Νέα Ιατρική: η επιστροφή στην αρχαία ελληνική επιστημονική και φιλοσοφική παράδοση

Η θεωρία του Dr. Hamer
Ο Γερμανός ακτινολόγος - γιατρός Ryke Geerd Hamer, θεωρεί ότι κάθε καρκίνος εμφανίζεται μετά από κάποιο συναισθηματικό - βιολογικό σοκ, που το ονόμασε Σύνδρομο Ντερκ Χάμερ (Dirk Hamer Syndrom - DHS). Διαπίστωσε ότι κάθε καρκίνος προέρχεται από ένα ψυχικό σοκ, που βιώνει ο ασθενής δραματικά, συγκρουσιακά και μοναχικά.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται στον εγκέφαλο μία αλλοίωση, ορατή με τον αξονικό τομογράφο ως εστία ομόκεντρων κύκλων (=Εστία Χάμερ). Ανάλογα με το συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου, όπου εμφανίζεται η Εστία Χάμερ, αρχίζει να σχηματίζεται καρκινικός όγκος στο αντίστοιχο όργανο του σώματος. Έτσι η ασθένεια εμφανίζεται ταυτόχρονα και στα τρία επίπεδα: συναισθηματικό, νοητικό και σωματικό (όργανο), που αποτελούν ενιαίο σύνολο.
Η Θεωρία του Dr. Χάμερ στοιχειοθετείται εμπειρικά και διέπεται από 5 Βιολογικούς Νόμους. Η βάση της θεωρίας είναι η ολιστική προσέγγιση του ανθρώπου, όπου η "Νόσος" δεν αποτελεί παρέκκλιση από την κανονικότητα, αλλά μέρος μιας λογικής και προγραμματισμένης βιολογικής διεργασίας προσαρμογής του οργανισμού στις συν-θήκες του περιβάλλοντος. Η νοσηρή διεργασία δεν είναι "βλάβη" του ανθρώπινου οργανισμού, αλλά βιολογικό πρόγραμμα αποκατάστασής του. Έτσι π.χ. ο καρκίνος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μιας δραματικής ψυχονοητικής ρήξης, και ο ίδιος ο οργανισμός έχει την ικανότητα, αν δεν τον διαλύσει η ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία, κλπ. και αν κατανοήσει το περιεχόμενο της ρήξης και την επιλύσει, να αυτοϊαθεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό (στο 95%).
Οι 5 Βιολογικοί Νόμοι της Ιατρικής είναι:1ος. Ο σιδηρούς κανόνας Χάμερ: Κάθε καρκίνος αρχίζει με ένα σοβαρό, εξόχως δραματικό και απομονωτικό σοκ ρήξης (DHS=Σύνδρομο Χάμερ), ταυτόχρονα και στα τρία επίπεδα (ψυχή, εγκέφαλος, όργανο). Το περιεχόμενο της ρήξης καθορίζει την συγκεκριμένη εντόπιση της Εστίας Χάμερ στον εγκέφαλο και την εντόπιση του καρκίνου στο αντίστοιχο όργανο.Ένα DHS ξεπερνά τις συνήθεις συγκρούσεις και απογοητεύσει της καθημερινότητας. Είναι ένα αναπάντεχο και βίαιο συναισθηματικό σοκ, από το οποίο το άτομο μένει άναυδο νιώθει ανίσχυρο και ευάλωτο.
Το DHS αφορά όλα τα θηλαστικά και είναι απαραίτητο στη Φύση, γιατί θέτει τον οργανισμό σε κατάσταση στρες και εγρήγορσης, ώστε να βρει τη δύναμη να αντεπεξέλθει στη ρήξη. Ο χρόνος αντίδρασης του οργανισμού προς ένα DHS κυμαίνεται σε λίγους μήνες. Ο καρκίνος αφορά την τωρινή κατάσταση του ασθενούς και όχι το μακρινό παρελθόν του. Ο καθένας είναι απόλυτα υπεύθυνος για την αυτοθεραπεία του. Πολύ όμως βοηθά και το ενθαρρυντικό και υποστηρικτικό περιβάλλον.
2ος. Όλες οι ασθένειες περνούν από δύο φάσεις: Η πρώτη φάση, η λεγόμενη ψυχρή φάση, είναι η ενεργή φάση της ρήξης. Χαρακτηρίζεται από στρες στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Κατά την πρώτη φάση διαγράφεται στον εγκέφαλο η Εστία Χάμερ με εμφάνιση ομόκεντρων κύκλων. Ο ασθενής σκέφτεται συνεχώς το θέμα αυτής της ρήξης, νιώθει αγωνία, χάνει βάρος, έχει κρύα χέρια και πόδια, ξυπνά λίγη ώρα μετά που αποκοιμήθηκε, κλπ.
Η δεύτερη φάση, η λεγόμενη θερμή φάση ή φάση επούλωσης, ακολουθεί αμέσως μετά την λύση της ρήξης. Τότε η εστία Χάμερ στον εγκέφαλο αλλάζει μορφή και οι δακτύλιοι χάνονται μέσα σε οίδημα. Ο ασθενής νιώθει ανακουφισμένος και κουρασμένος, η όρεξή του επανέρχεται, έχει καλή διάθεση, ανεβάζει πυρετό, έχει ζεστά χέρια και πόδια, κοιμάται πολύ και γενικά έχει παρασυμπαθητικά χαρακτηριστικά (παρασυμπαθητικοτονία). Οι κίνδυνοι για τον ασθενή ανακύπτουν κυρίως από τις επιπλοκές κατά την φάση της επούλωσης, αλλά στο 90% των ασθενών δεν υπάρχει επιπλοκή. (Σε αντίθετη περίπτωση κατά τον Dr. Χάμερ βοηθά η περιστασιακή χορήγηση κορτιζόνης).
Το πρόβλημα με τον καρκίνο είναι, ότι συνήθως η διάγνωσή του τίθεται, όταν ο ασθενής βρίσκεται ήδη στη φάση της επούλωσης, δηλ. εμφανίζει οίδημα στον εγκέφαλο και το αντίστοιχο όργανο. Τότε, με τη διάγνωση "καρκίνος" ο ασθενής διέρχεται νέο DHS. Ο φόβος του καρκίνου, (που δημιουργεί νέες εστίες) και η καταστροφική "θεραπεία" που επακολουθεί (χημειοθεραπεία, ακτινοβολίες, μορφίνη, κλπ.) αποτελειώνουν τον ασθενή. Ίσως αν δεν υπήρχε η διάγνωση καρκίνου να είχε πολλές πιθανότητες να ζήσει.
3ος. Το οντογενετικό σύστημα των όγκων και των καρκίνοισοδύναμων νόσων: Κατά τον Dr. Χάμερ, όλες οι αιτίες ρήξεων μπορεί να διαγνωσθούν έγκαιρα με μια αξονική τομογραφία του εγκεφάλου. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ πριν διαπιστωθεί η ύπαρξη καρκινικής ανάπτυξης με τις συμβατικές εξεταστικές μεθόδους.
Η αξονική τομογραφία επίσης μπορεί να παρακολουθήσει τις αλλαγές στις κυκλικές Εστίες Χάμερ, και να δείξει σε ποια ακριβώς φάση βρίσκεται ο ασθενής. Η τοποθεσία του εγκεφάλου, στην οποία εντοπίζεται η Εστία Χάμερ καθορίζει το είδος της ρήξης και το όργανο, ό-που εκδηλώνεται ο όγκος (ανάλογα με την εμβρυϊκή προέλευση των διάφορων περιοχών του εγκεφάλου: φλοιός, στέλεχος εγκεφάλου, παρεγκεφαλίδα).
4ος. Εξαρτώμενο οντογενετικό σύστημα μικροβίων: Θεωρείται ότι τα μικρόβια προκαλούν τις λοιμώξεις. Όμως τα μικρόβια δεν είναι εχθροί μας. Ελέγχονται και κατευθύνονται από τον εγκέφαλο κατά τη φάση της επούλωσης, με σκοπό την αποδόμηση των όγκων, την αποκατάσταση ελκών, νεκρώσεων και ιστικών βλαβών, και γενικά την "τακτοποίηση" του οργανισμού μας.
5ος. Βιολογική σημασία των νόσων: Κάθε νόσος θεωρείται ένα χρήσιμο ειδικό βιολογικό πρόγραμμα της Φύσης, για να λυθεί μια εξαιρετικά σοβαρή και απρόσμενη βιολογική ρήξη.Οι Μύθοι της Συμβατικής Ιατρικής:
Μύθος της ύπαρξης εγκεφαλικών όγκων: Εφ' όσον τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν μετά τη γέννηση, δεν μπορεί να υπάρξουν πραγματικοί όγκοι εγκεφάλου. Εκείνο που υπάρχει σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι η νευρογλοία (ο συνδετικός ιστός του εγκεφάλου), που γεμίζει την Εστία Χάμερ για αποκατάσταση, στη φάση της επούλωσης.
Μύθος του ανοσολογικού συστήματος: Όλο το ανοσολογικό σύστημα είναι ένας κάθετος επιμήκης αντικατοπτρισμός (fata morgana), που στηρίχθηκε σε μια λανθασμένη υπόθεση. Τα μικρόβια δεν είναι εχθροί, που προσπαθούν να εξοντώσουν τα λευκά αιμοσφαίριά. Είναι βοηθοί που κατευθύνονται, όπως είπαμε, από τον εγκέφαλο, για να αποκαταστήσουν τις βλάβες μετά από μία ρήξη.
Μύθος της μετάστασης: Η μετάσταση είναι αναπόδεικτη υπόθεση. Ποτέ κανείς δεν είδε να κυκλοφορούν στο αρτηριακό αίμα του ασθενούς καρκινικά κύτταρα. Οι όγκοι, που χαρακτηρίζονται "μεταστατικοί" είναι απλά νέοι καρκίνοι, που οφείλονται σε νέες ρήξεις, προερχόμενες συνήθως από τον τρόμο του ασθενούς, μετά την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκίνου.
Μύθος των καρκινογόνων ουσιών: Καρκινογόνοι ουσίες δεν υπάρχουν. Πειράματα ετών σε πάρα πολλά ζώα δεν απέδειξαν, ότι υπάρχει κάτι, που να προκάλεσε σίγουρα καρκίνο. Δεν ξέρουμε αν τα ταλαίπωρα ζώα παθαίνουν καρκίνο από τις ίδιες τις ουσίες, που τους χορηγούνται ή από τις βασανιστικές οχλήσεις που υφίστανται.
Μύθος της ακτινοβολίας: Η ραδιενεργός ακτινοβολία καταστρέφει αδιακρίτως τα κύτταρα των οργανισμών. Αυτό γίνεται πιο έντονα αισθητό στον μυελό των οστών, γιατί εδώ είναι τα αρχέγονα κύτταρα με το μεγαλύτερο ρυθμό πολλαπλασιασμού. Έτσι εμφανίζεται η λευχαιμία. Η ίδια η ραδιενεργός ή ηλεκτρονική ακτινοβολία δεν δημιουργεί καρκίνο.
Μύθος της υγιεινής διατροφής: Η υγιεινή διατροφή δεν μπορεί να προλάβει τον καρκίνο. Το άτομο που τρέφεται καλά, εκτίθεται λιγότερο στις διάφορες ρήξεις. Έτσι οι πλούσιοι έχουν 10 φορές λιγότερο πιθανότητες να πάθουν καρκίνο από τους υποσιτιζόμενους φτωχούς, αφού τα χρήματα μπορεί να λύσουν εύκολα πολλές ρήξεις.
Μύθος του πόνου: Ο πόνος, ιδίως στο στάδιο επούλωσης, μπορεί να είναι πολύ έντονος, αλλά αν ο ασθενής ενημερωθεί σωστά και κατανοήσει, ότι μ' αυτό τον τρόπο ο οργανισμός του προσπαθεί να επανέλθει, τότε δεν θα φοβάται πια τον πόνο και δεν θα τον θεωρεί προάγγελο του μοιραίου θανάτου. Π.χ. στον καρκίνο των οστών, το τεντωμένο περιόστεο στην φάση της επούλωσης πονά πολύ.
Το πρόβλημα όμως ξεκινά από τη στιγμή που χορηγείται μορφίνη και άλλα παρόμοια φάρμακα. Η μορφίνη διαλύει το ηθικό του ασθενή. Παραλύουν τα έντερα και δεν μπορεί πλέον να γίνει πέψη. Δηλ. ο ασθενής "δολοφονείται" ενώ βρίσκεται σε φάση επούλωσης και πορεία ίασης σε λίγες βδομάδες. Αν το γνώριζαν οι ασθενείς θα προτιμούσαν να αντέξουν τον πόνο, παρά να σκοτωθούν από την μορφίνη.
Μύθος του καρκίνου: Ο καρκίνος ως αυτό-καταστροφικός μηχανισμός, από τον οποίο αναπτύσσονται -δεν αποδείχθηκε- "μοιραίες μεταστάσεις" υποχωρεί μπρος στην νέα ιατρική αντίληψη, που θεωρεί τις ασθένειες ως επωφελή βιολογικά προγράμματα αποκατάστασης των σοβαρών ψυχικών - βιολογικών ρήξεων.
Μύθος του υπεύθυνου γιατρού: Ο ρόλος του γιατρού στην Νέα Ιατρική αλλάζει ριζικά. Υπεύθυνος για την ίασή του είναι ο ασθενής, που συνεργάζεται με το γιατρό, ο οποίος είναι ο σύμβουλος και συμπαραστάτης του. Ενημερώνει για τα στάδια και την εξέλιξη της νόσου, ενθαρρύνει τον ασθενή να κατανοήσει την αιτία της ρήξης και συνεισφέρει ενεργά στην αναζήτηση και στην επίτευξη διεξόδου από την ρήξη.
Αρίσταρχος Τσαμασλίδης, ιατρός
http://www.laosver.gr/news/articles/10156.html