάτων. Ταυτόχρονα συμβολίζει τον θάνατο των παθών της τιτανικής φύσεως των μυημένων και την εμφάνιση (στη θέση των παθών) των αρετών εκείνων, οι οποίες εξασφαλίζουν τον θρίαμβο των μυστών επί του νόμου του θανάτου.
Η περίοδος από την Εαρινή Ισημερία μέχρι την Θερινή Τροπή του Ηλίου συμβολίζει την εποχή της αναγεννήσεως και μεταμορφώσεως των ανθρωπίνων ψυχών στις πνευματικές φύσεις του πνευματικού κόσμου ως και της προετοιμασίας τους για τον πλήρη αποχωρισμό τους από το έρεβος. Στο φυτικό επίπεδο, είναι η εποχή της μεταμορφώσεως των ανθέων και των χρωμάτων αυτών.
Η Εαρινή Ισημερία του Ηλίου συμβολίζει τον θάνατο της τιτανικής φύσεως του ανθρώπου και την ανάστασή του στις πνευματικές φύσεις του πνευματικού κόσμου των αθανάτων. Ταυτόχρονα συμβολίζει τον θάνατο των παθών της τιτανικής φύσεως των μυημένων και την εμφάνιση (στη θέση των παθών) των αρετών εκείνων, οι οποίες εξασφαλίζουν τον θρίαμβο των μυστών επί του νόμου του θανάτου.
Η περίοδος από την Εαρινή Ισημερία μέχρι την Θερινή Τροπή του Ηλίου συμβολίζει την εποχή της αναγεννήσεως και μεταμορφώσεως των ανθρωπίνων ψυχών στις πνευματικές φύσεις του πνευματικού κόσμου ως και της προετοιμασίας τους για τον πλήρη αποχωρισμό τους από το έρεβος. Στο φυτικό επίπεδο, είναι η εποχή της μεταμορφώσεως των ανθέων και των χρωμάτων αυτών.
Η σπηλιά λειτουργεί
ΝΑΙ, λειτουργεί, και όλοι είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε καθημερινά τα όλο και πιο ποικίλα, άθλια και βλαβερά σκηνικά της Σπηλιάς. Αναφερόμαστε, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, στη σπηλιά του Πλατωνικού μύθου, σε αυτόν τον κόσμο από σκιές και ψέματα μεταμφιεσμένα με πραγματικότητες, εικόνα με την οποία ο κλασικός φιλόσοφος περιγράφει, όχι μόνο την εποχή του, αλλά και πολλές άλλες στιγμές της Ιστορίας. Και ανάμεσα σε αυτές, την τωρινή στιγμή.
Εκτός από τις συνηθισμένες πολιτικές ομιλίες που καταφέρνουν να μας δείξουν αντικρουόμενες όψεις ενός ίδιου γεγονότος, η επιστήμη, που είναι σήμερα πρωτοπόρος της αντικειμενικής έρευνας, έχει πέσει στα δίχτυα μιας απλουστευμένης παρουσίασης για λιγότερο καταρτισμένους αναγνώστες, και κάτω από την προστασία ευγενικών λέξεων, χειραγωγεί και αυτή τα γεγονότα με κρυφή σκοπιμότητα.
Τον Αύγουστο, είχα την ευκαιρία να διαβάσω ένα τμήμα της «ψυχαγωγικής Επιστήμης» σε κάποιο περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας. Κάθε μέρα, με λίγα λόγια, παρουσίαζε κάποιο θέμα κοινού ενδιαφέροντος, με εύκολα και συμπαθητικά συμπεράσματα... Αλλά... αληθινά; Είναι αλήθεια ότι πάντα μπορούμε να μάθουμε κάτι περισσότερο, αλλά το κάνουμε κάτω από τον παραμορφωτικό φακό μιας συμφεροντολογικής επικοινωνίας.
Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο υποβιβάζουν το επίπεδο των μεγάλων προσωπικοτήτων, ώστε να έχουμε όλο και λιγότερα μεγάλα παραδείγματα στα οποία να μπορούμε να αναφερθούμε. Είναι σαν να έχει αναλάβει η επιστήμη να μας δείξει ότι όλοι είμαστε ίδιοι, αλλά μεταφέροντας τα μέτρα και τα σταθμά πολύ χαμηλά, στα χυδαία και τα επιπόλαια. Η μεγαλοφυΐα δεν υπάρχει. Είναι ένα λάθος της Φύσης. Ακριβώς έτσι ονομάζεται το άρθρο που θέλω να σχολιάσω: «λάθη προς τα πάνω».
Ο συγγραφέας περιγράφει δύο πολύ γνωστές περιπτώσεις εξαιρετικών ανθρώπων: ενός μουσικού, του Μότσαρτ, και ενός φιλοσόφου, του Καντ. Αναφέρεται σε μελέτες που προσπαθούν να αποδείξουν ότι τόσο ο ένας όσο και ο άλλος ήταν άρρωστοι, και αυτό που εμείς θεωρούμε μεγαλοφυΐα δεν είναι παρά το αποτέλεσμα γενετικών λαθών.
Στην περίπτωση του Μότσαρτ, γίνεται λόγος για το «σύνδρομο του Ουίλλιαμς», που δημιουργεί προβλήματα αρτηριακής κυκλοφορίας, κάποια διανοητική καθυστέρηση, χαμηλή προσοχή και μεγάλο άγχος. Αντίθετα, δημιουργεί πολύ κοινωνικούς ανθρώπους, με καλή ακουστική μνήμη και μεγάλο ταλέντο για τη μουσική. Αυτό το σύνδρομο δημιουργείται σε ένα χρωμόσωμα που επηρεάζει 16 γονίδια, δηλ. ένα γενετικό λάθος, το οποίο, αν το δει κανείς από την προοπτική άπειρων όπως εμείς ανθρώπων, μετατρέπεται σε ένα «λάθος προς τα πάνω». Δεν υπάρχει μεγαλοφυΐα, υπάρχει λάθος στη Φύση. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος είναι ένα λάθος της Φύσης.
Η περίπτωση του Καντ είναι παρόμοια. Αναλύοντας τα γραπτά του, μας λένε ότι όλα τους είχαν μεγάλη σαφήνεια ιδεών και εκθέτονταν πολύ σωστά, μέχρι που έφτασε στα 47 του χρόνια. Από τότε και μετά ο Καντ οδήγησε τη φιλοσοφική του έρευνα προς το έδαφος του Λόγου. Γεννήθηκαν τα πιο μεγαλειώδη έργα του, στα οποία θεμελιώνει την ανθρώπινη γνώση σε εννοιολογικές δομές ανεξάρτητες από τις συγκινήσεις.
Συμπτωματικά, από τότε παραπονιέται για δυνατούς πονοκεφάλους και απώλεια όρασης στο αριστερό μάτι, στοιχεία που δίνουν την εντύπωση ότι είχε κάποιο εγκεφαλικό όγκο στον αριστερό μετωπιαίο λοβό, εκεί όπου βρίσκονται τα κέντρα που κάνουν δυνατή τη σχέση μεταξύ των συναισθημάτων και του ορθού λόγου.Έτσι λοιπόν, η ικανότητα του Καντ να φτάσει στον Καθαρό Λόγο, να αποκολληθεί η σκέψη από τη συναισθηματική επιρροή, είναι άλλο ένα γενετικό λάθος στους εγκεφαλικούς νευρώνες. Πρέπει να είναι κανείς άρρωστος, λοιπόν, για διαχωρίσει το λόγο από το συναίσθημα και για να δώσει στο λόγο το ρόλο στήριξης των υπερβατικών ανθρώπινων γνώσεων!!!Ο συγγραφέας του άρθρου δεν ισχυρίζεται τίποτα. Παρουσιάζει αυτές τις μελέτες και αφήνει τον αναγνώστη ελεύθερο να αναλύσει αυτές -και ίσως και άλλες- περιπτώσεις ως πιθανές. Καταλήγει λέγοντας: «Εν τέλει, τι είναι η εξέλιξη αν όχι μια υπομονετική συλλογή λαθών προς τα πάνω;».Αυτή είναι, πιθανόν -για να αφήσουμε κάποιο χώρο στην αμφιβολία, όπως το απαιτεί η σημερινή μόδα- η κρυφή γλώσσα της μυθικής Σπηλιάς του Πλάτωνα. Τίποτα από όσα βλέπουμε δεν είναι πραγματικότητα. Παρατηρούμε μονάχα σκιές, οι οποίες, εξαιτίας μιας ειδικής διάθεσης της Σπηλιάς, φαίνονται πραγματικότητες στις αισθήσεις μας, και ίσως και στο λογισμό μας...Αν συνεχίζουμε αυτόν το συλλογισμό, η εξέλιξη δεν είναι πια μια προοδευτική ανύψωση της ανθρώπινης κατάστασης, η οποία επιτρέπει να αναπτύξουμε και να γεννήσουμε τις εσωτερικές και τις πρακτικές μας αξίες. Η εξέλιξη είναι ένα λάθος της Φύσης. Τραβάει προς τα επάνω, επειδή παράγει εξαιρέσεις, αλλά όχι επειδή αποτελεί μια υπέρβαση. Το «φυσικό» είναι να είμαστε όπως είμαστε, σήμερα, αύριο και πάντα. Γιατί να αλλάξουμε, αφού έχουμε μια εξαιρετική γενετική μηχανή που μας αποκαλύπτει πώς πρέπει να είμαστε εμείς οι άνθρωποι;Σε κάτι όμως είμαστε σύμφωνοι.Αυτή η ασφυκτική μαζικοποίηση μέσα στην οποία είμαστε βυθισμένοι, πρέπει να έχει κάποιο «λάθος», μια πόρτα διαφυγής, για να μπορούμε να αναπνεύσουμε πιο καθαρούς ανέμους, πιο υψηλούς. Η Σπηλιά έχει μια πόρτα εξόδου, και ο άνθρωπος που είναι αρκετά έξυπνος για να τη βρει, θα βρει επίσης την πραγματικότητα, με ή χωρίς όγκους στον εγκέφαλο.
Και επίσης συμφωνούμε στο ότι η εξέλιξη είναι μια υπομονετική συλλογή... αλλά ανθρώπινων δυνατοτήτων, ανοιχτών σε μια όλο και πιο σωστή έκφραση, μια υπομονετική συλλογή αρετών, όσο και αν δεν αρέσει πολύ σήμερα η λέξη αρετή.
Η εξέλιξη πάντα πηγαίνει προς τα επάνω. Και σε αυτό είμαστε. Μέσα στη Σπηλιά, αλλά προσπαθώντας να βγούμε έξω.
Εκτός από τις συνηθισμένες πολιτικές ομιλίες που καταφέρνουν να μας δείξουν αντικρουόμενες όψεις ενός ίδιου γεγονότος, η επιστήμη, που είναι σήμερα πρωτοπόρος της αντικειμενικής έρευνας, έχει πέσει στα δίχτυα μιας απλουστευμένης παρουσίασης για λιγότερο καταρτισμένους αναγνώστες, και κάτω από την προστασία ευγενικών λέξεων, χειραγωγεί και αυτή τα γεγονότα με κρυφή σκοπιμότητα.
Τον Αύγουστο, είχα την ευκαιρία να διαβάσω ένα τμήμα της «ψυχαγωγικής Επιστήμης» σε κάποιο περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας. Κάθε μέρα, με λίγα λόγια, παρουσίαζε κάποιο θέμα κοινού ενδιαφέροντος, με εύκολα και συμπαθητικά συμπεράσματα... Αλλά... αληθινά; Είναι αλήθεια ότι πάντα μπορούμε να μάθουμε κάτι περισσότερο, αλλά το κάνουμε κάτω από τον παραμορφωτικό φακό μιας συμφεροντολογικής επικοινωνίας.
Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο υποβιβάζουν το επίπεδο των μεγάλων προσωπικοτήτων, ώστε να έχουμε όλο και λιγότερα μεγάλα παραδείγματα στα οποία να μπορούμε να αναφερθούμε. Είναι σαν να έχει αναλάβει η επιστήμη να μας δείξει ότι όλοι είμαστε ίδιοι, αλλά μεταφέροντας τα μέτρα και τα σταθμά πολύ χαμηλά, στα χυδαία και τα επιπόλαια. Η μεγαλοφυΐα δεν υπάρχει. Είναι ένα λάθος της Φύσης. Ακριβώς έτσι ονομάζεται το άρθρο που θέλω να σχολιάσω: «λάθη προς τα πάνω».
Ο συγγραφέας περιγράφει δύο πολύ γνωστές περιπτώσεις εξαιρετικών ανθρώπων: ενός μουσικού, του Μότσαρτ, και ενός φιλοσόφου, του Καντ. Αναφέρεται σε μελέτες που προσπαθούν να αποδείξουν ότι τόσο ο ένας όσο και ο άλλος ήταν άρρωστοι, και αυτό που εμείς θεωρούμε μεγαλοφυΐα δεν είναι παρά το αποτέλεσμα γενετικών λαθών.
Στην περίπτωση του Μότσαρτ, γίνεται λόγος για το «σύνδρομο του Ουίλλιαμς», που δημιουργεί προβλήματα αρτηριακής κυκλοφορίας, κάποια διανοητική καθυστέρηση, χαμηλή προσοχή και μεγάλο άγχος. Αντίθετα, δημιουργεί πολύ κοινωνικούς ανθρώπους, με καλή ακουστική μνήμη και μεγάλο ταλέντο για τη μουσική. Αυτό το σύνδρομο δημιουργείται σε ένα χρωμόσωμα που επηρεάζει 16 γονίδια, δηλ. ένα γενετικό λάθος, το οποίο, αν το δει κανείς από την προοπτική άπειρων όπως εμείς ανθρώπων, μετατρέπεται σε ένα «λάθος προς τα πάνω». Δεν υπάρχει μεγαλοφυΐα, υπάρχει λάθος στη Φύση. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος είναι ένα λάθος της Φύσης.
Η περίπτωση του Καντ είναι παρόμοια. Αναλύοντας τα γραπτά του, μας λένε ότι όλα τους είχαν μεγάλη σαφήνεια ιδεών και εκθέτονταν πολύ σωστά, μέχρι που έφτασε στα 47 του χρόνια. Από τότε και μετά ο Καντ οδήγησε τη φιλοσοφική του έρευνα προς το έδαφος του Λόγου. Γεννήθηκαν τα πιο μεγαλειώδη έργα του, στα οποία θεμελιώνει την ανθρώπινη γνώση σε εννοιολογικές δομές ανεξάρτητες από τις συγκινήσεις.
Συμπτωματικά, από τότε παραπονιέται για δυνατούς πονοκεφάλους και απώλεια όρασης στο αριστερό μάτι, στοιχεία που δίνουν την εντύπωση ότι είχε κάποιο εγκεφαλικό όγκο στον αριστερό μετωπιαίο λοβό, εκεί όπου βρίσκονται τα κέντρα που κάνουν δυνατή τη σχέση μεταξύ των συναισθημάτων και του ορθού λόγου.Έτσι λοιπόν, η ικανότητα του Καντ να φτάσει στον Καθαρό Λόγο, να αποκολληθεί η σκέψη από τη συναισθηματική επιρροή, είναι άλλο ένα γενετικό λάθος στους εγκεφαλικούς νευρώνες. Πρέπει να είναι κανείς άρρωστος, λοιπόν, για διαχωρίσει το λόγο από το συναίσθημα και για να δώσει στο λόγο το ρόλο στήριξης των υπερβατικών ανθρώπινων γνώσεων!!!Ο συγγραφέας του άρθρου δεν ισχυρίζεται τίποτα. Παρουσιάζει αυτές τις μελέτες και αφήνει τον αναγνώστη ελεύθερο να αναλύσει αυτές -και ίσως και άλλες- περιπτώσεις ως πιθανές. Καταλήγει λέγοντας: «Εν τέλει, τι είναι η εξέλιξη αν όχι μια υπομονετική συλλογή λαθών προς τα πάνω;».Αυτή είναι, πιθανόν -για να αφήσουμε κάποιο χώρο στην αμφιβολία, όπως το απαιτεί η σημερινή μόδα- η κρυφή γλώσσα της μυθικής Σπηλιάς του Πλάτωνα. Τίποτα από όσα βλέπουμε δεν είναι πραγματικότητα. Παρατηρούμε μονάχα σκιές, οι οποίες, εξαιτίας μιας ειδικής διάθεσης της Σπηλιάς, φαίνονται πραγματικότητες στις αισθήσεις μας, και ίσως και στο λογισμό μας...Αν συνεχίζουμε αυτόν το συλλογισμό, η εξέλιξη δεν είναι πια μια προοδευτική ανύψωση της ανθρώπινης κατάστασης, η οποία επιτρέπει να αναπτύξουμε και να γεννήσουμε τις εσωτερικές και τις πρακτικές μας αξίες. Η εξέλιξη είναι ένα λάθος της Φύσης. Τραβάει προς τα επάνω, επειδή παράγει εξαιρέσεις, αλλά όχι επειδή αποτελεί μια υπέρβαση. Το «φυσικό» είναι να είμαστε όπως είμαστε, σήμερα, αύριο και πάντα. Γιατί να αλλάξουμε, αφού έχουμε μια εξαιρετική γενετική μηχανή που μας αποκαλύπτει πώς πρέπει να είμαστε εμείς οι άνθρωποι;Σε κάτι όμως είμαστε σύμφωνοι.Αυτή η ασφυκτική μαζικοποίηση μέσα στην οποία είμαστε βυθισμένοι, πρέπει να έχει κάποιο «λάθος», μια πόρτα διαφυγής, για να μπορούμε να αναπνεύσουμε πιο καθαρούς ανέμους, πιο υψηλούς. Η Σπηλιά έχει μια πόρτα εξόδου, και ο άνθρωπος που είναι αρκετά έξυπνος για να τη βρει, θα βρει επίσης την πραγματικότητα, με ή χωρίς όγκους στον εγκέφαλο.
Και επίσης συμφωνούμε στο ότι η εξέλιξη είναι μια υπομονετική συλλογή... αλλά ανθρώπινων δυνατοτήτων, ανοιχτών σε μια όλο και πιο σωστή έκφραση, μια υπομονετική συλλογή αρετών, όσο και αν δεν αρέσει πολύ σήμερα η λέξη αρετή.
Η εξέλιξη πάντα πηγαίνει προς τα επάνω. Και σε αυτό είμαστε. Μέσα στη Σπηλιά, αλλά προσπαθώντας να βγούμε έξω.
Delia Steinberg Guzman,
πρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού Νέα Ακρόπολη,
Σταυρός των Παρισίων του Πανεπιστημίου της Σορβόνης σε Επιστήμες, Τέχνες και Γράμματα.
Άρθρο περιοδικού "Νέα Ακρόπολη" (Τεύχος: 112)
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008
Απελευθερώστε τον εγκέφαλό σας
Τί ξέρουμε σήμερα για την λειτουργία του εγκεφάλου; Σύμφωνα με την έκφραση του Maurice Auroux που επαναπροσδιορίζει την εξέλιξη της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος έχει τρείς εγκεφάλους σε έναν, οι οποίοι λειτουργούν στα δύο ημισφαίρια.
Η ανθρώπινη πολυπλοκότητα προκύπτει από μια διαρκή σύγκρουση ανάμεσα σ' αυτούς τούς τρείς εγκεφάλους και στην αλληλεπίδρασή τους. Τουλάχιστον απο την εποχή των Ελλήνων, η λειτουργία του εγκεφάλου ασκεί μια πραγματική γοητεία, ανακατεμένη καμμιά φορά με φόβο, μπροστά στο πολύπλοκο μυστήριο του "μαύρου κουτιού".ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ;Στην αρχή συναντάμε τον ερπετώδη εγκέφαλο -ή αρχαϊκό εγκέφαλο- που λέγεται έτσι επειδή τον ξανασυναντάμε στα ερπετά, στα ψάρια, στις θαλασσινές χελώνες και στα κατώτερα σπονδυλωτά. Είναι η έδρα των αρχέγονων ωθήσεων μας: της επιθετικότητας, του φόβου, της υπεράσπισης, του εδάφους, των ενστίκτων συντήρησης και αναπαραγωγής, όλων των ωθήσεων που έχουν προορισμό την εξασφάλιση της επιβίωσης του είδους.Δεν μπορούμε να ενεργούμε με τον ερπετώδη εγκέφαλο που έχει προγραμματιστεί μια για πάντα, είναι ανίκανος για μαθητεία, αναίσθητος στην εμπειρία Υπάρχει λοιπόν ενας ολόκληρος κόσμος μη ρηματικός από χειρονομίες και αυτόματους τρόπους συμπεριφοράς η ρίζα των οποίων είναι ο ερπετώδης εγκέφαλος. Πάνω απο τον ερπετώδη βρίσκεται ο θηλαστικός εγκέφαλος που κυβερνά τα συναισθήματα, την στοργή και την επικοινωνία με τους άλλους. Είναι επίσης το μέρος των μηχανισμών κινητοποίησης /ακινητοποίησης, αρέσκειας / απαρέσκειας, αμοιβής / τιμωρίας ... Σ'αυτόν εγγράφονται οι αρνητικές ή θετικές εμπειρίες, αλλά είναι κυρίως το φίλτρο των πληροφοριών που συλλαμβάνονται απο τον ανώτερο εγκέφαλο, το φλοιό.Ο φλοιός προνόμιο των ανώτερων μαστοφόρων (του σκύλου, του αλόγου) και του... ανθρώπου, είναι η έδρα της συμβολικής συνείδησης, της γλώσσας, της αφηρημένης σκέψης. Ο φλοιός κόσμημα του ανθρώπινου εγκεφάλου, είναι ο εγκέφαλος που μας επιτρέπει να δημιουργούμε θεωρίες, να διαλογιζόμαστε το αφηρημένο, να επινοούμε ...Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣΧάρις στο φλοιό του ο άνθρωπος είναι ικανός να ανταποκρίνεται με πρωτότυπο τρόπο σε ένα πρόβλημα που τίθεται απο το περιβάλλον. Ο φλοιός επιτρέπει την διάτρηση και τη δημιουργία των ιδεών. Οι ερπετώδεις και θηλαστικοί εγκέφαλοι δεν "μιλούν" μόνο ο φλοιός έχει αυτή την ικανότητα ομιλίας έχει μια πολύπλοκη γλώσσα, ικανή να εκφράζει όλη τη λεπτότητα των συγκινήσεων και των σκέψεων και την ικανότητα να περιγράφει τις τεχνικές πραγματικότητες.Δεν πρέπει όμως να παραμελήσουμε την σημασία των "κατώτερων " εγκεφάλων, κυρίως του θηλαστικού εγκεφάλου. Πράγματι η πληροφορία κυκλοφορεί πάντα από τον θηλαστικό στο φλοιό. Ετσι, ενα ερέθισμα φτάνει στο θηλαστικό. Αν του προκαλεί ευχάριστη ανάμνηση, ο θηλαστικός ενδιαφέρεται και μεταβιβάζει τη πληροφορία στο φλοιό. Αν τον δυσαρεστεί, το αποδοκιμάζει.Αυτή η λειτουργία που συνδέεται με την στοργή εξηγεί την αποτυχία των υπερβολικά διανοητικών διαμορφώσεων. Στη Γαλλία συχνά πιστεύουν οτι μπορούν να επιλύσουν μια διαφορά συζητώντας γύρω απο ένα τραπέζι, δραστηριότητα του φλοιού κατ'εξοχήν. Η, συχνότερα, είναι προτιμότερο πρώτα να ενεργεί κανείς.Αντί να πείτε στο συνομιλητή σας "Σας έχω εμπιστοσύνη" εμπιστευθήτε του μια αποστολή εμπιστευτική. Η θετική ανάμνηση που θα διατηρήσει θα παρακινήσει τον θηλαστικό να μεταβιβάσει πληροφορίες προερχόμενες απο σας.Ολο και περισσότεροι δημιουργοί το γνωρίζουν και προτείνουν στους συμμετέχοντες ειδικές ασκήσεις για να έχουν το maximum των πιθανοτήτων επιτυχίας. Η επιτυχία τους καταγράφεται στον θηλαστικό ο οποίος μεταβιβάζει ενα θετικό μήνυμα στο φλοιό.Είναι μια διαδικασία διαμετρικά αντίθετη από το κλασσικό σχολικό σύστημα, που βασίζεται στην άποψη κυρώσεων σε περίπτωση αποτυχίας. Αν φοβόσαστε το νερό καμμιά λογική κουβέντα ("δεν διακινδυνεύεις τίποτα ") δεν σας κάνει να αλλάξετε, όποια και αν είναι. Αλλά αν κάποιος σας κάνει να ζήσετε μια ευχάριστη εμπειρία στο νερό, ο θηλαστικός την καταγράφει, εύχεται να την ανανεώσει και στέλνει στο φλοιό θετικό μήνυμα.Με άλλα λόγια μια διαμόρφωση δεν είναι αποτελεσματική αν δεν περάσει από το θηλαστικό με τη μορφή μιας θετικής πράξης που αυτός ο τελευταίος αποθηκεύει και μεταβιβάζει στο φλοιό για να μετατραπεί σε αφηρημένη ιδέα.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τόσο πλούσιος και περίπλοκος ώστε οι βιολόγοι όχι μόνο ανακάλυψαν "τρείς εγκεφάλους" , δηλαδή μια κάθετη εξειδίκευση λειτουργίας, που ανακεφαλαιώνει την εξέλιξη της ανθρωπότητας, παρούσα μ' αυτόν τον τρόπο στο καθένα μας, αλλά επίσης μια οριζόντια εξειδίκευση ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, το δεξί ημισφαίριο και το αριστερό ημισφαίριο. Αυτή η εξειδίκευση δεν είναι πια ένας διαχωρισμός εφόσον το τυλώδες σώμα (ενα σύστημα δύο εκατομμυρίων ινών) εξασφαλίζει πολυάριθμες ενδοσχέσεις ανάμεσα στα δύο αυτά ημισφαίρια.ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΝΟΗΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ: ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑΟι σχετικοί ρόλοι των δύο ημισφαιρίων ανακαλύφθηκαν από το Γάλλο βιολόγο Paul Broca, ο οποίος διαπίστωσε ότι τραυματίες που είχαν υποστεί βλάβες σ'ενα συγκεκριμένο μέρος του αριστερού φλοιού παρουσίαζαν προβλήματα ομιλίας, προβλήματα που δεν υπήρχαν σε ασθενείς που είχαν υποστεί τις ίδιες βλάβες στη δεξιά πλευρά. Το αριστερό ημισφαίριο είναι έδρα του λόγου και της λογικής; Δεν χρειαζόταν περισσότερα για να θεωρηθεί "το ευγενές" ημισφαίριο, ενώ το δεξί ημισφαίριο παρουσιάστηκε σαν δευτερεύον. Αυτή η υπερβολική υπεροχή διαρκεί ακόμα και σήμερα. Εν τούτοις οι μελέτες του ερευνητή Roger Sperry (βραβείο Νόμπελ 1981) πάνω στον ρόλο των εγκεφαλικών ημισφαιρίων απέδειξαν την σπουδαιότητα του δεξιού εγκεφάλου, ειδικού στην μουσική και στις τέχνες, ικανού να αναγνωρίζει εικόνες, να ερμηνεύει μια έννοια οπτικά και να συλλαμβάνει ένα σύστημα ολιστικά, ενώ το αριστερό ημισφαίριο δεν μπορεί παρά να αναλύει. Είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα μοντέλλο όπου να διασταυρώνονται οι κάθετες και οι οριζόντιες προσεγγίσεις. Οι διαφορές ανάμεσα στο δεξί και στο αριστερό ημισφαίριο συμπληρώνονται με τις διαφορές ανάμεσα στο θηλαστικό και στο φλοιώδες σύστημα. Αυτό απέδειξε μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Τέξας, υπό την διεύθυνση του Ned Hermann, ο οποίος κατέδειξε τις τέσσερις εγκεφαλικές ζώνες.ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΜΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑΠρόκειται στην πραγματικότητα για τέσσερις ειδικούς τομείς ερεθισμού, σύμφωνα με τους οποίους επικαλούμαστε μάλλον τον φλοιώδη (αριστερό ή δεξιό) ή καλύτερα τον θηλαστικό (αριστερό ή δεξιό). Πράγματι, όλα τα άτομα δεν έχουν τον ίδιο τρόπο αντίδρασης απέναντι σ' ένα γεγονός: κάποιοι αναλύουν το πρόβλημα, κρατούν σημειώσεις, αναζητούν μια λογική λύση. Αλλοι διαβλέπουν μια σφαιρική λύση και σπεύδουν να την εφαρμόσουν. Εκτός από παθολογικές περιπτώσεις ή ατύχημα, τα δύο ημισφαίρια λειτουργούν μόνιμα. Αντίθετα, υπάρχουν εγκεφαλικές προτιμήσεις που οφείλονται στην μόρφωση και στην κουλτούρα, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ενας έμπειρος λογιστής λειτουργεί περισσότερο με τον αριστερό του εγκέφαλο. Αν γίνει μουσικός, ενεργοποιεί επιπλέον τον δεξιό του εγκέφαλο.Επομένως, οι εγκεφαλικές προτιμήσεις δεν είναι αμετάβλητες. Μπορούν να αλλάξουν στην διάρκεια της ζωής. Γνωρίζοντας ότι τα δύο ημισφαίρια είναι συμπληρωματικά, είναι ενδιαφέρον να αναπτύξουμε τον αριστερό εγκέφαλο και αντίστροφα, για να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά του και την ικανότητά του να αντιμετωπίζει και να επιλύει τα πιο διαφορετικά προβλήματα. Σχηματικά, ο αριστερός φλοιώδης αντιπροσωπεύει την λογική νοημοσύνη, ο δεξιός φλοιώδης, την διαισθητική νοημοσύνη. Ο αριστερός θηλαστικός την συγκίνηση κυριαρχημένη και στραμμένη προς την δράση. O δεξιός θηλαστικός την ωθητήριο συγκινησιακότητα. Ολα αυτά συνδυάζονται σε ευμετάβολες αναλογίες.Είναι φανερό ότι, για να καταλάβουμε έναν αριστερό φλοιώδη, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για τον δεξιό θηλαστικό. Ας έχουμε υπόψη ότι η επικοινωνία μας κινδυνεύει να είναι ατελέσφορη."Ενας αριστερός φλοιώδης αναλυτικός είναι ίσως ανίκανος να βρει τον δρόμο του στο δάσος, ενώ ένας δεξιός φλοιώδης αντιλαμβάνεται εύκολα τον χώρο, αλλά δεν μπορεί να προσανατολιστεί σ' έναν χάρτη επιτελείου", υπογραμμίζει ο Louis Timbal - Duclaux, υπεύθυνος του Ινστιτούτου Hermann France. Καταλαβαίνουμε το ενδιαφέρον αυτού του μοντέλλου και τον πλούτο της πρακτικής χρησιμοποίησης για να περιγράφουμε όλες τις ποικιλίες των τρόπων συμπεριφοράς. Οι συνδυασμοί ανάμεσα σ' αυτές τις τέσσερις ζώνες είναι πολυάριθμοι και επιτρέπουν μια πολύ λεπτή ανάλυση των εγκεφαλικών προτιμήσεων σύμφωνα με τα έργα, τα άτομα, τις ομάδες ή την κουλτούρα.ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ;Η επαγγελματική εξιδείκευση, που κινητοποιεί ορισμένες ζώνες του εγκεφάλου μας προς βλάβην άλλων, έχει προφανώς μικρή επίδραση στις εγκεφαλικές μας προτιμήσεις. Βέβαια, μπορούμε να την ζήσουμε με τρόπο ικανοποιητικό με μια εγκεφαλική προτίμηση καλά καθορισμένη, εφόσον τίποτα δεν αλλάζει στο σύμπαν της, αλλά απέναντι σε προβλήματα ενός νέου είδους, θα συναντήσουμε πραγματικές δυσκολίες προσαρμογής. Χρειάζεται πολύς χρόνος και κόπος για να ξυπνήσουν οι ζώνες των αποκοιμισμένων νευρώνων. Γι' αυτό και η ανάγκη όχι μόνο να διατηρούμε τα νευρώδη κυκλώματα που έχουμε ασκήσει, αλλά και να διευρύνουμε τις εγκεφαλικές μας προτιμήσεις, κάνοντας έκκληση στις πολλές δυναμικές μας ικανότητες. Ανάμεσα στα στάδια της διαμόρφωσής μας, αυτά στα οποία μεταχειριζόμαστε την λειτουργία του εγκεφάλου έχουν ακριβώς για αντικειμενικό σκοπό να κάνουν τα συμμετέχοντα μέρη να συνειδητοποιούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να λειτουργήσουν τα άλλα: το κλειδί των αναρρίθμητων συγκρούσεων βρίσκεται σ' αυτή την αντίληψη.Για παράδειγμα, ένας "αριστερός φλοιώδης" φαντάζεται ότι αρκούν σαφείς, ακριβείς, ταξινομημένοι σκοποί, για να κάνουν τις ομάδες του να λειτουργήσουν. Αν ο προσωπικός του, μάλλον ο "δεξιός θηλαστικός" λειτουργεί με συναισθηματικότητα η αποτυχία είναι σίγουρη.Το να τοποθετείται ένας "δεξιός φλοιώδης", ακόμα και λαμπρός, σε θέση όπου κυριαρχεί ο "αριστερός εγκέφαλος", σημαίνει να τον προορίζουμε για στρεςς και για αποτελεσματικότητα.Μπορούμε επίσης να θεωρήσουμε ολόκληρη την ανάληψη εργασίας σαν έναν εγκέφαλο και να αναζητήσουμε την εξισορρόπησή της με τα διάφορα στοιχεία. "Κάθε ανάληψη εργασίας έχει ανάγκη από τους αριστερούς φλοιώδεις για σκέψη και ανάλυση και από τους αριστερούς θηλαστικούς για δημιουργία και διαχείριση, από τους δεξιούς φλοιώδεις για νεωτερισμό και εμπορικότητα, από τους δεξιούς θηλαστικούς για τις εξωτερικές σχέσεις και για την διαχείριση του προσωπικού" λέει ο Louis Timbal - Duclaux.Δυσκολεύεστε να πουλήσετε εξαιρετικά προϊόντα; Στρατολογείστε μερικούς δεξιούς θηλαστικούς που ξέρουν να βρίσκουν επιχειρήματα που συγκινούν το κοινό. Οι συνελεύσεις σας καταντούν σε ανιαρές φλυαρίες; Κάνετε να συμμετέχουν σ' αυτές αριστεροί θηλαστικοί, στραμμένοι προς την δράση και την διαχείριση. Ποιό καινούριο προϊόν προωθείτε; Οργανώστε μια ομάδα από δεξιούς φλοιώδεις για τις ιδέες και από "αριστερούς εγκεφάλους" (φλοιώδεις και θηλαστικοί) για την πραγματοποίηση.ΑΠΛΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟΥΔεν μπορούμε βέβαια να αλλάξουμε εγκεφαλικό προφίλ σαν πουκάμισο, δεδομένου του βάρους του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Αλλά, μπορούμε παρόλα αυτά να αναπτύξουμε νέες εγκεφαλικές προτιμήσεις με κάποιες ασκήσεις: Αν σε σας επικρατεί ο "αριστερός εγκέφαλος" και επιθυμείτε να αναπτύξετε τον "δεξιό σας εγκέφαλο": - Για τον δεξιό φλοιώδη: παίξτε με την ζύμη, επινοείστε και ετοιμάστε μια γαστρονομική συνταγή. Στο ξύπνημα βρείτε χρόνο για να ονειροπολήσετε. Οδηγείστε το αυτοκίνητό σας χωρίς σκοπό και χωρίς οδικό χάρτη. Τρέξτε από ευχαρίστηση, χωρίς να έχετε σκοπό την διατήρηση της φόρμας ή της υγείας- Για τον δεξιό θηλαστικό: ακούτε την μουσική που σας αρέσει όταν έχετε διάθεση. Παίζετε με τα παιδιά σας όπως το επιθυμούν. Αφήνετε τον εαυτό σας να κλάψει χωρίς ντροπή αν έχετε συγκινηθεί. Βρείτε δέκα λεπτά την ημέρα για να αφουγκράζεστε τα συναισθήματά σας. Ζωγραφείστε ή σχεδιάστε, εμψυχώστε μια ομάδα. Αν σε σας επικρατεί ο δεξιός εγκέφαλος και θέλετε να αναπτύξετε τον αριστερό:- Για τον αριστερό φλοιώδη: συμμετέχετε σε μια λέσχη επενδυτών. Υπολογείστε ακριβώς την προσεχή σας υποχώρηση. Μάθετε να χρησιμοποιείτε έναν μικρο-οργανωτή. Οργανώστε ένα ταξίδι μέχρι τις πιο μικρές του λεπτομέρειες. Προσπαθείστε να επιλύσετε ένα πρόβλημα χωρίζοντάς το σε λογικές σειρές.- Για τον αριστερό θηλαστικό: συγκεντρώστε τα απαραίτητα ακολουθώντας τον τρόπο χρήσης. Κάνετε τους υπολογισμούς σας. Ταξινομείστε τα βιβλία και τους δίσκους σας σε κατηγορίες. Να είστε ακριβείς στη διάρκεια μιας ολόκληρης ημέρας. Κάνετε το γενεαλογικό σας δέντρο.Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΔΕΝ ΦΘΕΙΡΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ!!Δώσαμε μια ιδέα των δυνατοτήτων του εγκεφάλου μας επικαλούμενοι τον αριθμό των νευρώνων που τον αποτελούν. Αυτό το ψηφίο φτάνει τα 100 δισεκατομμύρια, αριθμός ιλιγγιώδης. Αλλά πρέπει να συμπληρωθεί με μια άλλη πληροφορία που πολλαπλασιάζει κι άλλο την ικανότητα και που αφορά τα κύτταρα gliale.Αυτά που είναι τόσα πολλά ώστε να μην μπορούν να μετρηθούν (90% της εγκεφαλικής μάζας), έχουν την ικανότητα της αναπαραγωγής, αντίθετα από τους νευρώνες. Ο αριθμός τους αυξάνει βαθμηδόν όσο μαθαίνουμε, πράγμα που μας κάνει να σκεφτούμε ότι έχουμε κάποια ευθύνη για την αποτελεσματικότητα της εγκεφαλικής μας μηχανής. Δεν πρέπει λοιπόν να διστάζουμε... πρέπει να κάνουμε τα περίφημα μικρά γκρίζα κύτταρα να λειτουργήσουν και θα ανακαλύψουμε ανυποψίαστες μέχρι σήμερα δυνατότητες.
Η ανθρώπινη πολυπλοκότητα προκύπτει από μια διαρκή σύγκρουση ανάμεσα σ' αυτούς τούς τρείς εγκεφάλους και στην αλληλεπίδρασή τους. Τουλάχιστον απο την εποχή των Ελλήνων, η λειτουργία του εγκεφάλου ασκεί μια πραγματική γοητεία, ανακατεμένη καμμιά φορά με φόβο, μπροστά στο πολύπλοκο μυστήριο του "μαύρου κουτιού".ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ;Στην αρχή συναντάμε τον ερπετώδη εγκέφαλο -ή αρχαϊκό εγκέφαλο- που λέγεται έτσι επειδή τον ξανασυναντάμε στα ερπετά, στα ψάρια, στις θαλασσινές χελώνες και στα κατώτερα σπονδυλωτά. Είναι η έδρα των αρχέγονων ωθήσεων μας: της επιθετικότητας, του φόβου, της υπεράσπισης, του εδάφους, των ενστίκτων συντήρησης και αναπαραγωγής, όλων των ωθήσεων που έχουν προορισμό την εξασφάλιση της επιβίωσης του είδους.Δεν μπορούμε να ενεργούμε με τον ερπετώδη εγκέφαλο που έχει προγραμματιστεί μια για πάντα, είναι ανίκανος για μαθητεία, αναίσθητος στην εμπειρία Υπάρχει λοιπόν ενας ολόκληρος κόσμος μη ρηματικός από χειρονομίες και αυτόματους τρόπους συμπεριφοράς η ρίζα των οποίων είναι ο ερπετώδης εγκέφαλος. Πάνω απο τον ερπετώδη βρίσκεται ο θηλαστικός εγκέφαλος που κυβερνά τα συναισθήματα, την στοργή και την επικοινωνία με τους άλλους. Είναι επίσης το μέρος των μηχανισμών κινητοποίησης /ακινητοποίησης, αρέσκειας / απαρέσκειας, αμοιβής / τιμωρίας ... Σ'αυτόν εγγράφονται οι αρνητικές ή θετικές εμπειρίες, αλλά είναι κυρίως το φίλτρο των πληροφοριών που συλλαμβάνονται απο τον ανώτερο εγκέφαλο, το φλοιό.Ο φλοιός προνόμιο των ανώτερων μαστοφόρων (του σκύλου, του αλόγου) και του... ανθρώπου, είναι η έδρα της συμβολικής συνείδησης, της γλώσσας, της αφηρημένης σκέψης. Ο φλοιός κόσμημα του ανθρώπινου εγκεφάλου, είναι ο εγκέφαλος που μας επιτρέπει να δημιουργούμε θεωρίες, να διαλογιζόμαστε το αφηρημένο, να επινοούμε ...Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣΧάρις στο φλοιό του ο άνθρωπος είναι ικανός να ανταποκρίνεται με πρωτότυπο τρόπο σε ένα πρόβλημα που τίθεται απο το περιβάλλον. Ο φλοιός επιτρέπει την διάτρηση και τη δημιουργία των ιδεών. Οι ερπετώδεις και θηλαστικοί εγκέφαλοι δεν "μιλούν" μόνο ο φλοιός έχει αυτή την ικανότητα ομιλίας έχει μια πολύπλοκη γλώσσα, ικανή να εκφράζει όλη τη λεπτότητα των συγκινήσεων και των σκέψεων και την ικανότητα να περιγράφει τις τεχνικές πραγματικότητες.Δεν πρέπει όμως να παραμελήσουμε την σημασία των "κατώτερων " εγκεφάλων, κυρίως του θηλαστικού εγκεφάλου. Πράγματι η πληροφορία κυκλοφορεί πάντα από τον θηλαστικό στο φλοιό. Ετσι, ενα ερέθισμα φτάνει στο θηλαστικό. Αν του προκαλεί ευχάριστη ανάμνηση, ο θηλαστικός ενδιαφέρεται και μεταβιβάζει τη πληροφορία στο φλοιό. Αν τον δυσαρεστεί, το αποδοκιμάζει.Αυτή η λειτουργία που συνδέεται με την στοργή εξηγεί την αποτυχία των υπερβολικά διανοητικών διαμορφώσεων. Στη Γαλλία συχνά πιστεύουν οτι μπορούν να επιλύσουν μια διαφορά συζητώντας γύρω απο ένα τραπέζι, δραστηριότητα του φλοιού κατ'εξοχήν. Η, συχνότερα, είναι προτιμότερο πρώτα να ενεργεί κανείς.Αντί να πείτε στο συνομιλητή σας "Σας έχω εμπιστοσύνη" εμπιστευθήτε του μια αποστολή εμπιστευτική. Η θετική ανάμνηση που θα διατηρήσει θα παρακινήσει τον θηλαστικό να μεταβιβάσει πληροφορίες προερχόμενες απο σας.Ολο και περισσότεροι δημιουργοί το γνωρίζουν και προτείνουν στους συμμετέχοντες ειδικές ασκήσεις για να έχουν το maximum των πιθανοτήτων επιτυχίας. Η επιτυχία τους καταγράφεται στον θηλαστικό ο οποίος μεταβιβάζει ενα θετικό μήνυμα στο φλοιό.Είναι μια διαδικασία διαμετρικά αντίθετη από το κλασσικό σχολικό σύστημα, που βασίζεται στην άποψη κυρώσεων σε περίπτωση αποτυχίας. Αν φοβόσαστε το νερό καμμιά λογική κουβέντα ("δεν διακινδυνεύεις τίποτα ") δεν σας κάνει να αλλάξετε, όποια και αν είναι. Αλλά αν κάποιος σας κάνει να ζήσετε μια ευχάριστη εμπειρία στο νερό, ο θηλαστικός την καταγράφει, εύχεται να την ανανεώσει και στέλνει στο φλοιό θετικό μήνυμα.Με άλλα λόγια μια διαμόρφωση δεν είναι αποτελεσματική αν δεν περάσει από το θηλαστικό με τη μορφή μιας θετικής πράξης που αυτός ο τελευταίος αποθηκεύει και μεταβιβάζει στο φλοιό για να μετατραπεί σε αφηρημένη ιδέα.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τόσο πλούσιος και περίπλοκος ώστε οι βιολόγοι όχι μόνο ανακάλυψαν "τρείς εγκεφάλους" , δηλαδή μια κάθετη εξειδίκευση λειτουργίας, που ανακεφαλαιώνει την εξέλιξη της ανθρωπότητας, παρούσα μ' αυτόν τον τρόπο στο καθένα μας, αλλά επίσης μια οριζόντια εξειδίκευση ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, το δεξί ημισφαίριο και το αριστερό ημισφαίριο. Αυτή η εξειδίκευση δεν είναι πια ένας διαχωρισμός εφόσον το τυλώδες σώμα (ενα σύστημα δύο εκατομμυρίων ινών) εξασφαλίζει πολυάριθμες ενδοσχέσεις ανάμεσα στα δύο αυτά ημισφαίρια.ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΝΟΗΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ: ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑΟι σχετικοί ρόλοι των δύο ημισφαιρίων ανακαλύφθηκαν από το Γάλλο βιολόγο Paul Broca, ο οποίος διαπίστωσε ότι τραυματίες που είχαν υποστεί βλάβες σ'ενα συγκεκριμένο μέρος του αριστερού φλοιού παρουσίαζαν προβλήματα ομιλίας, προβλήματα που δεν υπήρχαν σε ασθενείς που είχαν υποστεί τις ίδιες βλάβες στη δεξιά πλευρά. Το αριστερό ημισφαίριο είναι έδρα του λόγου και της λογικής; Δεν χρειαζόταν περισσότερα για να θεωρηθεί "το ευγενές" ημισφαίριο, ενώ το δεξί ημισφαίριο παρουσιάστηκε σαν δευτερεύον. Αυτή η υπερβολική υπεροχή διαρκεί ακόμα και σήμερα. Εν τούτοις οι μελέτες του ερευνητή Roger Sperry (βραβείο Νόμπελ 1981) πάνω στον ρόλο των εγκεφαλικών ημισφαιρίων απέδειξαν την σπουδαιότητα του δεξιού εγκεφάλου, ειδικού στην μουσική και στις τέχνες, ικανού να αναγνωρίζει εικόνες, να ερμηνεύει μια έννοια οπτικά και να συλλαμβάνει ένα σύστημα ολιστικά, ενώ το αριστερό ημισφαίριο δεν μπορεί παρά να αναλύει. Είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα μοντέλλο όπου να διασταυρώνονται οι κάθετες και οι οριζόντιες προσεγγίσεις. Οι διαφορές ανάμεσα στο δεξί και στο αριστερό ημισφαίριο συμπληρώνονται με τις διαφορές ανάμεσα στο θηλαστικό και στο φλοιώδες σύστημα. Αυτό απέδειξε μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Τέξας, υπό την διεύθυνση του Ned Hermann, ο οποίος κατέδειξε τις τέσσερις εγκεφαλικές ζώνες.ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΜΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑΠρόκειται στην πραγματικότητα για τέσσερις ειδικούς τομείς ερεθισμού, σύμφωνα με τους οποίους επικαλούμαστε μάλλον τον φλοιώδη (αριστερό ή δεξιό) ή καλύτερα τον θηλαστικό (αριστερό ή δεξιό). Πράγματι, όλα τα άτομα δεν έχουν τον ίδιο τρόπο αντίδρασης απέναντι σ' ένα γεγονός: κάποιοι αναλύουν το πρόβλημα, κρατούν σημειώσεις, αναζητούν μια λογική λύση. Αλλοι διαβλέπουν μια σφαιρική λύση και σπεύδουν να την εφαρμόσουν. Εκτός από παθολογικές περιπτώσεις ή ατύχημα, τα δύο ημισφαίρια λειτουργούν μόνιμα. Αντίθετα, υπάρχουν εγκεφαλικές προτιμήσεις που οφείλονται στην μόρφωση και στην κουλτούρα, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ενας έμπειρος λογιστής λειτουργεί περισσότερο με τον αριστερό του εγκέφαλο. Αν γίνει μουσικός, ενεργοποιεί επιπλέον τον δεξιό του εγκέφαλο.Επομένως, οι εγκεφαλικές προτιμήσεις δεν είναι αμετάβλητες. Μπορούν να αλλάξουν στην διάρκεια της ζωής. Γνωρίζοντας ότι τα δύο ημισφαίρια είναι συμπληρωματικά, είναι ενδιαφέρον να αναπτύξουμε τον αριστερό εγκέφαλο και αντίστροφα, για να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά του και την ικανότητά του να αντιμετωπίζει και να επιλύει τα πιο διαφορετικά προβλήματα. Σχηματικά, ο αριστερός φλοιώδης αντιπροσωπεύει την λογική νοημοσύνη, ο δεξιός φλοιώδης, την διαισθητική νοημοσύνη. Ο αριστερός θηλαστικός την συγκίνηση κυριαρχημένη και στραμμένη προς την δράση. O δεξιός θηλαστικός την ωθητήριο συγκινησιακότητα. Ολα αυτά συνδυάζονται σε ευμετάβολες αναλογίες.Είναι φανερό ότι, για να καταλάβουμε έναν αριστερό φλοιώδη, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για τον δεξιό θηλαστικό. Ας έχουμε υπόψη ότι η επικοινωνία μας κινδυνεύει να είναι ατελέσφορη."Ενας αριστερός φλοιώδης αναλυτικός είναι ίσως ανίκανος να βρει τον δρόμο του στο δάσος, ενώ ένας δεξιός φλοιώδης αντιλαμβάνεται εύκολα τον χώρο, αλλά δεν μπορεί να προσανατολιστεί σ' έναν χάρτη επιτελείου", υπογραμμίζει ο Louis Timbal - Duclaux, υπεύθυνος του Ινστιτούτου Hermann France. Καταλαβαίνουμε το ενδιαφέρον αυτού του μοντέλλου και τον πλούτο της πρακτικής χρησιμοποίησης για να περιγράφουμε όλες τις ποικιλίες των τρόπων συμπεριφοράς. Οι συνδυασμοί ανάμεσα σ' αυτές τις τέσσερις ζώνες είναι πολυάριθμοι και επιτρέπουν μια πολύ λεπτή ανάλυση των εγκεφαλικών προτιμήσεων σύμφωνα με τα έργα, τα άτομα, τις ομάδες ή την κουλτούρα.ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ;Η επαγγελματική εξιδείκευση, που κινητοποιεί ορισμένες ζώνες του εγκεφάλου μας προς βλάβην άλλων, έχει προφανώς μικρή επίδραση στις εγκεφαλικές μας προτιμήσεις. Βέβαια, μπορούμε να την ζήσουμε με τρόπο ικανοποιητικό με μια εγκεφαλική προτίμηση καλά καθορισμένη, εφόσον τίποτα δεν αλλάζει στο σύμπαν της, αλλά απέναντι σε προβλήματα ενός νέου είδους, θα συναντήσουμε πραγματικές δυσκολίες προσαρμογής. Χρειάζεται πολύς χρόνος και κόπος για να ξυπνήσουν οι ζώνες των αποκοιμισμένων νευρώνων. Γι' αυτό και η ανάγκη όχι μόνο να διατηρούμε τα νευρώδη κυκλώματα που έχουμε ασκήσει, αλλά και να διευρύνουμε τις εγκεφαλικές μας προτιμήσεις, κάνοντας έκκληση στις πολλές δυναμικές μας ικανότητες. Ανάμεσα στα στάδια της διαμόρφωσής μας, αυτά στα οποία μεταχειριζόμαστε την λειτουργία του εγκεφάλου έχουν ακριβώς για αντικειμενικό σκοπό να κάνουν τα συμμετέχοντα μέρη να συνειδητοποιούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να λειτουργήσουν τα άλλα: το κλειδί των αναρρίθμητων συγκρούσεων βρίσκεται σ' αυτή την αντίληψη.Για παράδειγμα, ένας "αριστερός φλοιώδης" φαντάζεται ότι αρκούν σαφείς, ακριβείς, ταξινομημένοι σκοποί, για να κάνουν τις ομάδες του να λειτουργήσουν. Αν ο προσωπικός του, μάλλον ο "δεξιός θηλαστικός" λειτουργεί με συναισθηματικότητα η αποτυχία είναι σίγουρη.Το να τοποθετείται ένας "δεξιός φλοιώδης", ακόμα και λαμπρός, σε θέση όπου κυριαρχεί ο "αριστερός εγκέφαλος", σημαίνει να τον προορίζουμε για στρεςς και για αποτελεσματικότητα.Μπορούμε επίσης να θεωρήσουμε ολόκληρη την ανάληψη εργασίας σαν έναν εγκέφαλο και να αναζητήσουμε την εξισορρόπησή της με τα διάφορα στοιχεία. "Κάθε ανάληψη εργασίας έχει ανάγκη από τους αριστερούς φλοιώδεις για σκέψη και ανάλυση και από τους αριστερούς θηλαστικούς για δημιουργία και διαχείριση, από τους δεξιούς φλοιώδεις για νεωτερισμό και εμπορικότητα, από τους δεξιούς θηλαστικούς για τις εξωτερικές σχέσεις και για την διαχείριση του προσωπικού" λέει ο Louis Timbal - Duclaux.Δυσκολεύεστε να πουλήσετε εξαιρετικά προϊόντα; Στρατολογείστε μερικούς δεξιούς θηλαστικούς που ξέρουν να βρίσκουν επιχειρήματα που συγκινούν το κοινό. Οι συνελεύσεις σας καταντούν σε ανιαρές φλυαρίες; Κάνετε να συμμετέχουν σ' αυτές αριστεροί θηλαστικοί, στραμμένοι προς την δράση και την διαχείριση. Ποιό καινούριο προϊόν προωθείτε; Οργανώστε μια ομάδα από δεξιούς φλοιώδεις για τις ιδέες και από "αριστερούς εγκεφάλους" (φλοιώδεις και θηλαστικοί) για την πραγματοποίηση.ΑΠΛΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟΥΔεν μπορούμε βέβαια να αλλάξουμε εγκεφαλικό προφίλ σαν πουκάμισο, δεδομένου του βάρους του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Αλλά, μπορούμε παρόλα αυτά να αναπτύξουμε νέες εγκεφαλικές προτιμήσεις με κάποιες ασκήσεις: Αν σε σας επικρατεί ο "αριστερός εγκέφαλος" και επιθυμείτε να αναπτύξετε τον "δεξιό σας εγκέφαλο": - Για τον δεξιό φλοιώδη: παίξτε με την ζύμη, επινοείστε και ετοιμάστε μια γαστρονομική συνταγή. Στο ξύπνημα βρείτε χρόνο για να ονειροπολήσετε. Οδηγείστε το αυτοκίνητό σας χωρίς σκοπό και χωρίς οδικό χάρτη. Τρέξτε από ευχαρίστηση, χωρίς να έχετε σκοπό την διατήρηση της φόρμας ή της υγείας- Για τον δεξιό θηλαστικό: ακούτε την μουσική που σας αρέσει όταν έχετε διάθεση. Παίζετε με τα παιδιά σας όπως το επιθυμούν. Αφήνετε τον εαυτό σας να κλάψει χωρίς ντροπή αν έχετε συγκινηθεί. Βρείτε δέκα λεπτά την ημέρα για να αφουγκράζεστε τα συναισθήματά σας. Ζωγραφείστε ή σχεδιάστε, εμψυχώστε μια ομάδα. Αν σε σας επικρατεί ο δεξιός εγκέφαλος και θέλετε να αναπτύξετε τον αριστερό:- Για τον αριστερό φλοιώδη: συμμετέχετε σε μια λέσχη επενδυτών. Υπολογείστε ακριβώς την προσεχή σας υποχώρηση. Μάθετε να χρησιμοποιείτε έναν μικρο-οργανωτή. Οργανώστε ένα ταξίδι μέχρι τις πιο μικρές του λεπτομέρειες. Προσπαθείστε να επιλύσετε ένα πρόβλημα χωρίζοντάς το σε λογικές σειρές.- Για τον αριστερό θηλαστικό: συγκεντρώστε τα απαραίτητα ακολουθώντας τον τρόπο χρήσης. Κάνετε τους υπολογισμούς σας. Ταξινομείστε τα βιβλία και τους δίσκους σας σε κατηγορίες. Να είστε ακριβείς στη διάρκεια μιας ολόκληρης ημέρας. Κάνετε το γενεαλογικό σας δέντρο.Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΔΕΝ ΦΘΕΙΡΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ!!Δώσαμε μια ιδέα των δυνατοτήτων του εγκεφάλου μας επικαλούμενοι τον αριθμό των νευρώνων που τον αποτελούν. Αυτό το ψηφίο φτάνει τα 100 δισεκατομμύρια, αριθμός ιλιγγιώδης. Αλλά πρέπει να συμπληρωθεί με μια άλλη πληροφορία που πολλαπλασιάζει κι άλλο την ικανότητα και που αφορά τα κύτταρα gliale.Αυτά που είναι τόσα πολλά ώστε να μην μπορούν να μετρηθούν (90% της εγκεφαλικής μάζας), έχουν την ικανότητα της αναπαραγωγής, αντίθετα από τους νευρώνες. Ο αριθμός τους αυξάνει βαθμηδόν όσο μαθαίνουμε, πράγμα που μας κάνει να σκεφτούμε ότι έχουμε κάποια ευθύνη για την αποτελεσματικότητα της εγκεφαλικής μας μηχανής. Δεν πρέπει λοιπόν να διστάζουμε... πρέπει να κάνουμε τα περίφημα μικρά γκρίζα κύτταρα να λειτουργήσουν και θα ανακαλύψουμε ανυποψίαστες μέχρι σήμερα δυνατότητες.
Brigitte Ludwig
(nea-acropoli.gr)
Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008
Παιδαγωγοί και Βέβηλοι
Ο χώρος της Παιδείας είναι ιερός. Η γνήσια Παιδεία βρίσκεται στο ύψιστο σημείο του διαχρονικού κορμού αξιών, καθώς δεν προσφέρει μόνο γνώση αλλά επίγνωση και συνείδηση. Δεν είναι τόσο ο αγράμματος άνθρωπος ξύλο απελέκητο κατά τη λαϊκή ρήση, όσο ο απαίδευτος.
Είναι δυστυχώς πολλοί οι ειδήμονες επιστημονικών κλάδων, οι οποίοι στα παιδευτικά πλαίσια της κριτικής σκέψης, της ευαισθησίας, της ορθής συνείδησης και της πολύπλευρης κοσμοαντίληψης βρίσκονται κάτω από το όριο της πνευματικής ένδειας. Είναι ακόμα πνευματικά ανώριμοι να επεξεργαστούν με οξύ και καθαρό βλέμμα την ατόφια πραγματικότητα, το ευρύ φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα μηνύματα φαίνεται του νεότερου Διαφωτισμού -δε μιλάμε για τον Ελληνικό Διαφωτισμό αφού έγινε τόσο νωρίτερα ώστε να λησμονιέται εύκολα- δεν κατάφεραν να συγκινήσουν το μεσαιωνικό τρόπο σκέψης τους. «Διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του για την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος» θα φωνάξει ο Γερμανός Καντ και θα σημάνει το εναρκτήριο λάκτισμα για ριζικές αναθεωρήσεις στον τρόπο σκέψης και δράσης των σύγχρονων πολιτών του κόσμου. Εδώ βρίσκεται λοιπόν η ουσία της Παιδείας και εδώ το ιερό του χαρακτήρα της, αφού θα σμιλέψει τον άνθρωπο και σαν άλλη υπέρτατη δύναμη θα ζωογονήσει πολύπτυχα το πνεύμα του. Δεν έχουν κατανοήσει όλοι όμως την ουσία της Παιδείας, άλλοι την υπηρετούν και άλλοι -βέβηλοι- την υπονομεύουν.
Η Εκπαίδευση είναι η θεσμοθετημένη έκφραση της Παιδείας και κατά συνέπεια οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τους θεσμοθετημένους φορείς της Παιδείας, τίτλος βαρυσήμαντος. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που δικαιολογούν και αξίζουν αυτό τον τίτλο; Είναι σαφέστατα εκείνοι που δε στοχεύουν κοντόφθαλμα μονάχα στην παροχή επιστημονικών γνώσεων, αλλά στην πολυπρισματική καλλιέργεια της προσωπικότητας του νέου. Είναι εκείνοι που αγωνίζονται να αποδιώξουν από τις φιλοδοξίες των ατόμων το ίνδαλμα του τεχνοκρατισμού, το πρότυπο του στυγνού επαγγελματία. Εκείνοι που απομακρύνουν το νέο από τα καλούπια της στείρας απομνημόνευσης και του αυστηρού επαγγελματικού προσανατολισμού, ωθώντας τον στην ανάπτυξη των πραγματικών του δεξιοτήτων, ικανοτήτων και πιθανότητα ταλέντων και χαρισμάτων. Η κοινωνία δεν έχει έλλειψη από καλούς ειδικούς επιστήμονες αλλά από πρόσωπα που έχουν όραμα, ευρύ πνεύμα και ανοιχτούς ορίζοντες. Από πρόσωπα που αξιολογούν σωστά την ανάγκη του γνήσιου στοχασμού, που ο Bertrand Russell θα σημειώσει με ακρίβεια την πραγματική αξία του, αλλά συνάμα και την αιτία που οι πολλοί δείχνουν σημάδια αποστροφής προς κάθε είδους ορθή και δίκαια συλλογιστική σκέψη και αντίληψη: « Οι άνθρωποι φοβούνται το στοχασμό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, περισσότερο από την καταστροφή, περισσότερο ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο. Ο στοχασμός είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός, καταστρεπτικός και φοβερός. Είναι ανελέητος μπροστά στα αξιώματα, στα καθιερωμένα και τις συνήθειες. Ο στοχασμός κοιτάζει στο βάραθρο της κόλασης και δε φοβάται. Ο στοχασμός είναι σπουδαίος, καταιγιστικός κι ελεύθερος, το φως του κόσμου και η ύψιστη μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου .» Η γνήσια και αποτελεσματική εκπαίδευση του μέλλοντος θα ήταν καταστροφικό να στηρίζεται αποκλειστικά στο γνωστικό εμπλουτισμό του ανθρώπου. Είναι πλέον ανάγκη ζωτικής σημασίας να φέρουμε στην επιφάνεια τις παραγκωνισμένες αξίες που κάνουν τον άνθρωπο να υπάρχει και να συνυπάρχει επιτυχώς και ευτυχώς. Το ήθος και η αξιοπρέπεια, η κατανόηση και η πολυειδής ευαισθητοποίηση θα δώσουν εκείνα που χρειάζεται ο κόσμος του μέλλοντος. Μόνο έτσι θα βγει ψεύτης ο Αϊνστάιν που έκανε την απαισιόδοξη, άμεσα συνυφασμένη ωστόσο με την αντικειμενική πραγματικότητα διαπίστωση ότι η τεχνολογία ξεπέρασε τον ανθρωπισμό μας.
Είναι δυστυχώς πολλοί οι ειδήμονες επιστημονικών κλάδων, οι οποίοι στα παιδευτικά πλαίσια της κριτικής σκέψης, της ευαισθησίας, της ορθής συνείδησης και της πολύπλευρης κοσμοαντίληψης βρίσκονται κάτω από το όριο της πνευματικής ένδειας. Είναι ακόμα πνευματικά ανώριμοι να επεξεργαστούν με οξύ και καθαρό βλέμμα την ατόφια πραγματικότητα, το ευρύ φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα μηνύματα φαίνεται του νεότερου Διαφωτισμού -δε μιλάμε για τον Ελληνικό Διαφωτισμό αφού έγινε τόσο νωρίτερα ώστε να λησμονιέται εύκολα- δεν κατάφεραν να συγκινήσουν το μεσαιωνικό τρόπο σκέψης τους. «Διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του για την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος» θα φωνάξει ο Γερμανός Καντ και θα σημάνει το εναρκτήριο λάκτισμα για ριζικές αναθεωρήσεις στον τρόπο σκέψης και δράσης των σύγχρονων πολιτών του κόσμου. Εδώ βρίσκεται λοιπόν η ουσία της Παιδείας και εδώ το ιερό του χαρακτήρα της, αφού θα σμιλέψει τον άνθρωπο και σαν άλλη υπέρτατη δύναμη θα ζωογονήσει πολύπτυχα το πνεύμα του. Δεν έχουν κατανοήσει όλοι όμως την ουσία της Παιδείας, άλλοι την υπηρετούν και άλλοι -βέβηλοι- την υπονομεύουν.
Η Εκπαίδευση είναι η θεσμοθετημένη έκφραση της Παιδείας και κατά συνέπεια οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τους θεσμοθετημένους φορείς της Παιδείας, τίτλος βαρυσήμαντος. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που δικαιολογούν και αξίζουν αυτό τον τίτλο; Είναι σαφέστατα εκείνοι που δε στοχεύουν κοντόφθαλμα μονάχα στην παροχή επιστημονικών γνώσεων, αλλά στην πολυπρισματική καλλιέργεια της προσωπικότητας του νέου. Είναι εκείνοι που αγωνίζονται να αποδιώξουν από τις φιλοδοξίες των ατόμων το ίνδαλμα του τεχνοκρατισμού, το πρότυπο του στυγνού επαγγελματία. Εκείνοι που απομακρύνουν το νέο από τα καλούπια της στείρας απομνημόνευσης και του αυστηρού επαγγελματικού προσανατολισμού, ωθώντας τον στην ανάπτυξη των πραγματικών του δεξιοτήτων, ικανοτήτων και πιθανότητα ταλέντων και χαρισμάτων. Η κοινωνία δεν έχει έλλειψη από καλούς ειδικούς επιστήμονες αλλά από πρόσωπα που έχουν όραμα, ευρύ πνεύμα και ανοιχτούς ορίζοντες. Από πρόσωπα που αξιολογούν σωστά την ανάγκη του γνήσιου στοχασμού, που ο Bertrand Russell θα σημειώσει με ακρίβεια την πραγματική αξία του, αλλά συνάμα και την αιτία που οι πολλοί δείχνουν σημάδια αποστροφής προς κάθε είδους ορθή και δίκαια συλλογιστική σκέψη και αντίληψη: « Οι άνθρωποι φοβούνται το στοχασμό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, περισσότερο από την καταστροφή, περισσότερο ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο. Ο στοχασμός είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός, καταστρεπτικός και φοβερός. Είναι ανελέητος μπροστά στα αξιώματα, στα καθιερωμένα και τις συνήθειες. Ο στοχασμός κοιτάζει στο βάραθρο της κόλασης και δε φοβάται. Ο στοχασμός είναι σπουδαίος, καταιγιστικός κι ελεύθερος, το φως του κόσμου και η ύψιστη μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου .» Η γνήσια και αποτελεσματική εκπαίδευση του μέλλοντος θα ήταν καταστροφικό να στηρίζεται αποκλειστικά στο γνωστικό εμπλουτισμό του ανθρώπου. Είναι πλέον ανάγκη ζωτικής σημασίας να φέρουμε στην επιφάνεια τις παραγκωνισμένες αξίες που κάνουν τον άνθρωπο να υπάρχει και να συνυπάρχει επιτυχώς και ευτυχώς. Το ήθος και η αξιοπρέπεια, η κατανόηση και η πολυειδής ευαισθητοποίηση θα δώσουν εκείνα που χρειάζεται ο κόσμος του μέλλοντος. Μόνο έτσι θα βγει ψεύτης ο Αϊνστάιν που έκανε την απαισιόδοξη, άμεσα συνυφασμένη ωστόσο με την αντικειμενική πραγματικότητα διαπίστωση ότι η τεχνολογία ξεπέρασε τον ανθρωπισμό μας.
filosofia.gr
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008
"ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΥΣΗ"
Η Μουσική Παύση είναι τμήμα της μουσικής σύνθεσης. Δίνει το χρόνο στον εγκέφαλο να αφομοιώσει αυτό που ακούει και να φανταστεί (να πλάσει μέσα του) τη συνέχεια που θα ακολουθήσει. Έχει το ιδίωμα να παρέχει στον καθένα τη δική του ερμηνεία σε αυτό που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις του ανάλογα με το βαθμό ευαισθησίας που τις διακρίνει. Ο χρόνος καταγραφής της ερμηνείας στον εγκέφαλο του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικός.
Ο συνθέτης ορίζει το χρονικό διάστημα της παύσης που θεωρεί ότι συντελεί στην αρμονία.
Στην σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία που έχει περάσει από στάδια Τουρκοκρατίας, Επανάστασης, Μικρασιατικής καταστροφής, παγκοσμίων πολέμων, εμφυλίου πολέμου, δικτατορίας, ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η «μουσική σύνθεση» έχει συνέχεια, ο «συνθέτης» (οι εκάστοτε διαχειριζόμενοι την εξουσία) πρέπει να κατέχει την Τέχνη της Σύνθεσης μέρος της οποίας είναι και η παύση. Αυτή (η παύση) καταλαμβάνει το απαραίτητο διάστημα ώστε να βρίσκεται σε αρμονία με τα παρελθόντα γεγονότα και με τα μέλλοντα γεγονότα που υπόσχεται ότι θα μας δώσει -διαμορφώσει προς απόλαυση.
Επειδή η παύση που όλοι βιώνουμε κατά τη γνώμη μου είναι πολύ μεγάλη και για να σταματήσουμε, όλοι εμείς οι συμμετέχοντες στο άκουσμα, να φανταζόμαστε και να πλάθουμε το δικό μας διαφορετικό σενάριο ο καθένας, επειγόντως «ο συνθέτης» πρέπει να μας πει το παρακάτω της υπόθεσης και να αναδείξει τις καλλιτεχνικές του ικανότητες. Αν είναι σε αρμονία με τα προηγούμενα συνεχίζουμε και ακούμε. Αν όχι κλείνουμε το ραδιόφωνο και παίρνουμε τη κατάσταση στα χέρια μας.
Μείνετε συντονισμένοι θα επανέλθω δριμύτερος μετά «τα απαραίτητα διαφημιστικά μηνύματα».
Πέτρος Γ. Πλανάκης
Ο συνθέτης ορίζει το χρονικό διάστημα της παύσης που θεωρεί ότι συντελεί στην αρμονία.
Στην σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία που έχει περάσει από στάδια Τουρκοκρατίας, Επανάστασης, Μικρασιατικής καταστροφής, παγκοσμίων πολέμων, εμφυλίου πολέμου, δικτατορίας, ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η «μουσική σύνθεση» έχει συνέχεια, ο «συνθέτης» (οι εκάστοτε διαχειριζόμενοι την εξουσία) πρέπει να κατέχει την Τέχνη της Σύνθεσης μέρος της οποίας είναι και η παύση. Αυτή (η παύση) καταλαμβάνει το απαραίτητο διάστημα ώστε να βρίσκεται σε αρμονία με τα παρελθόντα γεγονότα και με τα μέλλοντα γεγονότα που υπόσχεται ότι θα μας δώσει -διαμορφώσει προς απόλαυση.
Επειδή η παύση που όλοι βιώνουμε κατά τη γνώμη μου είναι πολύ μεγάλη και για να σταματήσουμε, όλοι εμείς οι συμμετέχοντες στο άκουσμα, να φανταζόμαστε και να πλάθουμε το δικό μας διαφορετικό σενάριο ο καθένας, επειγόντως «ο συνθέτης» πρέπει να μας πει το παρακάτω της υπόθεσης και να αναδείξει τις καλλιτεχνικές του ικανότητες. Αν είναι σε αρμονία με τα προηγούμενα συνεχίζουμε και ακούμε. Αν όχι κλείνουμε το ραδιόφωνο και παίρνουμε τη κατάσταση στα χέρια μας.
Μείνετε συντονισμένοι θα επανέλθω δριμύτερος μετά «τα απαραίτητα διαφημιστικά μηνύματα».
Πέτρος Γ. Πλανάκης
Τρίτη 4 Μαρτίου 2008
Οι Πνευματικοί άνθρωποι αυτής της χώρας που έχουν κρυφτεί;
Στις 03/03/2008 ένας/μία Ανώνυμος φίλος/η άφησε το παρακάτω σχόλιο για την ανάρτησή μας: "ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Τέλος στην προδοσία και την ασχήμια"
«Το σημαίνον δεν είναι η πολιτική ανάλυση με την οποία μπορεί κανείς να συμφωνεί ή διαφωνεί. Η στάση όμως που προτείνει μπορεί και ίσως πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνήσει όλους μας από την αποβλάκωση που μας έχουν οδηγήσει.Αλήθεια οι υπόλοιποι "πνευματικοί" άνθρωποι αυτής της χώρας, που έχουν κρυφτεί..;;»
Επειδή κρίνω ότι είναι καθολικού ενδιαφέροντος το δημοσιεύω σε ιδιαίτερη ανάρτηση μαζί με την απάντησή μου.
Αγαπητέ φίλε,
Αυτή η ερώτηση ψάχνει απάντηση μερικές δεκαετίες τώρα.
Η ανάρτηση κάτω από τον τίτλο του ιστολογίου: "Ζητούνται απεγνωσμένα φορείς εφαρμοσμένης διανόησης" είναι ταυτόσημη με την ερώτηση σου.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να είναι πάνω από τα κόμματα, τις θρησκευτικές, τις κοινωνικές, τις συντεχνιακές σκοπιμότητες και ιδεοληψίες και κυρίως ανθρώπους που να τα έχουν βρεί με τον εαυτό τους όπως (ο Μίκης Θεοδωράκης) που να βλέπουν πάνω από τις κορφές (ή έξω από το σπήλαιο) και να δείχνουν το δρόμο στο μέσο Έλληνα που ζει μέσα στις ψευδαισθήσεις των σκιών του σπηλαίου (το γρήγορο και χωρίς κόπο πλουτισμό, το χρήμα ως απόλυτο μέτρο αξιολόγησης της ζωής του, την παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίζει την εισβολή της νέας τάξης) τον γεμάτο με ανασφάλειες, απωθημένα, συμπλέγματα κατωτερότητας από το παρελθόν και αυτήν την ξενομανία που τον μεταλλάσσει συνεχώς.
Είναι σίγουρο ότι οι νέες γενιές αποστρέφονται τους περισσότερους από τους παραπάνω δαίμονες του νεοέλληνα. Έχουν συναισθηματική επάρκεια που τους αποδεσμεύει τη λογική έτσι ώστε να μπορούν να εμβαθύνουν, να αναλύουν, να διαμορφώνουν άποψη για τη ζωή τους. Όμως κινδυνεύουν πάντα να «προσαρμοστούν» στο σύστημα όταν «ωριμάσουν». Αλήθεια σκεφτήκαμε ποτέ πόση ψυχική δύναμη και τί βαθμός αυτογνωσίας απαιτείται από ένα υπάλληλο του δημοσίου τομέα προκειμένου να αντιμετωπίσει την περίπτωση διεφθαρμένων συναδέλφων του που δεν τους αγγίζει τίποτε επί μακρόν (ατιμωρησία), ώστε να μην ενδώσει στον πειρασμό να τους μοιάσει μια μέρα;
Η «πνευματικοί» άνθρωποι υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί να είναι καταξιωμένοι διανοούμενοι γνωστοί παγκοσμίως, μπορεί όμως να είναι και απλοί άνθρωποι που μερικές φορές δεν έχουν ολοκληρώσει τα βασικά επίπεδα εκπαίδευσης.
Πολλές φορές λέω σε κουβέντες με φίλους, ότι η γιαγιά μου ήταν από τους ανθρώπους που υπό «τεχνικές» προϋποθέσεις θα μπορούσε να κυβερνήσει την Ελλάδα. Τέτοιοι άνθρωποι κτίσανε την Ελλάδα. Δεν τους ξέρει κανείς, αφήσανε το αλέτρι, πήγανε στο μέτωπο και δώσανε τη ζωή τους ή σακατευθήκανε και γυρίσανε πίσω και ζήσανε μια ζωή αθόρυβη. Είναι γνωστοί σε «μικρό κύκλο». Είναι οι άγνωστοι στρατιώτες. Γι’ αυτούς θα ακούσεις σε συζητήσεις γύρω απ’ το τζάκι το χειμώνα (με κλειστή την τηλεόραση).
Για εκείνους όμως που είναι αναγνωρισμένοι για το έργο τους, για τη συνέπεια της ζωής τους, για τις γνώσεις και τη δύναμη του πνεύματος υπάρχει μια Μοίρα και ένα ΧΡΕΟΣ. Να φωτίζουν το δρόμο των άλλων. Να αφυπνίζουν συνειδήσεις. Να συσπειρώνουν. Να εμπνεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν υποχρέωση, αλλά ΧΡΕΟΣ να βγουν δημοσίως και να δείξουν στο σύγχρονο Ελληνα ότι δεν υπάρχει μόνο η φαυλότητα και το εφήμερο, η τάξη της αρπαχτής και της μετριότητας, αλλά υπάρχει εναλλακτικός δρόμος («πάρτο αλλιώς» που λέμε).
«Το σημαίνον δεν είναι η πολιτική ανάλυση με την οποία μπορεί κανείς να συμφωνεί ή διαφωνεί. Η στάση όμως που προτείνει μπορεί και ίσως πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνήσει όλους μας από την αποβλάκωση που μας έχουν οδηγήσει.Αλήθεια οι υπόλοιποι "πνευματικοί" άνθρωποι αυτής της χώρας, που έχουν κρυφτεί..;;»
Επειδή κρίνω ότι είναι καθολικού ενδιαφέροντος το δημοσιεύω σε ιδιαίτερη ανάρτηση μαζί με την απάντησή μου.
Αγαπητέ φίλε,
Αυτή η ερώτηση ψάχνει απάντηση μερικές δεκαετίες τώρα.
Η ανάρτηση κάτω από τον τίτλο του ιστολογίου: "Ζητούνται απεγνωσμένα φορείς εφαρμοσμένης διανόησης" είναι ταυτόσημη με την ερώτηση σου.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να είναι πάνω από τα κόμματα, τις θρησκευτικές, τις κοινωνικές, τις συντεχνιακές σκοπιμότητες και ιδεοληψίες και κυρίως ανθρώπους που να τα έχουν βρεί με τον εαυτό τους όπως (ο Μίκης Θεοδωράκης) που να βλέπουν πάνω από τις κορφές (ή έξω από το σπήλαιο) και να δείχνουν το δρόμο στο μέσο Έλληνα που ζει μέσα στις ψευδαισθήσεις των σκιών του σπηλαίου (το γρήγορο και χωρίς κόπο πλουτισμό, το χρήμα ως απόλυτο μέτρο αξιολόγησης της ζωής του, την παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίζει την εισβολή της νέας τάξης) τον γεμάτο με ανασφάλειες, απωθημένα, συμπλέγματα κατωτερότητας από το παρελθόν και αυτήν την ξενομανία που τον μεταλλάσσει συνεχώς.
Είναι σίγουρο ότι οι νέες γενιές αποστρέφονται τους περισσότερους από τους παραπάνω δαίμονες του νεοέλληνα. Έχουν συναισθηματική επάρκεια που τους αποδεσμεύει τη λογική έτσι ώστε να μπορούν να εμβαθύνουν, να αναλύουν, να διαμορφώνουν άποψη για τη ζωή τους. Όμως κινδυνεύουν πάντα να «προσαρμοστούν» στο σύστημα όταν «ωριμάσουν». Αλήθεια σκεφτήκαμε ποτέ πόση ψυχική δύναμη και τί βαθμός αυτογνωσίας απαιτείται από ένα υπάλληλο του δημοσίου τομέα προκειμένου να αντιμετωπίσει την περίπτωση διεφθαρμένων συναδέλφων του που δεν τους αγγίζει τίποτε επί μακρόν (ατιμωρησία), ώστε να μην ενδώσει στον πειρασμό να τους μοιάσει μια μέρα;
Η «πνευματικοί» άνθρωποι υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί να είναι καταξιωμένοι διανοούμενοι γνωστοί παγκοσμίως, μπορεί όμως να είναι και απλοί άνθρωποι που μερικές φορές δεν έχουν ολοκληρώσει τα βασικά επίπεδα εκπαίδευσης.
Πολλές φορές λέω σε κουβέντες με φίλους, ότι η γιαγιά μου ήταν από τους ανθρώπους που υπό «τεχνικές» προϋποθέσεις θα μπορούσε να κυβερνήσει την Ελλάδα. Τέτοιοι άνθρωποι κτίσανε την Ελλάδα. Δεν τους ξέρει κανείς, αφήσανε το αλέτρι, πήγανε στο μέτωπο και δώσανε τη ζωή τους ή σακατευθήκανε και γυρίσανε πίσω και ζήσανε μια ζωή αθόρυβη. Είναι γνωστοί σε «μικρό κύκλο». Είναι οι άγνωστοι στρατιώτες. Γι’ αυτούς θα ακούσεις σε συζητήσεις γύρω απ’ το τζάκι το χειμώνα (με κλειστή την τηλεόραση).
Για εκείνους όμως που είναι αναγνωρισμένοι για το έργο τους, για τη συνέπεια της ζωής τους, για τις γνώσεις και τη δύναμη του πνεύματος υπάρχει μια Μοίρα και ένα ΧΡΕΟΣ. Να φωτίζουν το δρόμο των άλλων. Να αφυπνίζουν συνειδήσεις. Να συσπειρώνουν. Να εμπνεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν υποχρέωση, αλλά ΧΡΕΟΣ να βγουν δημοσίως και να δείξουν στο σύγχρονο Ελληνα ότι δεν υπάρχει μόνο η φαυλότητα και το εφήμερο, η τάξη της αρπαχτής και της μετριότητας, αλλά υπάρχει εναλλακτικός δρόμος («πάρτο αλλιώς» που λέμε).
Σάββατο 1 Μαρτίου 2008
Χέρι και Μηχανή
Η ένταση και η οργή του στοχασμού του Ρουσσώ για την παιδεία και την επιστήμη της εποχής του δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί με τα τρέχοντα μέτρα της ανάλυσης και της έρευνας. Τον κοσμογονικό και τον κοσμοφόρο λόγο που κρύβουν οι προτάσεις του αρχίζεις να τον εννοείς, μόνο όταν βουτήξεις στα γερανίζοντα βάθη.
Και ο πυθμένας εδώ είναι μια ορογένεση ιστορίας. Είναι μια πραγματικότητα που τέμνει την εξέλιξη του ανθρώπου σε δύο μέρη.
O Ρουσσώ είναι το χρηστηριασμένο πνεύμα που προορίστηκε να εξηγήσει αυτή την τομή. Στέκεται στην κόψη της, και αντικρύζει το παλαιό σαν αποτιμητής και τιμητής. Στρέφεται μπροστά και βλέπει το καινούργιο σαν οραματιστής και νομοθέτης.
Ποια είναι αυτή η τομή; Είναι το ρηγματικό όριο που χώρισε τον κόσμο του χεριού από τον κόσμο της μηχανής. Oρίζει το σημείο της μετάβασης από τη λειτουργική συμπεριφορά του βιοτέχνη στην τυπική μίμηση του βιομήχανου.
Η μεταπήδηση από το χέρι και την τέχνη του, τη χειροτεχνία, στη μηχανή και στη μάζα, στην ένταση της παραγωγής, στέρησε την ανθρώπινη δράση από το άρωμα και την ψυχή. Η λατινική λέξη industria, απ’ όπου έχουμε τη λέξη industrie που σημαίνει στις σύγχρονες γλώσσες τη βιομηχανία, εδήλωνε την εντατική παραγωγή. Μία φιλοπονία που φτάνει ως τη βαναυσότητα.
O χειροτεχνικός άνθρωπος εδούλεψε τη γης και χάραξε πάνω της το πρόσωπό του σε μια χρονική πορεία που ξεπερνάει τις οχτώ χιλιετίες. O βιομηχανικός άνθρωπος άρχισε να αναδύεται πριν από δυόμισυ εκατονταετίες. Από τα μέσα δηλαδή του 18ου αι. Και σήμερα κοντεύει να εξαντληθεί. Νομίζει κανείς ότι αγγίζει κιόλας το βιολογικό και το ιστορικό του τέλος.
Αυτή η ανισομέρεια των δύο εποχών λέει πολλά από την άποψη της φυσικότητας, της έντασης, της φθοράς, της ποιότητας που τις χαρακτηρίζει.
Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στο χέρι και στη μηχανή δίνει το μέτρο της απόστασης ανάμεσα στην αγωγή του Ρουσσώ που στηρίζεται στη φύση, και στην αγωγή της τρέχουσας αντίληψης που πηγάζει από τη μονοσήμαντη εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο μυαλό τους.
Θυμηθείτε πως αρχίζει ο Αιμίλιος: Όλα είναι καλά όταν βγαίνουν από τα χέρια του Πλάστη των πραγμάτων· όλα εκφυλίζουνται στα χέρια του ανθρώπου15. Πλάστης των πραγμάτων εδώ είναι το άγιο θέλημα της Φύσης.
Το χέρι μας, λοιπόν, είναι ο φορέας του σώματος και της ψυχής μας. Συγκλίνει μέσα του την πλούσια χώρα της γνωστικής μας συνείδησης. Μία ολότητα πνεύματος, δηλαδή, που συνταιριάζει και αρμονίζει ολάκερο το ζωϊκό μας ανάβρυσμα. Τις επιθυμίες, τη βούληση, το φως του λόγου, την κόλαση των παθών και τον ήλιο της κυριαρχίας στα πάθη μας.
Στο χέρι μας διαχύνουνται και φλεβίζουν τα βιώματα και οι εμπειρίες, η κληρονομική παρακαταθήκη των γνώσεων, οι πόθοι και οι φόβοι μας, η βουή της φαντασίας που μέσα σε μέτρα κατέχει να γίνεται περιβόλι των πουλιών, και ημέρα Λαμπρής.
Το χέρι μας είναι το μεταλλείο ενός αχώρητου παρελθόντος. Είναι η βασιλική κληρονομία της ζωής μας. Oι δοκιμές και οι δοκιμασίες, οι γνωρισμοί και τα γνωρίσματα, οι λύπες, οι αγώνες μας που χαράζουν μια ατελεύτητη γραμμή θριάμβων και πτώσεων.
Από πού αρχίζει και πού τελειώνει αυτή η τροχιά ουρανού στη γη, που μεταμόρφωσε τη φύση σε ιστορία; Αρχίζει από τις πιθηκοφόρες αναδύσεις του είδους, και από το homo habilis. Και φτάνει ως τα παιδιά μας. Μετρά κανείς εποχές και καιρούς, τη συσσώρεψη και τις αποθέσεις για δύο εκατομμύρια ενιακόσιες χιλιάδες χρόνια.
Oλάκερη ετούτη η αριστοκρατική αλυσίδα κληρονομίας και γένους κλείνεται μέσα στο χέρι μας με την έννοια ότι τα προϊόντα που μας δίνει περιέχουν τη ζεστασιά της ψυχής και την ευγένεια του νου, όπως τα μοίρανε τα καλόπλασε και τα ευλογεί η φύση.
Απέναντι στο χέρι έλαβε θέση η μηχανή. Τη μηχανή δεν την έπλασε η φύση, αλλά ο άνθρωπος που είναι πλάσμα της φύσης. Έτσι, καθώς έρχεται από δεύτερο χέρι, είναι ένα ειδωλοποιημένο είδωλο16, όπως θά 'λεγε ο Πλάτων.
Η μηχανή είναι εύρημα άψυχο, ετεροκίνητο, κρυαδερό. Αλλά και τέλειο. Η μόνη της ατέλεια είναι η τελειότητά της. Όπως το μόνο τρωτό στον άτρωτο Αχιλλέα ήταν η φτέρνα.
Η μηχανή μας κοιτά ατενώς. Έχει ορθάνοιχτο το μάτι της ωσάν του πεθαμένου. Όταν γελά φυλάγει τα χείλη της κλειστά, ενώ τα ζυγωματικά της μένουν ασάλευτα. Και δουλεύει τυφλά, άκριτα, αδιαφόρετα, επιταγμένα.
Τα πόδια της είναι ραιβόσχημα, και τα χέρια κομμένα στον καρπό. Το νευρικό της σύστημα δείχνει ένα κουβάρι καλώδια κόκκινα, κίτρινα και μαύρα.
Έχει για στόμα μια χοάνη δίχως γλώσσα. Τρώει χωρίς ποτέ να πεινά. Και η φύση δύσκολα ανακυκλώνει τα περιτώματά της.
O εγκέφαλος της μηχανής δε μετριέται σε όγκο, αλλά σε εμβαδό. Και μέσα στην κάψα του κρανίου της ο χειρουργός χειρουργεί δείχτες ψηφία αριθμούς, τετράγωνα κύκλους κλίμακες, και μετρητές κάθε λογής.
Κάποιες φορές, όταν τρέχει στους δρόμους μοιάζει τον τίγρη που σπαράζει ζαρκάδι ή γεροβόνασους. Κι όταν κλαίει, το δάκρυ της κυλάει μαύρος υδράργυρος.
Oι μηχανές γεννιούνται ενήλικες και ενήλικες γερνούν. Μοιάζουν τις πόρνες, τους ποδοσφαιριστές, και τους παλαιούς κλαντιάτορες.
O ύπνος τους δε ξέρει από όνειρα. Και σαν έρθει η ώρα για να πεθάνουν δε γνέφουν και δε μιλούν.
Πώς λυπάται, όταν πεθαίνει εκείνος που δεν εγεννήθηκε; O γιος ενός άτεκνου, για παράδειγμα. Έτσι λυπούνται οι μηχανές, όταν εννοήσουν το θάνατο.
Και στο κοιμητήρι τους δε βρίσκεις καντήλι, φανάρι, ή μάρμαρο. Oύτε επιγραφές και Μυροφόρες. Βρίσκεις μονάχα τσακισμένα σωρό τα κόκκαλα, και χαρακίρι σε όλα τα χρώματα τσυ ουράνιου τόξου. Και άφθονη σκουριά.
Που η σκουριά είναι για τα πράγματα το ισοδύναμο της λήθης για τους ανθρώπους.
Και ο πυθμένας εδώ είναι μια ορογένεση ιστορίας. Είναι μια πραγματικότητα που τέμνει την εξέλιξη του ανθρώπου σε δύο μέρη.
O Ρουσσώ είναι το χρηστηριασμένο πνεύμα που προορίστηκε να εξηγήσει αυτή την τομή. Στέκεται στην κόψη της, και αντικρύζει το παλαιό σαν αποτιμητής και τιμητής. Στρέφεται μπροστά και βλέπει το καινούργιο σαν οραματιστής και νομοθέτης.
Ποια είναι αυτή η τομή; Είναι το ρηγματικό όριο που χώρισε τον κόσμο του χεριού από τον κόσμο της μηχανής. Oρίζει το σημείο της μετάβασης από τη λειτουργική συμπεριφορά του βιοτέχνη στην τυπική μίμηση του βιομήχανου.
Η μεταπήδηση από το χέρι και την τέχνη του, τη χειροτεχνία, στη μηχανή και στη μάζα, στην ένταση της παραγωγής, στέρησε την ανθρώπινη δράση από το άρωμα και την ψυχή. Η λατινική λέξη industria, απ’ όπου έχουμε τη λέξη industrie που σημαίνει στις σύγχρονες γλώσσες τη βιομηχανία, εδήλωνε την εντατική παραγωγή. Μία φιλοπονία που φτάνει ως τη βαναυσότητα.
O χειροτεχνικός άνθρωπος εδούλεψε τη γης και χάραξε πάνω της το πρόσωπό του σε μια χρονική πορεία που ξεπερνάει τις οχτώ χιλιετίες. O βιομηχανικός άνθρωπος άρχισε να αναδύεται πριν από δυόμισυ εκατονταετίες. Από τα μέσα δηλαδή του 18ου αι. Και σήμερα κοντεύει να εξαντληθεί. Νομίζει κανείς ότι αγγίζει κιόλας το βιολογικό και το ιστορικό του τέλος.
Αυτή η ανισομέρεια των δύο εποχών λέει πολλά από την άποψη της φυσικότητας, της έντασης, της φθοράς, της ποιότητας που τις χαρακτηρίζει.
Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στο χέρι και στη μηχανή δίνει το μέτρο της απόστασης ανάμεσα στην αγωγή του Ρουσσώ που στηρίζεται στη φύση, και στην αγωγή της τρέχουσας αντίληψης που πηγάζει από τη μονοσήμαντη εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο μυαλό τους.
Θυμηθείτε πως αρχίζει ο Αιμίλιος: Όλα είναι καλά όταν βγαίνουν από τα χέρια του Πλάστη των πραγμάτων· όλα εκφυλίζουνται στα χέρια του ανθρώπου15. Πλάστης των πραγμάτων εδώ είναι το άγιο θέλημα της Φύσης.
Το χέρι μας, λοιπόν, είναι ο φορέας του σώματος και της ψυχής μας. Συγκλίνει μέσα του την πλούσια χώρα της γνωστικής μας συνείδησης. Μία ολότητα πνεύματος, δηλαδή, που συνταιριάζει και αρμονίζει ολάκερο το ζωϊκό μας ανάβρυσμα. Τις επιθυμίες, τη βούληση, το φως του λόγου, την κόλαση των παθών και τον ήλιο της κυριαρχίας στα πάθη μας.
Στο χέρι μας διαχύνουνται και φλεβίζουν τα βιώματα και οι εμπειρίες, η κληρονομική παρακαταθήκη των γνώσεων, οι πόθοι και οι φόβοι μας, η βουή της φαντασίας που μέσα σε μέτρα κατέχει να γίνεται περιβόλι των πουλιών, και ημέρα Λαμπρής.
Το χέρι μας είναι το μεταλλείο ενός αχώρητου παρελθόντος. Είναι η βασιλική κληρονομία της ζωής μας. Oι δοκιμές και οι δοκιμασίες, οι γνωρισμοί και τα γνωρίσματα, οι λύπες, οι αγώνες μας που χαράζουν μια ατελεύτητη γραμμή θριάμβων και πτώσεων.
Από πού αρχίζει και πού τελειώνει αυτή η τροχιά ουρανού στη γη, που μεταμόρφωσε τη φύση σε ιστορία; Αρχίζει από τις πιθηκοφόρες αναδύσεις του είδους, και από το homo habilis. Και φτάνει ως τα παιδιά μας. Μετρά κανείς εποχές και καιρούς, τη συσσώρεψη και τις αποθέσεις για δύο εκατομμύρια ενιακόσιες χιλιάδες χρόνια.
Oλάκερη ετούτη η αριστοκρατική αλυσίδα κληρονομίας και γένους κλείνεται μέσα στο χέρι μας με την έννοια ότι τα προϊόντα που μας δίνει περιέχουν τη ζεστασιά της ψυχής και την ευγένεια του νου, όπως τα μοίρανε τα καλόπλασε και τα ευλογεί η φύση.
Απέναντι στο χέρι έλαβε θέση η μηχανή. Τη μηχανή δεν την έπλασε η φύση, αλλά ο άνθρωπος που είναι πλάσμα της φύσης. Έτσι, καθώς έρχεται από δεύτερο χέρι, είναι ένα ειδωλοποιημένο είδωλο16, όπως θά 'λεγε ο Πλάτων.
Η μηχανή είναι εύρημα άψυχο, ετεροκίνητο, κρυαδερό. Αλλά και τέλειο. Η μόνη της ατέλεια είναι η τελειότητά της. Όπως το μόνο τρωτό στον άτρωτο Αχιλλέα ήταν η φτέρνα.
Η μηχανή μας κοιτά ατενώς. Έχει ορθάνοιχτο το μάτι της ωσάν του πεθαμένου. Όταν γελά φυλάγει τα χείλη της κλειστά, ενώ τα ζυγωματικά της μένουν ασάλευτα. Και δουλεύει τυφλά, άκριτα, αδιαφόρετα, επιταγμένα.
Τα πόδια της είναι ραιβόσχημα, και τα χέρια κομμένα στον καρπό. Το νευρικό της σύστημα δείχνει ένα κουβάρι καλώδια κόκκινα, κίτρινα και μαύρα.
Έχει για στόμα μια χοάνη δίχως γλώσσα. Τρώει χωρίς ποτέ να πεινά. Και η φύση δύσκολα ανακυκλώνει τα περιτώματά της.
O εγκέφαλος της μηχανής δε μετριέται σε όγκο, αλλά σε εμβαδό. Και μέσα στην κάψα του κρανίου της ο χειρουργός χειρουργεί δείχτες ψηφία αριθμούς, τετράγωνα κύκλους κλίμακες, και μετρητές κάθε λογής.
Κάποιες φορές, όταν τρέχει στους δρόμους μοιάζει τον τίγρη που σπαράζει ζαρκάδι ή γεροβόνασους. Κι όταν κλαίει, το δάκρυ της κυλάει μαύρος υδράργυρος.
Oι μηχανές γεννιούνται ενήλικες και ενήλικες γερνούν. Μοιάζουν τις πόρνες, τους ποδοσφαιριστές, και τους παλαιούς κλαντιάτορες.
O ύπνος τους δε ξέρει από όνειρα. Και σαν έρθει η ώρα για να πεθάνουν δε γνέφουν και δε μιλούν.
Πώς λυπάται, όταν πεθαίνει εκείνος που δεν εγεννήθηκε; O γιος ενός άτεκνου, για παράδειγμα. Έτσι λυπούνται οι μηχανές, όταν εννοήσουν το θάνατο.
Και στο κοιμητήρι τους δε βρίσκεις καντήλι, φανάρι, ή μάρμαρο. Oύτε επιγραφές και Μυροφόρες. Βρίσκεις μονάχα τσακισμένα σωρό τα κόκκαλα, και χαρακίρι σε όλα τα χρώματα τσυ ουράνιου τόξου. Και άφθονη σκουριά.
Που η σκουριά είναι για τα πράγματα το ισοδύναμο της λήθης για τους ανθρώπους.
(Λιαντίνη Δ)
Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008
Ο Ηνίοχος κοιμάται... και οι ίπποι αφηνίασαν
Θέλω να συμπληρώσω την πολύ εύστοχη ανάλυσή του planarch5 με τα παρακάτω:
Η καθαρότητα της σκέψης συναρτάται με μία γενικότερη φυσική ισορροπία της ανθρώπινης φύσης.
Η ευστοχότερη αντιστοιχία για την ψυχή (φύση) του ανθρώπου είναι κατά τη γνωμη μου ‘Ο Ηνίοχος’ στο Φαίδρο του Πλάτωνα.
Ηνίοχος - Λευκός Ιππος - Μαύρος Ίππος
Λογιστικόν (λογική) – Θυμικόν (συναισθήματα) – Επιθυμητικόν (ένστικτα)
Όταν ο ηνίοχος ελέγχει τους δύο ίππους επέρχεται ισορροπία που πέρα από τη μεταφυσική του Πλάτωνα συνεπάγεται φύση σε αρμονία με το περιβάλλον της (φυσικό και κοινωνικό).
Οι Ελληνική κοινωνία όντως έχει αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να διαμορφώνει μεγαλείο με το πνεύμα σε εποχές όμως που ο ηνίοχος ήταν ξύπνιος και δεν μάσαγε.
Γιατί έχω την αίσθηση ότι και τα δύο άλογα στη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα έχουν αφηνιάσει και τρέχουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, ενώ ο ηνίοχος είναι σε ύπνο βαθύ;...
Η καθαρότητα της σκέψης συναρτάται με μία γενικότερη φυσική ισορροπία της ανθρώπινης φύσης.
Η ευστοχότερη αντιστοιχία για την ψυχή (φύση) του ανθρώπου είναι κατά τη γνωμη μου ‘Ο Ηνίοχος’ στο Φαίδρο του Πλάτωνα.
Ηνίοχος - Λευκός Ιππος - Μαύρος Ίππος
Λογιστικόν (λογική) – Θυμικόν (συναισθήματα) – Επιθυμητικόν (ένστικτα)
Όταν ο ηνίοχος ελέγχει τους δύο ίππους επέρχεται ισορροπία που πέρα από τη μεταφυσική του Πλάτωνα συνεπάγεται φύση σε αρμονία με το περιβάλλον της (φυσικό και κοινωνικό).
Οι Ελληνική κοινωνία όντως έχει αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να διαμορφώνει μεγαλείο με το πνεύμα σε εποχές όμως που ο ηνίοχος ήταν ξύπνιος και δεν μάσαγε.
Γιατί έχω την αίσθηση ότι και τα δύο άλογα στη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα έχουν αφηνιάσει και τρέχουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, ενώ ο ηνίοχος είναι σε ύπνο βαθύ;...
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ
Η ιστορία έχει δείξει ότι οι μεγάλοι αποφασίζουν και διαμορφώνουν καταστάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.
Η Ελλάς και οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι είναι λαός που έχει την ικανότητα να διαμορφώνει μεγαλείο με το πνεύμα και να δημιουργεί ρεύματα που παρασύρουν το κόσμο σε πνευματική και κατά συνέπεια σε κοινωνική εξέλιξη.
Στη σημερινή εποχή οι σκέψεις και οι πράξεις που εκπέμπουμε δεν είναι καθαρές, πρώτιστα, στο δικό μας μυαλό. Τι περιμένουμε, λοιπόν, από αυτούς στους οποίους στέλνουμε μηνύματα , όταν εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τι λέμε, τι προτείνουμε;
Για να πετυχαίνουμε τα συμφέροντά μας πρέπει να ξαναγίνουμε πρωτοπόροι, πρωτότυποι. Τότε μόνο θα είμαστε σεβαστοί και θα συμπαρασύρουμε σε αγαθή εξέλιξη τις κοινωνίες που ζούμε. Πρώτα ξεκινάμε από το σπίτι μας. Καθαρίζουμε τη σκέψη μας από τα σκουπίδια που μας ταϊζουν καθημερινά και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες.
Ας αναλογιστούμε και ας εφαρμόσουμε όλοι τη συνταγή της ιστορίας του πολιτισμού μας που διδάσκεται σε όλες τις χώρες του κόσμου υποχρεωτικά πλέον. Τα γονίδιά μας γνωρίζουν αυτή τη συνταγή.
Κάντε λοιπόν την αρχή.
Πέτρος Γ. Πλανάκης
Η Ελλάς και οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι είναι λαός που έχει την ικανότητα να διαμορφώνει μεγαλείο με το πνεύμα και να δημιουργεί ρεύματα που παρασύρουν το κόσμο σε πνευματική και κατά συνέπεια σε κοινωνική εξέλιξη.
Στη σημερινή εποχή οι σκέψεις και οι πράξεις που εκπέμπουμε δεν είναι καθαρές, πρώτιστα, στο δικό μας μυαλό. Τι περιμένουμε, λοιπόν, από αυτούς στους οποίους στέλνουμε μηνύματα , όταν εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τι λέμε, τι προτείνουμε;
Για να πετυχαίνουμε τα συμφέροντά μας πρέπει να ξαναγίνουμε πρωτοπόροι, πρωτότυποι. Τότε μόνο θα είμαστε σεβαστοί και θα συμπαρασύρουμε σε αγαθή εξέλιξη τις κοινωνίες που ζούμε. Πρώτα ξεκινάμε από το σπίτι μας. Καθαρίζουμε τη σκέψη μας από τα σκουπίδια που μας ταϊζουν καθημερινά και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες.
Ας αναλογιστούμε και ας εφαρμόσουμε όλοι τη συνταγή της ιστορίας του πολιτισμού μας που διδάσκεται σε όλες τις χώρες του κόσμου υποχρεωτικά πλέον. Τα γονίδιά μας γνωρίζουν αυτή τη συνταγή.
Κάντε λοιπόν την αρχή.
Πέτρος Γ. Πλανάκης
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Τέλος στην προδοσία και την ασχήμια!
Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, δηλαδή ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο μελλοντικός πρόεδρος, η κολοσσιαία πολεμική μηχανή έχει ήδη μπει μπροστά με στόχο την εξόντωση όλων όσων θεωρεί εχθρούς της. Ακόμη και αυτών όπως η Ελλάδα που δεν υπακούνε τυφλά τις εντολές της, Ιράν, Κορέα, Αραβικός κόσμος, μη υποτελείς και φυσικά άμεσα η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα.
Μετά θα έρθει η σειρά των «ατάκτων» της Νοτίου Αμερικής. Ένας άμεσος και θανάσιμος κίνδυνος, πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας. Σημερινός στοίχος είναι τα Βαλκάνια με κύριο σύμμαχο την «Μεγάλη Αλβανία», ξεκινώντας από το Κόσσοβο με συνεργάτες τους υπεύθυνους για μαζικές δολοφονίες U.C.K.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γεγονός πρωτοφανές για τη χώρα μας, μερικοί « επιστήμονες» επέλεξαν το αμφιθέατρο του Παντείου Πανεπιστημίου για να αναπτύξουν δημόσια την υποστήριξή τους σε ένα βασικό αίτημα της «Μεγάλης Αλβανίας», την κατάκτηση της Ηπείρου έως την Πρέβεζα, με την δικαιολογία ότι ανήκε στην Αλβανική Τσαμουριά, από όπου τους έδιωξαν με εγκληματικές πράξεις οι έλληνες.
Ασφαλώς πρόκειται για οργανωμένη προβοκάτσια των Η.Π.Α, ώστε να μελετηθούν οι δικές μας αντιδράσεις και να προπαρασκευαστεί ψυχολογικά η εδαφική επέκταση της Αλβανίας μετά το Κόσσοβο και σε ένα μεγάλο τμήμα των Αλβανοφώνων των Σκοπίων και ακολούθως και σε δικά μας εδάφη.
Από την άλλη μεριά η σύμπλευση της Τουρκίας με τις Η.Π.Α στο Κόσσοβο, που έσπευσε πρώτη αυτή να το αναγνωρίσει, προετοιμάζει το έδαφος για πονηρά σχέδια σε βάρος της χώρας μας με βάση όχι μόνον το Αιγαίο και την Κύπρο, αλλά κα τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, που ακολουθώντας το παράδειγμα του Κοσσόβου μπορεί να διεκδικήσει την δική της ανεξαρτησία.
Η πολιτική ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι τα σχέδια των Η.Π.Α και για αυτό δείχνει αυτή την αλαζονική αδιαλλαξία.
Και πράγματι σε αυτή τη φάση συμπορεύονται με την πολιτική που εκθέσαμε. Όμως τι θα κάνουν όταν ξεκινήσει η επόμενη φάση, αυτής της φιλοαλβανικής τακτικής, οπότε το κρατίδιό τους θα κοπεί στη μέση, γιατί θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο αυτοί, όσο και οι ΗΠΑ, ότι μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, όμως φυλετικά είναι Σλάβοι και ως εκ τούτου κατατάσσονται ουσιαστικά στη χωρία των εχθρών των ΗΠΑ μαζί με την Ρωσία, τη Σερβία αλλά κα τη Βουλγαρία που και αυτή δεν πρέπει να έχει αυταπάτες.
Έτσι γυρίζοντας σε εμάς τους Έλληνες θα πρέπει να δούμε ότι η κατάσταση όντως εξελίσσεται όπως εξελίσσεται και είναι παραπάνω από τραγική δεδομένου ότι οι Αμερικανοί δεν πείθονται, όσες υποκλίσεις και αν κάνουν απέναντί τους οι ποικιλόμορφες αμερικανόφιλες ηγεσίες, και αυτό γιατί φοβούνται, μισούν τον λαό μας, για τον οποίο είναι βέβαιοι ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία απορρίπτει τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους, για αυτό θέλει να μας τιμωρήσει με κάθε τρόπο εκτός και αν αποφασίσουμε όλοι μαζί να γονατίσουμε και να φιλήσουμε τα πόδια τους κάνοντας όρκους ότι από δω και στο εξής θάμασε καλά παιδιά και πειθήνια όργανα στην όποια πολιτική τους.
Όμως αφού το παιχνίδι είναι για μας έτσι και αλλιώς χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους, είμαστε εμείς και εμείς, ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και γιατί όχι χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας.
Γιατί είναι προδοσία η αναγνώριση του Κοσσόβου χωρίς την έγκριση της διεθνούς κοινότητας του ΟΗΕ, δηλαδή μιας επαρχίας που από αιώνες αποτελεί τμήμα της Σερβίας και τι θα νοιώθαμε εμείς αν μεθαύριο έπαιρναν με το έτσι θέλω τη μισή Κύπρο, την Θράκη ή την Ήπειρο;
Όπως είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας εξυβρίζουν οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών οι Σκοπιανοί και εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε μεσολάβηση των Αμερικανών, χάνοντας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνειά μας.
Ας κλείσουμε τα σύνορα, ας σταματήσουμε τις οικονομικές και διπλωματικές μας σχέσεις και ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους.
Οφείλουμε να περάσουμε και από αυτή τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί να υποφέρουμε, όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Έλληνες και θα παραμείνουμε Έλληνες αν δεν ξεχνάμε από πόσες δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα, όμως στο τέλος πάντα βγήκαμε νικητές.
Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.
Μετά θα έρθει η σειρά των «ατάκτων» της Νοτίου Αμερικής. Ένας άμεσος και θανάσιμος κίνδυνος, πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας. Σημερινός στοίχος είναι τα Βαλκάνια με κύριο σύμμαχο την «Μεγάλη Αλβανία», ξεκινώντας από το Κόσσοβο με συνεργάτες τους υπεύθυνους για μαζικές δολοφονίες U.C.K.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γεγονός πρωτοφανές για τη χώρα μας, μερικοί « επιστήμονες» επέλεξαν το αμφιθέατρο του Παντείου Πανεπιστημίου για να αναπτύξουν δημόσια την υποστήριξή τους σε ένα βασικό αίτημα της «Μεγάλης Αλβανίας», την κατάκτηση της Ηπείρου έως την Πρέβεζα, με την δικαιολογία ότι ανήκε στην Αλβανική Τσαμουριά, από όπου τους έδιωξαν με εγκληματικές πράξεις οι έλληνες.
Ασφαλώς πρόκειται για οργανωμένη προβοκάτσια των Η.Π.Α, ώστε να μελετηθούν οι δικές μας αντιδράσεις και να προπαρασκευαστεί ψυχολογικά η εδαφική επέκταση της Αλβανίας μετά το Κόσσοβο και σε ένα μεγάλο τμήμα των Αλβανοφώνων των Σκοπίων και ακολούθως και σε δικά μας εδάφη.
Από την άλλη μεριά η σύμπλευση της Τουρκίας με τις Η.Π.Α στο Κόσσοβο, που έσπευσε πρώτη αυτή να το αναγνωρίσει, προετοιμάζει το έδαφος για πονηρά σχέδια σε βάρος της χώρας μας με βάση όχι μόνον το Αιγαίο και την Κύπρο, αλλά κα τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, που ακολουθώντας το παράδειγμα του Κοσσόβου μπορεί να διεκδικήσει την δική της ανεξαρτησία.
Η πολιτική ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι τα σχέδια των Η.Π.Α και για αυτό δείχνει αυτή την αλαζονική αδιαλλαξία.
Και πράγματι σε αυτή τη φάση συμπορεύονται με την πολιτική που εκθέσαμε. Όμως τι θα κάνουν όταν ξεκινήσει η επόμενη φάση, αυτής της φιλοαλβανικής τακτικής, οπότε το κρατίδιό τους θα κοπεί στη μέση, γιατί θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο αυτοί, όσο και οι ΗΠΑ, ότι μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, όμως φυλετικά είναι Σλάβοι και ως εκ τούτου κατατάσσονται ουσιαστικά στη χωρία των εχθρών των ΗΠΑ μαζί με την Ρωσία, τη Σερβία αλλά κα τη Βουλγαρία που και αυτή δεν πρέπει να έχει αυταπάτες.
Έτσι γυρίζοντας σε εμάς τους Έλληνες θα πρέπει να δούμε ότι η κατάσταση όντως εξελίσσεται όπως εξελίσσεται και είναι παραπάνω από τραγική δεδομένου ότι οι Αμερικανοί δεν πείθονται, όσες υποκλίσεις και αν κάνουν απέναντί τους οι ποικιλόμορφες αμερικανόφιλες ηγεσίες, και αυτό γιατί φοβούνται, μισούν τον λαό μας, για τον οποίο είναι βέβαιοι ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία απορρίπτει τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους, για αυτό θέλει να μας τιμωρήσει με κάθε τρόπο εκτός και αν αποφασίσουμε όλοι μαζί να γονατίσουμε και να φιλήσουμε τα πόδια τους κάνοντας όρκους ότι από δω και στο εξής θάμασε καλά παιδιά και πειθήνια όργανα στην όποια πολιτική τους.
Όμως αφού το παιχνίδι είναι για μας έτσι και αλλιώς χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους, είμαστε εμείς και εμείς, ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και γιατί όχι χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας.
Γιατί είναι προδοσία η αναγνώριση του Κοσσόβου χωρίς την έγκριση της διεθνούς κοινότητας του ΟΗΕ, δηλαδή μιας επαρχίας που από αιώνες αποτελεί τμήμα της Σερβίας και τι θα νοιώθαμε εμείς αν μεθαύριο έπαιρναν με το έτσι θέλω τη μισή Κύπρο, την Θράκη ή την Ήπειρο;
Όπως είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας εξυβρίζουν οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών οι Σκοπιανοί και εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε μεσολάβηση των Αμερικανών, χάνοντας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνειά μας.
Ας κλείσουμε τα σύνορα, ας σταματήσουμε τις οικονομικές και διπλωματικές μας σχέσεις και ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους.
Οφείλουμε να περάσουμε και από αυτή τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί να υποφέρουμε, όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Έλληνες και θα παραμείνουμε Έλληνες αν δεν ξεχνάμε από πόσες δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα, όμως στο τέλος πάντα βγήκαμε νικητές.
Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.
Μίκης Θεοδωράκης (επιστολή του στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου
(Greek American News Agency 28/02/2008)
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008
Γνωμικόν 2
"την γυναίκα την σώφρονα ου δεί τάς τρίχας ξανθάς ποιείν"
Απόδοση στη νεοελληνική:
"Η μυαλωμένη γυναίκα δεν πρέπει να βάφει τα μαλλιά της ξανθιά"
Μένανδρος (απόσπ. 679)
Απόδοση στη νεοελληνική:
"Η μυαλωμένη γυναίκα δεν πρέπει να βάφει τα μαλλιά της ξανθιά"
Μένανδρος (απόσπ. 679)
Ηθική Εντροπία
H κατασκευή και η διάπλαση του ανθρώπου τον σπρώχνει συνέχεια στην κατωφέρεια της ευκολίας. Ενώ η φύση και η πραγματικότητα του ζητούν ακατάπαυστα τη δυσκολία και το τραχύ.
Η ζωή είναι κίνηση, αδιάκοπη μεταβολή, συνεχής ανανέωση, αναπροσαρμογή, πορεία μετεξέλιξης, επανάσταση. Και όλα αυτά όχι για να προχωρεί κανένας μπροστά. Αλλά για να μένει ακίνητος, χωρίς ωστόσο να σαπίζει μέσα στην ακινησία του.
Αγωνίζομαι συνέχεια όχι για να πετύχω το καλύτερο, αλλά για να μην πέσω στο χειρότερο. Χρειάζομαι να προχωρώ όχι για να φτάσω, αλλά για να μην υπολειφθώ.
Σε τούτο το παράλογο θέατρο η φυσική επιστήμη δίνει λογική εξήγηση:
Η κίνηση του ανθρώπου που περιγράφει την πορεία της ζωής του δεν γίνεται σε αναφορά προς τον τόπο, αλλά σε αναφορά προς το χρόνο. Ό,τι κινείται δίπλα μου και παράλληλα με μένα δεν είναι ο τόπος αλλά ο χρόνος. Σωστότερα είναι ο χωροχρόνος, γιατί σε κάποιο επίπεδο χώρος και χρόνος γίνουνται ένα.
Καθώς λοιπόν κινούμαι συντονισμένα και παράλληλα με το χρόνο; ενώ τρέχω μπροστά, στην πραγματικότητα μένω ακίνητος. Φαντάσου έναν ίππο που τρέχει με την ίδια γρηγοράδα δίπλα σ' ένα τραίνο. (Είναι ένα αρμονικό ξεδίπλωμα ισορροπίας που το σιδερένιο άλογο δε νικάει το ζωντανό πουλάρι, σύμφωνα με την πικρή εικόνα του Σεργκέι Γιεσένιν).
Εδώ η ουσία και το νόημα δεν είναι ξεκινώντας από την Αθήνα να φτάσω στο Κακοσάλεσι ή στο Λιανοκλάδι, όπου θα φτάσει και το τραίνο. Η ουσία και το νόημα είναι να τρέχω, για να βρίσκομαι πάντα δίπλα στo τραίνο, ανεξάρτητα από το για πού τραβάει το τραίνο.
Έτσι παρότι τρέχω μπροστά, σε σχέση με το χρόνο μένω ακίνητος. Αλλά αυτή είναι η ακινησία η δημιουργική και η πλάστρα. Γιατί την καταπληρεί και την ερεθίζει η δύναμη και η οργανικότητα της φύσης. Σε αντίθεση με τη στατική ακινησία που δεν ξεκινά ποτέ από το σταθμό. Τη στατική ακινησία την απειλεί και τελικά την αλώνει η διάλυση και η σήψη.
Λαχανιάζω και κάνω το παν, προκειμένου να πετύχω να τρέχω πάντα δίπλα στο βέλος του χρόνου. Τώρα η ακινησία μου είναι θυελλώδης, και ενεργητική η αδράνειά μου. Όμοια όπως η γη, που ενώ φαίνεται ακίνητη, εντούτοις καλπάζει στο χάος με μια ταχύτητα που ξεπερνά τα τέσσερα χιλιόμετρα στο δευτερόλεπτο, 4 km/sec.
Αυτό είναι το μεγάλο και το μυστήριο της ζωής και της φύσης. Είναι εκείνο ακριβώς, που ο Ηράκλειτος το συνέλαβε, σε μια από τις πρώτες τιτανικές καταλαμπές του ανθρώπινου πνεύματος, και το ονόμασε ανάπαυση μέσα στη μεταβολή.
Στο επίπεδο της πολιτικής πράξης, ο Λένιν τούτο το μεγάλο και το μυστήριο το συνόψισε στην εικόνα του επαγγελματία επαναστάτη. Σε αντίθεση με τον επαγγελματία γραφειοκράτη του σταλινικού φαινόμενου αργότερα, που οδήγησε την Oχτωβριανή Επανάσταση στην ακινησία της σήψης.
Επαγγελματίας επαναστάτης είναι το νερό στο ποτάμι. Επαγγελματίας γραφειοκράτης είναι το νερό στη λίμνη. Εκεί η ποικιλία, το θέαμα, ο κίνδυνος, η εναλλαγή, η εμορφιά, τα χρώματα, η βουή του καταρράχτη, η άσωτη σπατάλη του πικραμένου και του αμίλητου. Εδώ η λάσπη, τα βατράχια, οι κώνωπες.
Το πρώτο είναι να θερίζεις, να αλέθεις και να ζυμώνεις το όνειρο· να φορτίζεις τη μοναξιά σου με γιορτή· να ζωγραφίζεις τον άνεμο. Το άλλο είναι κάκτοι στην πέτρα, οι ακροατές συναυλίας με αυτιά γαϊδάρου, η αποστειρωμένη δροσιά την αυγή, το μεγάλο Mικρό.
Στο επίπεδο της παιδείας τούτο το μεγάλο και το μυστήριο της φύσης και της ζωής ο Ρουσσώ το περιγράφει με την αρνητική παιδαγωγική του.
Στην πραγματικότητα η παιδαγωγική του Ρουσσώ, που κομίζει σαν ακραίο το μήνυμα και το αίτημα της αρνητικής ευτυχίας, του αρκεσμού στο ελάχιστο, και της οικείωσης με τα βάσανα, είναι η μεταφορά και η εφαρμογή ενός βασικού νόμου της Φυσικής στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Πρόκειται για το δεύτερο νόμο της θερμoδυναμικής. Είναι ο νόμος που διαφoρετικά λέγεται νόμος της εντροπίας.
O νόμος της εντροπίας είναι το ελατήριο που ξετυλίγεται αργά. Oρίζει: ένα κλειστό σύστημα τείνει στην αταξία, διολισθαίνει δηλαδή συνεχώς και αδυσώπητα προς τη διάλυση και τον αφανισμό του, εάν δε δέχεται έξω από τον εαυτό του την ενέργεια που χρειάζεται για να το συντηρεί. Αυτή η ενέργεια είναι η συνεχής τροφοδότηση που θα το διατηρεί στην κατάσταση της αρχικής τάξης.
Εάν λόγου χάρη κλειδώσεις ένα σπίτι (κλειστό σύστημα) και το εγκαταλείψεις, κάποτε θα γκρεμιστεί από μόνο του. Εάν εγκαταλείψεις ένα καινούργιο αυτοκίνητο (κλειστό σύστημα) και δεν το ξαναγγίξεις, με τον καιρό θα οξειδωθεί και θα λειώσει. Και αντίστροφα: ένα σπίτι που το κατοικείς και συνέχεια το λατρεύεις (η ενέργεια απ' έξω), δε θα γίνει ποτέ ερείπιo.
O αρνητικός χαρακτήρας της παιδαγωγικής του Ρουσσώ έρχεται να πολεμήσει τούτο τον ανήλεο νόμο της εντροπίας -που οι φυσικοί λένε ότι μια μέρα θα γίνει η αιτία να πεθάνει το σύμπαν- καθώς η δράση του μεταφέρεται από τη φύση στην ιστορία, και από τη σχέση των πραγμάτων στην ηθική του ανθρώπου.
Μάθε το νέο να υποφέρει, και δε θα είναι ποτέ δυστυχής. Μάθε τον να τρέχει όπως το βέλος του χρόνου, και παρότι θα φαίνεται ακίνητος θά 'ναι πάντα σφριγηλός. Όπως το λουλούδι την άνοιξη· ο καρπός το καλοκαίρι· το χιόνι το χειμώνα.
Μάθε το νέο να μάχεται με κόπο αλησμόνητο τις αδυναμίες και τη ροπή του προς το εύκoλo. Μάθε τον να αντιστέκεται στην εγγενή ηθική εντροπία του, που είναι αόρατη και ύπουλη όσο η νοτιά και η σκόνη.
Η εντροπία στον άνθρωπο είναι η δύναμη που συνεχώς τον σπρώχνει στη νωθρότητα, στην αβελτερία, στον εφησυχασμό, στη μισητή φιλαυτία, στη χειμέρια νάρκη του μυαλού και της σάρκας. Εντροπία είναι η ηθική βαρύτητα που ακατάπαυστα μας σπρώχνει προς τα κάτω, προς το κακό, προς τον εκφυλισμό.
Εντροπία λόγου χάρη ήταν η αβουλησία και η λησμοσύνη28 μπροστά στην άνεση και στις ηδονές που βρήκανε σαν έφτασαν στο νησί της Κίρκης, και που έκαμε τους συντρόφους του Oδυσσέα από βλοσυρούς ταξιδευτές στις θάλασσες γρυλλίζοντες χοίρους στα παλάτια της μάγισσας.
Εκατό χρόνους μετά το Ρουσσώ, την αρνητική παιδαγωγική του για την καταπολέμηση της ηθικής εντροπίας ο Νίτσε την επαναδιατύπωσε μ' ένα σύνθημα-βρυχηθμό: Wille zur Macht. Βούληση για δύναμη.
Πολεμήστε, είπε ο Νίτσε, το σκουλήκι της αδυναμίας μέσα σας, το φτηνό εγωισμό σας, την αδιαφορία σας για το συνάνθρωπο, τις προλήψεις της ηθικής σας. Και ξεδιπλώστε στα φτερά του αγέρα τον αητό! Τότε θα αποβασκάνετε το παρόν. Και θα ιδρύσετε το μέλλον του ανθρώπου.
Και διακόσιους χρόνους μετά το Ρουσσώ, ένας άλλος πατριώτης του ξανακύρωσε την αρνητική παιδαγωγική μέσα από δρόμους φιλοσοφικούς. Αυτός μάλιστα χρησιμοποίησε σαν πηγή τους έλληνες. Ως γνωστό οι έλληνες τά 'χουν πει όλα.
Πρέπει να φανταστούμε, ισχυρίζεται ο Καμύ, ότι ο Σίσυφος, που είχε για δουλειά του το μαρτύριο να ανεβάσει την πέτρα στην κορυφή του βουνού που θα ξαναγκρεμιστεί στη βάση για να την ξανασηκώσει και έτσι επ' άπειρον, ήταν ευτυχισμένος.
Δε μας έρχεται εύκολο να φανταστούμε ευτυχισμένο το Σίσυφο!
Στον καιρό μας, μέσα στην παρακοή των δασκάλων, στο πήξιμο των σχολείων, και στη γενική ακηδία των μαζών, φωνές όπως εκείνες του Καμύ και του Νίτσε, μέσα στη δύναμη και τη φεγγοβολή τους, είναι μεμονωμένες και έρημες:
Oλίγo φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι' έρμο, που τραγούδηοε ο Σολωμός για τους τραγικούς, ακριβώς επειδή ήσαν αληθινοί, Μεσολογγίτες.
Αντί για την εντολή του Ρουσσώ, οι δάσκαλοι, οι γονείς, οι δήμαρχοι, και οι όνοι προτίμησαν τη λύση του εφήμερου. Την ευκολία, το μυωπικό, τη χαλάρωση, τη συνεχή χρέωση, το «έχει ο Θεός». Κακά τα ψέματα. Σα δεν έχει ο άνθρωπος, δεν έχει ούτε ο Θεός.
Η ζωή είναι κίνηση, αδιάκοπη μεταβολή, συνεχής ανανέωση, αναπροσαρμογή, πορεία μετεξέλιξης, επανάσταση. Και όλα αυτά όχι για να προχωρεί κανένας μπροστά. Αλλά για να μένει ακίνητος, χωρίς ωστόσο να σαπίζει μέσα στην ακινησία του.
Αγωνίζομαι συνέχεια όχι για να πετύχω το καλύτερο, αλλά για να μην πέσω στο χειρότερο. Χρειάζομαι να προχωρώ όχι για να φτάσω, αλλά για να μην υπολειφθώ.
Σε τούτο το παράλογο θέατρο η φυσική επιστήμη δίνει λογική εξήγηση:
Η κίνηση του ανθρώπου που περιγράφει την πορεία της ζωής του δεν γίνεται σε αναφορά προς τον τόπο, αλλά σε αναφορά προς το χρόνο. Ό,τι κινείται δίπλα μου και παράλληλα με μένα δεν είναι ο τόπος αλλά ο χρόνος. Σωστότερα είναι ο χωροχρόνος, γιατί σε κάποιο επίπεδο χώρος και χρόνος γίνουνται ένα.
Καθώς λοιπόν κινούμαι συντονισμένα και παράλληλα με το χρόνο; ενώ τρέχω μπροστά, στην πραγματικότητα μένω ακίνητος. Φαντάσου έναν ίππο που τρέχει με την ίδια γρηγοράδα δίπλα σ' ένα τραίνο. (Είναι ένα αρμονικό ξεδίπλωμα ισορροπίας που το σιδερένιο άλογο δε νικάει το ζωντανό πουλάρι, σύμφωνα με την πικρή εικόνα του Σεργκέι Γιεσένιν).
Εδώ η ουσία και το νόημα δεν είναι ξεκινώντας από την Αθήνα να φτάσω στο Κακοσάλεσι ή στο Λιανοκλάδι, όπου θα φτάσει και το τραίνο. Η ουσία και το νόημα είναι να τρέχω, για να βρίσκομαι πάντα δίπλα στo τραίνο, ανεξάρτητα από το για πού τραβάει το τραίνο.
Έτσι παρότι τρέχω μπροστά, σε σχέση με το χρόνο μένω ακίνητος. Αλλά αυτή είναι η ακινησία η δημιουργική και η πλάστρα. Γιατί την καταπληρεί και την ερεθίζει η δύναμη και η οργανικότητα της φύσης. Σε αντίθεση με τη στατική ακινησία που δεν ξεκινά ποτέ από το σταθμό. Τη στατική ακινησία την απειλεί και τελικά την αλώνει η διάλυση και η σήψη.
Λαχανιάζω και κάνω το παν, προκειμένου να πετύχω να τρέχω πάντα δίπλα στο βέλος του χρόνου. Τώρα η ακινησία μου είναι θυελλώδης, και ενεργητική η αδράνειά μου. Όμοια όπως η γη, που ενώ φαίνεται ακίνητη, εντούτοις καλπάζει στο χάος με μια ταχύτητα που ξεπερνά τα τέσσερα χιλιόμετρα στο δευτερόλεπτο, 4 km/sec.
Αυτό είναι το μεγάλο και το μυστήριο της ζωής και της φύσης. Είναι εκείνο ακριβώς, που ο Ηράκλειτος το συνέλαβε, σε μια από τις πρώτες τιτανικές καταλαμπές του ανθρώπινου πνεύματος, και το ονόμασε ανάπαυση μέσα στη μεταβολή.
Στο επίπεδο της πολιτικής πράξης, ο Λένιν τούτο το μεγάλο και το μυστήριο το συνόψισε στην εικόνα του επαγγελματία επαναστάτη. Σε αντίθεση με τον επαγγελματία γραφειοκράτη του σταλινικού φαινόμενου αργότερα, που οδήγησε την Oχτωβριανή Επανάσταση στην ακινησία της σήψης.
Επαγγελματίας επαναστάτης είναι το νερό στο ποτάμι. Επαγγελματίας γραφειοκράτης είναι το νερό στη λίμνη. Εκεί η ποικιλία, το θέαμα, ο κίνδυνος, η εναλλαγή, η εμορφιά, τα χρώματα, η βουή του καταρράχτη, η άσωτη σπατάλη του πικραμένου και του αμίλητου. Εδώ η λάσπη, τα βατράχια, οι κώνωπες.
Το πρώτο είναι να θερίζεις, να αλέθεις και να ζυμώνεις το όνειρο· να φορτίζεις τη μοναξιά σου με γιορτή· να ζωγραφίζεις τον άνεμο. Το άλλο είναι κάκτοι στην πέτρα, οι ακροατές συναυλίας με αυτιά γαϊδάρου, η αποστειρωμένη δροσιά την αυγή, το μεγάλο Mικρό.
Στο επίπεδο της παιδείας τούτο το μεγάλο και το μυστήριο της φύσης και της ζωής ο Ρουσσώ το περιγράφει με την αρνητική παιδαγωγική του.
Στην πραγματικότητα η παιδαγωγική του Ρουσσώ, που κομίζει σαν ακραίο το μήνυμα και το αίτημα της αρνητικής ευτυχίας, του αρκεσμού στο ελάχιστο, και της οικείωσης με τα βάσανα, είναι η μεταφορά και η εφαρμογή ενός βασικού νόμου της Φυσικής στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Πρόκειται για το δεύτερο νόμο της θερμoδυναμικής. Είναι ο νόμος που διαφoρετικά λέγεται νόμος της εντροπίας.
O νόμος της εντροπίας είναι το ελατήριο που ξετυλίγεται αργά. Oρίζει: ένα κλειστό σύστημα τείνει στην αταξία, διολισθαίνει δηλαδή συνεχώς και αδυσώπητα προς τη διάλυση και τον αφανισμό του, εάν δε δέχεται έξω από τον εαυτό του την ενέργεια που χρειάζεται για να το συντηρεί. Αυτή η ενέργεια είναι η συνεχής τροφοδότηση που θα το διατηρεί στην κατάσταση της αρχικής τάξης.
Εάν λόγου χάρη κλειδώσεις ένα σπίτι (κλειστό σύστημα) και το εγκαταλείψεις, κάποτε θα γκρεμιστεί από μόνο του. Εάν εγκαταλείψεις ένα καινούργιο αυτοκίνητο (κλειστό σύστημα) και δεν το ξαναγγίξεις, με τον καιρό θα οξειδωθεί και θα λειώσει. Και αντίστροφα: ένα σπίτι που το κατοικείς και συνέχεια το λατρεύεις (η ενέργεια απ' έξω), δε θα γίνει ποτέ ερείπιo.
O αρνητικός χαρακτήρας της παιδαγωγικής του Ρουσσώ έρχεται να πολεμήσει τούτο τον ανήλεο νόμο της εντροπίας -που οι φυσικοί λένε ότι μια μέρα θα γίνει η αιτία να πεθάνει το σύμπαν- καθώς η δράση του μεταφέρεται από τη φύση στην ιστορία, και από τη σχέση των πραγμάτων στην ηθική του ανθρώπου.
Μάθε το νέο να υποφέρει, και δε θα είναι ποτέ δυστυχής. Μάθε τον να τρέχει όπως το βέλος του χρόνου, και παρότι θα φαίνεται ακίνητος θά 'ναι πάντα σφριγηλός. Όπως το λουλούδι την άνοιξη· ο καρπός το καλοκαίρι· το χιόνι το χειμώνα.
Μάθε το νέο να μάχεται με κόπο αλησμόνητο τις αδυναμίες και τη ροπή του προς το εύκoλo. Μάθε τον να αντιστέκεται στην εγγενή ηθική εντροπία του, που είναι αόρατη και ύπουλη όσο η νοτιά και η σκόνη.
Η εντροπία στον άνθρωπο είναι η δύναμη που συνεχώς τον σπρώχνει στη νωθρότητα, στην αβελτερία, στον εφησυχασμό, στη μισητή φιλαυτία, στη χειμέρια νάρκη του μυαλού και της σάρκας. Εντροπία είναι η ηθική βαρύτητα που ακατάπαυστα μας σπρώχνει προς τα κάτω, προς το κακό, προς τον εκφυλισμό.
Εντροπία λόγου χάρη ήταν η αβουλησία και η λησμοσύνη28 μπροστά στην άνεση και στις ηδονές που βρήκανε σαν έφτασαν στο νησί της Κίρκης, και που έκαμε τους συντρόφους του Oδυσσέα από βλοσυρούς ταξιδευτές στις θάλασσες γρυλλίζοντες χοίρους στα παλάτια της μάγισσας.
Εκατό χρόνους μετά το Ρουσσώ, την αρνητική παιδαγωγική του για την καταπολέμηση της ηθικής εντροπίας ο Νίτσε την επαναδιατύπωσε μ' ένα σύνθημα-βρυχηθμό: Wille zur Macht. Βούληση για δύναμη.
Πολεμήστε, είπε ο Νίτσε, το σκουλήκι της αδυναμίας μέσα σας, το φτηνό εγωισμό σας, την αδιαφορία σας για το συνάνθρωπο, τις προλήψεις της ηθικής σας. Και ξεδιπλώστε στα φτερά του αγέρα τον αητό! Τότε θα αποβασκάνετε το παρόν. Και θα ιδρύσετε το μέλλον του ανθρώπου.
Και διακόσιους χρόνους μετά το Ρουσσώ, ένας άλλος πατριώτης του ξανακύρωσε την αρνητική παιδαγωγική μέσα από δρόμους φιλοσοφικούς. Αυτός μάλιστα χρησιμοποίησε σαν πηγή τους έλληνες. Ως γνωστό οι έλληνες τά 'χουν πει όλα.
Πρέπει να φανταστούμε, ισχυρίζεται ο Καμύ, ότι ο Σίσυφος, που είχε για δουλειά του το μαρτύριο να ανεβάσει την πέτρα στην κορυφή του βουνού που θα ξαναγκρεμιστεί στη βάση για να την ξανασηκώσει και έτσι επ' άπειρον, ήταν ευτυχισμένος.
Δε μας έρχεται εύκολο να φανταστούμε ευτυχισμένο το Σίσυφο!
Στον καιρό μας, μέσα στην παρακοή των δασκάλων, στο πήξιμο των σχολείων, και στη γενική ακηδία των μαζών, φωνές όπως εκείνες του Καμύ και του Νίτσε, μέσα στη δύναμη και τη φεγγοβολή τους, είναι μεμονωμένες και έρημες:
Oλίγo φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι' έρμο, που τραγούδηοε ο Σολωμός για τους τραγικούς, ακριβώς επειδή ήσαν αληθινοί, Μεσολογγίτες.
Αντί για την εντολή του Ρουσσώ, οι δάσκαλοι, οι γονείς, οι δήμαρχοι, και οι όνοι προτίμησαν τη λύση του εφήμερου. Την ευκολία, το μυωπικό, τη χαλάρωση, τη συνεχή χρέωση, το «έχει ο Θεός». Κακά τα ψέματα. Σα δεν έχει ο άνθρωπος, δεν έχει ούτε ο Θεός.
(Λιαντίνης Δ)
Γνωμικόν 1
"αγαθής γυναικός εστίν μη κρείττονα είναι του ανδρός, αλλ'υπήκοον, γυνή δε νικώσ'άνδρα κακόν εστίν μέγα"
Απόδοση στη νεοελληνική: "Καλή σύζυγος είναι εκείνη που είναι υπήκοος του ανδρός και όχι εκείνη που εξουσιάζει τον άνδρα, αυτή είναι μέγα κακόν.
Φιλήμονος αδήλων, απόσπασμα 44
Απόδοση στη νεοελληνική: "Καλή σύζυγος είναι εκείνη που είναι υπήκοος του ανδρός και όχι εκείνη που εξουσιάζει τον άνδρα, αυτή είναι μέγα κακόν.
Φιλήμονος αδήλων, απόσπασμα 44
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008
Έως πότε πειραματόζωα;
Αν σηκώσετε το βλέμμα σας στον ουρανό σήμερα, όσο είνα ακόμη μέρα, θα τον δείτε "κεντημένο" από ψεκασμούς! Σήμερα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο... Δεν φιλοδοξώ να ακούσω ή διαβάσω εξηγήσεις από επίσημο ή ημιεπίσημο για το σχέδιο εν εξελίξει "Ασπίδα" ή όπως αλλιώς ονομάζεται. Η εξήγηση για τυχόν αισθήματα κόπωσης πονοκεφάλους και αδιαθεσίες είναι προφανής...
Σχετικός δικτυακός τόπος: http://www.enouranois.gr/
Σχετικός δικτυακός τόπος: http://www.enouranois.gr/
Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008
Η τελειομανία
E-Psychology
Άννα Καρτσόγλου
Κλινική Ψυχολόγος Δρ Πανεπιστημίου Βιέννης
Η τελειομανία είναι ένας πολυδιάστατος τύπος προσωπικότητας που σχετίζεται με έναν αριθμό από ψυχολογικές, διαπροσωπικές και συσχετιζόμενες με την επίδοση δυσκολίες. Δεν είναι πρωτογενής διαταραχή από μόνη της, αλλά μπορεί να είναι ένδειξη διαταραχής και πιο συγκεκριμένα της Ψυχαναγκαστικής Διαταραχής.
Γενικότερα είναι ένας παράγοντας που δημιουργεί προβλήματα σε ενήλικες, εφήβους και παιδιά. Δεν πρέπει να συγχέουμε την τελειομανία με το υγιές κυνήγι της τελειότητας, το οποίο είναι θετικό γιατί συνήθως συνοδεύεται από μία αίσθηση ικανοποίησης και ολοκλήρωσης μετά από την επίτευξη ενός στόχου. Η τελειομανία ωστόσο δεν είναι μία τέτοια υγιής συμπεριφορά. Οι τελειομανείς θέτουν πολύ υψηλούς, πολλές φορές και άπιαστους στόχους τους οποίους είναι δύσκολο να πετύχουν με αποτέλεσμα να μην είναι ποτέ ευχαριστημένοι από την επίδοσή τους.
Άννα Καρτσόγλου
Κλινική Ψυχολόγος Δρ Πανεπιστημίου Βιέννης
Η τελειομανία είναι ένας πολυδιάστατος τύπος προσωπικότητας που σχετίζεται με έναν αριθμό από ψυχολογικές, διαπροσωπικές και συσχετιζόμενες με την επίδοση δυσκολίες. Δεν είναι πρωτογενής διαταραχή από μόνη της, αλλά μπορεί να είναι ένδειξη διαταραχής και πιο συγκεκριμένα της Ψυχαναγκαστικής Διαταραχής.
Γενικότερα είναι ένας παράγοντας που δημιουργεί προβλήματα σε ενήλικες, εφήβους και παιδιά. Δεν πρέπει να συγχέουμε την τελειομανία με το υγιές κυνήγι της τελειότητας, το οποίο είναι θετικό γιατί συνήθως συνοδεύεται από μία αίσθηση ικανοποίησης και ολοκλήρωσης μετά από την επίτευξη ενός στόχου. Η τελειομανία ωστόσο δεν είναι μία τέτοια υγιής συμπεριφορά. Οι τελειομανείς θέτουν πολύ υψηλούς, πολλές φορές και άπιαστους στόχους τους οποίους είναι δύσκολο να πετύχουν με αποτέλεσμα να μην είναι ποτέ ευχαριστημένοι από την επίδοσή τους.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ: ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
Greek American News Agency Φεβ 22 2008
ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ Η ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, ΠΕΡΙ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, μετά τη δημοσιοποίηση της νέας Πρότασης Νίμιτς, παρατηρεί ότι πρόκειται για καθαρή πρόταση ΔΙΠΛΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ και ΣΥΝΘΕΤΗΣ Ραδιουργίας, με σκοπό να υφαρπαχθεί η συγκατάθεση του Ελληνισμού σε μια πράξη ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ, ανάλογη εκείνης που προέβλεπε για την Κύπρο το περιβόητο «Σχέδιο Αννάν»!
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ παρατηρεί κατά δεύτερο λόγο, ότι επί της ουσίας, η νέα ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΙΜΙΤΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, αφού εκείνη προέβλεπε ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ, δηλαδή του ονόματος που ενοχλούσε την Ελλάδα και με το οποίο αυτοαποκαλούνταν τα Σκόπια, κάτι το οποίο δεν υιοθετείται, αφού ο Μεσολαβητής, προτείνει να παραμείνει ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑ, ΩΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»!!!
Η αποδοχή μιας τέτοιας θεμελιώδους παραβίασης της Ενδιαμέσου Συμφωνίας από την Αθήνα, θα οδηγήσει σε απρόβλεπτα καταστροφικό τελικό αποτέλεσμα, αφού, συν τοις άλλοις, η Πρόταση Νίμιτς, όπως διαβάζεται πίσω από τις γραμμές:
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ Η ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, ΠΕΡΙ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, μετά τη δημοσιοποίηση της νέας Πρότασης Νίμιτς, παρατηρεί ότι πρόκειται για καθαρή πρόταση ΔΙΠΛΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ και ΣΥΝΘΕΤΗΣ Ραδιουργίας, με σκοπό να υφαρπαχθεί η συγκατάθεση του Ελληνισμού σε μια πράξη ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ, ανάλογη εκείνης που προέβλεπε για την Κύπρο το περιβόητο «Σχέδιο Αννάν»!
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ παρατηρεί κατά δεύτερο λόγο, ότι επί της ουσίας, η νέα ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΙΜΙΤΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, αφού εκείνη προέβλεπε ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ, δηλαδή του ονόματος που ενοχλούσε την Ελλάδα και με το οποίο αυτοαποκαλούνταν τα Σκόπια, κάτι το οποίο δεν υιοθετείται, αφού ο Μεσολαβητής, προτείνει να παραμείνει ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑ, ΩΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»!!!
Η αποδοχή μιας τέτοιας θεμελιώδους παραβίασης της Ενδιαμέσου Συμφωνίας από την Αθήνα, θα οδηγήσει σε απρόβλεπτα καταστροφικό τελικό αποτέλεσμα, αφού, συν τοις άλλοις, η Πρόταση Νίμιτς, όπως διαβάζεται πίσω από τις γραμμές:
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008
συναισθηματική νοημοσύνη
Στο τέλος του 20ου αιώνα παρατηρήθηκε μια απαράμιλλη έξαρση μελετών για τα συναισθήματα, το έως τότε ανεξερεύνητο πεδίο, επειδή ο ρόλος των συναισθημάτων στο νοητικό επίπεδο είχε υποτιμηθεί από την αναγωγική προσέγγιση της επιστήμης. Υπήρχε μια εποχή που το IQ θεωρούνταν ως ο βασικός συντελεστής επιτυχίας στη ζωή, αλλά κατά την τελευταία δεκαετία ο ψυχολόγος Daniel Goleman υποστήριζε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη, ή EI, είναι πιο σημαντική. Προσπαθεί να εξηγήσει γιατί τόσοι άνθρωποι με υψηλό IQ καταλήγουν να εργάζονται για ανθρώπους με μέτριο IQ και σχολιάζει ότι η απήχηση του βιβλίου του "Συναισθηματική Νοημοσύνη" μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι "επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι άνθρωποι μπορούν να είναι έξυπνοι με κατά κάποιον τρόπο ανεξάρτητο από βαθμολογία IQ". Αυτή η δημοφιλής άποψη δεν αποτελεί απλώς μια περίπτωση μέσω της οποίας οι άνθρωποι που έχουν πάρει χαμηλή βαθμολογία στα τεστ μέτρησης IQ προσπαθούν να νιώσουν καλύτερα. Γίνεται αυξανόμενα εμφανές ότι τα τεστ δεν βαθμολογούν τις ικανότητες που μετρούν περισσότερο στη ζωή, αλλά εκτιμούν την ικανότητα να κάνεις το συγκεκριμένο τεστ. Οι κοινωνίες ορίζουν την ευφυΐα υπό το συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο: Για παράδειγμα, οι πρωτόγονες κοινωνίες εξαρτιόνταν από πρακτικά προσόντα και από την εφαρμογή αυτών, ενώ οι τεχνολογικές κοινωνίες απαιτούν ικανότητες αφηρημένης σκέψης μεταδιδόμενες μέσω της επίσημης εκπαίδευσης. Συνεπώς αυτό που ορίζεται ως ευφυΐα σε μια τεχνολογική κοινωνία αντικατοπτρίζει παράγοντες που εγγυώνται την επιτυχία στο σχολείο.
Διάσημοι επιστήμονες έχουν πει ότι οι ανακαλύψεις τους αποτελούν ,απλά, αποκαλύψεις των μυστικιστών του παρελθόντος. Ακόμα και ο αλαζονικά σκεπτόμενος Φρόυντ έγραψε, "όπου κι αν πάω , βρίσκω έναν ποιητή που έχει πάει εκεί πριν από εμένα". Οι ποιητές και οι μυστικιστές γνώριζαν από πάντα ότι η αληθινή ευφυΐα είναι μια ευλογία του μυαλού και της καρδιάς, της σκέψης και του αισθήματος. Και τώρα η ψυχολογία προχωρά προς έναν ορισμό του τι μπορεί να είναι η EI (Emotional Intelligence).
Ο Goleman ορίζει την ΕΙ με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριλαμβάνει αυτογνωσία, έλεγχο του παρορμητισμού, ζήλο και κινητοποίηση, εμπάθεια και κοινωνικές ικανότητες. Αυτά είναι τα προσόντα τα οποία ταυτοποιεί ως προϋποθέσεις για επιτυχία στην καριέρα και τις σχέσεις. Όμως ο όρος EI διατυπώθηκε επίσημα, για πρώτη φορά, το 1990 από τους ψυχολόγους Mayer και Salovey ως :
1) Να γνωρίζεις πώς νιώθεις, πώς νιώθουν οι άλλοι και τι πρέπει να κάνεις για αυτό. 2) Να γνωρίζεις τι σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, τι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα και πώς να πας από το "καλά" στο "άσχημα".3) Η συναισθηματική αυτογνωσία, η ευαισθησία και οι διαχειριστικές ικανότητες που μας βοηθούν να μεγιστοποιήσουμε την μακροπρόθεσμη ευτυχία και επιβίωσή μας.
Πιο πρόσφατα ανανέωσαν τον ορισμό τους: "Η συναισθηματική νοημοσύνη περικλείει την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι με ακρίβεια, να εκτιμάς και να εκφράζεις το συναίσθημα, την ικανότητα να αναδύεις και να γεννάς συναισθήματα όταν αυτά βοηθούν τη σκέψη, την ικανότητα να καταλαβαίνεις το συναίσθημα και την συναισθηματική γνώση, και την ικανότητα να ελέγχεις τα συναισθήματα ώστε να προωθείς τη συναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη".
Knowledge of Reality Online - http://www.sol.com.au/kor/20_02.htm
Διάσημοι επιστήμονες έχουν πει ότι οι ανακαλύψεις τους αποτελούν ,απλά, αποκαλύψεις των μυστικιστών του παρελθόντος. Ακόμα και ο αλαζονικά σκεπτόμενος Φρόυντ έγραψε, "όπου κι αν πάω , βρίσκω έναν ποιητή που έχει πάει εκεί πριν από εμένα". Οι ποιητές και οι μυστικιστές γνώριζαν από πάντα ότι η αληθινή ευφυΐα είναι μια ευλογία του μυαλού και της καρδιάς, της σκέψης και του αισθήματος. Και τώρα η ψυχολογία προχωρά προς έναν ορισμό του τι μπορεί να είναι η EI (Emotional Intelligence).
Ο Goleman ορίζει την ΕΙ με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριλαμβάνει αυτογνωσία, έλεγχο του παρορμητισμού, ζήλο και κινητοποίηση, εμπάθεια και κοινωνικές ικανότητες. Αυτά είναι τα προσόντα τα οποία ταυτοποιεί ως προϋποθέσεις για επιτυχία στην καριέρα και τις σχέσεις. Όμως ο όρος EI διατυπώθηκε επίσημα, για πρώτη φορά, το 1990 από τους ψυχολόγους Mayer και Salovey ως :
1) Να γνωρίζεις πώς νιώθεις, πώς νιώθουν οι άλλοι και τι πρέπει να κάνεις για αυτό. 2) Να γνωρίζεις τι σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, τι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα και πώς να πας από το "καλά" στο "άσχημα".3) Η συναισθηματική αυτογνωσία, η ευαισθησία και οι διαχειριστικές ικανότητες που μας βοηθούν να μεγιστοποιήσουμε την μακροπρόθεσμη ευτυχία και επιβίωσή μας.
Πιο πρόσφατα ανανέωσαν τον ορισμό τους: "Η συναισθηματική νοημοσύνη περικλείει την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι με ακρίβεια, να εκτιμάς και να εκφράζεις το συναίσθημα, την ικανότητα να αναδύεις και να γεννάς συναισθήματα όταν αυτά βοηθούν τη σκέψη, την ικανότητα να καταλαβαίνεις το συναίσθημα και την συναισθηματική γνώση, και την ικανότητα να ελέγχεις τα συναισθήματα ώστε να προωθείς τη συναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη".
Knowledge of Reality Online - http://www.sol.com.au/kor/20_02.htm
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
