Η Θ. Δραγώνα μεταθέτει τη Δασκάλα Χαρά Νικοπούλου στη Θεσσαλονίκη διευκολύνοντας τη δράση του τουρκικού προξενείου

Όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τη Θράκη και, γενικά, για τα εθνικά θέματα, γνωρίζουν πολύ καλά πώς συντελείται συστηματικά ο εκτουρκισμός της περιοχής χρόνια εδώ και δεκαετίες – εκτουρκισμός με εύκολα θύματα τον μουσουλμανικό πληθυσμό της περιοχής (Πομάκους και Ρομά) που εξαναγκάζεται με δράσεις του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής να υποταχθεί στο βολικό θέσφατο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, σύμφωνα με το οποίο όπου μουσουλμάνος = τούρκος.
Επίσης, είναι γνωστή η δράση της Ελληνίδας δασκάλας, Χαράς Νικοπούλου, που μετά από σφοδρή επιθυμία της ίδιας πήγε να διδάξει στην ακριτική Θράκη, τη στιγμή που οποιοσδήποτε άλλος θα απέφευγε μια τέτοια «δυσμενή μετάθεση», χρησιμοποιώντας το όνομα του πατέρα του. Δράση που επιχείρησε και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να ανασχέσει στην περιοχή της τη μολυσματική δράση του Τουρκικού Προξενείου, φέρνοντας ξανά τους Πομάκους μαθητές της κοντά στη μητέρα Ελλάδα.
Κι εδώ αρχίζει να υφαίνεται ο ιστός της προδοσίας που παρακολουθούμε, τρίβοντας τα μάτια μας, να εκτυλίσσεται απροκάλυπτα (για τόσο υπνωτισμένους μας έχουν πλέον), όπως θα παρακολουθούσαμε να γίνεται σε μια απ’ τις «καταραμένες» ελληνικές πατριωτικές ταινίες..
Αφού οι τούρκοι πράκτορες απέτυχαν να σταματήσουν την ηρωική (μακάρι όλοι να ακολουθούσαμε το παράδειγμά της) δασκάλα με εκφοβισμούς και βιαιοπραγίες – έφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να σπάσουν το χέρι της δασκάλας, επειδή έβαλε τα παιδιά να παρελάσουν, ανέλαβε το έργο ένα είδος θηλυκού Αρτέμη Μάτσα (μιας και συνηθίζει τη φράση «οι Τούρκοι είναι φίλοι μας»).
Ό,τι απέτυχαν να πετύχουν οι εχθροί το πέτυχε το «φίλιο» Υπουργείο Παιδείας και η «φιλτάτη» κυρία Θάλεια Δραγώνα, η οποία απείλησε την ΚΥΡΙΑ Νικοπούλου να σταματήσει να ασκεί πολιτική μέσα απ’ το σχολείο, αλλιώς θα διωχθεί από το Μεγάλο Δέρειο.
Η Θάλεια Δραγώνα απειλεί να διώξει την ηρωϊκή δασκάλα του Έβρου!
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας κυρίας Θάλειας Δραγώνα βρίσκεται η δασκάλα του μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Εβρου κυρία Χαρά Νικοπούλου, επειδή υποστηρίζει με σθένος πως οι Πομάκοι μαθητές της δεν είναι Τούρκοι.
Η κυρία Δραγώνα επιτέθηκε φραστικά κατά της εκπαιδευτικού, κόρης του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, προειδοποιώντας τη με «επίσπευση» της μετάθεσής της από τον Εβρο. Τα τελευταία πέντε χρόνια η κυρία Νικοπούλου έχει γίνει κόκκινο πανί για τους εγκάθετους της Αγκυρας στη Θράκη, οι οποίοι θεωρούν πως η εκπαίδευση των μαθητών της μειονότητας θα πρέπει να έχει τουρκική σφραγίδα, ακόμη και αν αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι, όπως στην περίπτωση των μουσουλμάνων στο Μεγάλο Δέρειο.

Πριν από τρεις εβδομάδες περίπου η κυρία Νικοπούλου βρέθηκε στην Αθήνα, όπου παρέλαβε από τα χέρια της υπουργού Παιδείας κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου το δεύτερο βραβείο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010» για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στη γνώση».

Από το βήμα της εκδήλωσης η εκπαιδευτικός επεσήμανε πως τόσο στο Μεγάλο Δέρειο όσο και στην υπόλοιπη Θράκη υπάρχουν μαθητές Πομάκοι οι οποίοι είναι και αισθάνονται Ελληνες και ζητούν τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση. Μετά τη βράβευση η κυρία Νικοπούλου παρουσίασε την εργασία της για το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου, που παρακολούθησε και η υπουργός Παιδείας, η οποία στο τέλος τη...... συνεχάρη.

«ΜΑΖΕΨΟΥ…»

Στο διάλειμμα της εκδήλωσης η κυρία Νικοπούλου δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας για τα όσα δημόσια δήλωσε για την εκπαίδευση των Πομάκων από το βήμα. Οπως δήλωσαν στο «ΘΕΜΑ» αυτόπτες μάρτυρες του επεισοδίου, η κυρία Δραγώνα επέπληξε την εκπαιδευτικό κατηγορώντας τη για «άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον χώρο του σχολείου», ενώ την απείλησε ευθέως πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατεθεί μια ώρα αρχύτερα από τον Εβρο όπως η ίδια έχει ζητήσει. «Δεν είσαι σωστή δασκάλα», της είπε, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της κυρίας Νικοπούλου, η οποία της υπενθύμισε πως λίγο νωρίτερα βραβεύτηκε για το έργο της από την ίδια την υπουργό Παιδείας. Το επεισόδιο είχε συνέχεια, αφού η ειδική γραμματέας του υπουργείου, σε έντονο ύφος και κουνώντας τον δείκτη του χεριού της, κατηγόρησε την εκπαιδευτικό πως γίνεται… «υποχείριο» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που προσπαθούν να «στριμώξουν» την κυβέρνηση με ερωτήσεις στη Βουλή για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη και στον χώρο της μειονότητας.
Ακόμη και ο πρόσφατος εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου βρέθηκε στο στόχαστρο της κυρίας Δραγώνα, η οποία ζήτησε από την κυρία Νικοπούλου να «μαζευτεί» και να μη διανοηθεί να ντύσει τους Πομάκους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου με εθνικές παραδοσιακές στολές, αν και ήταν επιθυμία πολλών γονέων του χωριού.
Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με την κυρία Νικοπούλου, ζητώντας της να σχολιάσει τη συμπεριφορά της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας προς το πρόσωπό της. Η ίδια αρνήθηκε κάθε σχόλιο και δήλωση, επικαλούμενη τη θέση της ως δημοσίου υπαλλήλου, επιβεβαιώνοντας ωστόσο το φραστικό επεισόδιο με την κυρία Δραγώνα στους χώρους του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στις 13 Μαρτίου.

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ «ΤΟΥΡΚΟΦΡΟΝΩΝ»
Κόκκινο πανί γιατί καλλιεργεί την ελληνική συνείδηση στους μαθητές.
Κόρη του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Βασίλη Νικόπουλου, η νεαρή εκπαιδευτικός δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να πετύχει έναν «καλό» διορισμό στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζήτησε να διοριστεί το 2004 στο Μεγάλο Δέρειο του Νομού Εβρου, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα μαζί με τον σύζυγό της, μεταφέροντας εκεί και τα πολιτικά τους δικαιώματα.
Η παρουσία της στο απομακρυσμένο χωριό γρήγορα θορύβησε τους σκληροπυρηνικούς κύκλους της μειονότητας, αφού η εκπαιδευτικός αρνήθηκε να συναινέσει στη γραμμή τουρκοποίησης των Πομάκων μαθητών της, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν για την ίδια τα προβλήματα.
Ηταν η πρώτη εκπαιδευτικός στο χωριό που πραγματοποίησε εκδηλώσεις και παρελάσεις στις εθνικές επετείους. Που μίλησε στους μαθητές της για την Ελληνική Ιστορία, τους έμαθε ποιήματα και τραγούδια για το 1821 και το 1940, τα οποία τα παιδιά απήγγελλαν και στη συνέχεια τραγουδούσαν εξοργίζοντας τους εγκάθετους της Αγκυρας, οι οποίοι θεωρούν τουρκικό έδαφος την περιοχή! «Υπάρχουν κύκλοι του τουρκικού προξενείου που δεν επιθυμούν την παρουσία μου γιατί θεωρούν την περιοχή τουρκική. Φαίνεται ότι τους χαλάω τα σχέδια με το να κάνω απλώς τη δουλειά μου. Να διδάσκω δηλαδή τους μαθητές μου και να προσπαθώ να τους δημιουργήσω ελληνική συνείδηση», είχε δηλώσει στις 17/2/2009 η κυρία Νικοπούλου σε συνέντευξή της στο «ΘΕΜΑ».
Αρχικά επιχειρήθηκε η εκδίωξή της από το χωριό με συγκέντρωση υπογραφών, η οποία όμως εξελίχθηκε σε φιάσκο, αφού η πλειοψηφία των γονέων, των μαθητών και των μαθητριών του σχολείου αρνήθηκε να υπογράψει. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο σε βάρος της, που μάλιστα καλύφθηκε τηλεοπτικά οπό το τουρκικό κανάλι TRT1, το οποίο πάλι δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα. Ακολούθησε ο ξυλοδαρμός της (8/2/2008) από μουσουλμάνο «τουρκόφρονα» κάτοικο του χωριού, που είχε ως αποτέλεσμα να τοποθετήσει νάρθηκα στο χέρι της.
Πρόσφατα εφημερίδες της μειονότητας αναπαρήγαγαν την ψευδή είδηση πως η εκπαιδευτικός προσέβαλε τη θρησκεία του Ισλάμ ζητώντας από τους μαθητές της να ζωγραφίσουν τον Αλλάχ.
Ηταν μια είδηση καθαρά στημένη, που σκοπό είχε να στοχοποιήσει στον μουσουλμανικό κόσμο την κυρία Νικοπούλου, η οποία ήδη έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

πηγή: Πρώτο Θέμα, 28/3/2010
τελικά, μετέθεσε την ελληνίδα δασκάλα σε σχολείο της Θεσσαλονίκης.
Υποδειγματική σχολική γιορτή στο Μεγάλο Δέρειο
Έγινε προσκλητήριο νεκρών ηρώων, τα μουσουλμανάκια έψαλλαν τον Θούριο του Ρήγα, απήγγειλαν σε άπταιστα ελληνικά ποιήματα για το ‘21 Ο διευθυντής και αντιδήμαρχος Ορφέα Νετσμετίν Μπεκήρ αρνήθηκε να πει το παραμικρό, να συγχαρεί τους μαθητές και να πει «χρόνια πολλά» «…Αρνιέμαι στους Τούρκους να δηλώσω υποταγή, αρνιέμαι σε οποιονδήποτε να δώσω απ’ την δική μου γη, μια σπιθαμή…» τραγούδησαν τα παιδιά από το χαρακτηριστικό τραγούδι
Ήταν η τελευταία παρέλαση της Χαράς Νικοπούλου με τα παιδιά του μειονοτικού σχολείου του Μεγάλου Δερείου, είχε το δικό της συμβολισμό ανήμερα της 25η Μαρτίου γιατί συνδυάστηκε με την μεγάλη εθνική γιορτή της απελευθέρωσης του έθνους. Εκεί που έβλεπε κανείς τον μόχθο των δασκάλων αλλά και την προσπάθεια των πομακόπουλων της περιοχής να ανταποκριθούν σε άριστο βαθμό. Ντυμένα με τις σχολικές στολές και την γαλανόλευκη στα χέρια, παρέλασαν ακούγοντας το εμβατήριο από το μικρόφωνο και μετά συμμετείχαν στην κατάθεση στεφάνων, στην απαγγελία των ποιημάτων, στα τραγούδια που έλεγαν συνοδεία ακορντεόν που έπαιξε η κ. Νικοπούλου, ενώ τελετάρχης ήταν η εκπαιδευτικός Ζαφείρω Σουμάκα και ουσιαστικό ρόλο είχε η δασκάλα Ελπίδα Τζώρτζη, που επίσης δέχθηκαν τα συγχαρητήρια όλων. Την εκδήλωση παρακολούθησαν ο ιμάμης Αμέτ Ναζίφογλου, εκπρόσωπος του αστυνομικού τμήματος Μικρού Δερείου, αντιπροσωπεία της Πανκύπριας Ένωσης φοιτητών, πολιτευτές του ΛΑΟΣ, εκπρόσωποι των Βορειοηπειρωτών και πλήθος κόσμου, αφού συμμετείχαν οι γονείς όλων των παιδιών και οι ελάχιστοι χριστιανοί κάτοικοι του χωριού.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η γιορτή στηρίχθηκε στα παιδιά του δημοτικού σχολείου Δερείου όλων των τάξεων που ευλαβείς προσκυνητές, οι μαθητές του μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου έκλεισαν νοερά το γόνυ μπροστά στους τάφους των αθάνατων νεκρών και υψώνουν με ευγνωμοσύνη το νου και την καρδιά τους στους ελευθερωτές, στους ήρωες και μάρτυρες των ηρωικών αγώνων του 1821, τους ατενίζουν με υπερηφάνεια γιατί κράτησαν μέχρι τώρα αυτά που τους παρέδωσαν και τους υπόσχονται ότι είναι έτοιμοι και στο μέλλον να υποστούν κάθε θυσία για να υπερασπιστούν τα όσια και τα ιερά της Ελλάδας και να διατηρήσουν κάθε σπιθαμή του Ελληνικού χώρου, διαψεύδοντας πανηγυρικά τις ντροπιαστικές δηλώσεις των σημερινών αρχόντων πως δήθεν απωλέσαμε την εθνική μας κυριαρχία λόγω οικονομικής κρίσης. Οι 39 μαθητές του Mεγάλου Δερείου ως γνήσιοι Έλληνες, εξέφρασαν το ευχαριστώ τους στους ήρωες του ’21, απαγγέλλοντας τα ποιήματα που έμαθαν και αφιέρωσαν στις μεγάλες μορφές της επανάστασης αλλά και σε κάθε ξένο που επιβουλεύεται την Ελλάδα.

Συγκίνησε το θερμό χειροκρότημα, προκάλεσε το τραγούδι «Αρνιέμαι» που αποτυπώνουμε μια στροφή του. «Αρνιέμαι να είσαι εσύ και να μην είμαι εγώ που την δική μου μοίρα διαφεντεύεις, με την δική μου γη και το νερό, αρνιέμαι οι άλλοι να κρατάνε τα σχοινιά, αρνιέμαι να έχω σκέψη να σωπαίνει, αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά. Αρνιέμαι στους Τούρκους να δηλώσω υποταγή, αρνιέμαι σε οποιονδήποτε να δώσω απ’ την δική μου γη, μια σπιθαμή». Η Xαρά Νικοπούλου έχοντας στο πλευρό τον σύζυγό της Ηλία Ελευθεριάδη, φωτογραφήθηκε με τα παιδιά του σχολείου, είχε εγκάρδια συνομιλία με τους γονείς τους, ενώ όπως πληροφορηθήκαμε από το νέο εκπαιδευτικό έτος θα είναι σε σχολείο του 3ου διαμερίσματος Θεσσαλονίκης αποχαιρετώντας το Δέρειο.

Μελαχροινή Μαρτίδου
Η κυρία Δραγώνα, ως γραμματέας του υπουργείου Παιδείας εφαρμόζει με σκυλίσια αφοσίωση την ειδικότητά της να περιφρουρεί τον τίτλο του υπουργείου στο οποίο υπηρετεί : Υπουργείο ΜΗ Εθνικής Παιδείας.
Η κυρία Δραγώνα ως άτομο που έφτασε σε κάποια αξιώματα χάρη στην εύνοια κάποιων προσώπων και όχι των πανεπιστημιακών της περγαμηνών, κάνει τη δουλειά της: δείχνει την ευγνωμοσύνη της. σε εκείνους που την προώθησαν Ωστόσο, υπάρχουν και άνθρωποι που μπορεί να μην κατέχουν τα σπουδαία αξιώματα της κυρίας Δραγώνα, αφού επέλεξαν να κερδίσουν ό,τι έχουν στη ζωή με την αξία τους κι όχι ανταποδίδοντας χάρες, αλλά το μετερίζι που επέλεξαν θα το κρατήσουν ως το τέρμα, κάνοντας το καθήκον τους, χωρίς να επιδεικνύουν γλοιώδη δουλικότητα σε ορατούς και «αόρατους» κατακτητές. Άνθρωποι που σαν πολλές Αντιγόνες (από το μεγίστου αντιστασιακού πνεύματος έργου του Σοφοκλή, που πιθανότατα θα βγει σύντομα απ’ τη διδακτέα ύλη των σχολείων, όπως μερικές δεκαετίες πριν) δίνουν μεγαλύτερη αξία στους άγραφους νόμους της ηθικής, της πατρίδας και της αξιοπρέπειας και όχι στους νόμους του συμφέροντος και του τομαρισμού.. Και αυτούς θα τους βρίσκουν πάντα μπροστά τους οι Κρέοντες και οι υπασπιστές τους..
Τι να γίνει; Έκαστος εφ’ώ ετάχθη.

Φ. Χ. Γιαπουτζίδου

http://endelehia.blogspot.com/

Το γερμανικό κατοχικό δάνειο

Α. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ’αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της. Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης.Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων. Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου. Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα.
Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις ακόμα και της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου που απειλούσε με παραίτηση. Παράλληλα ο Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα, Γκύντερ Αλτενμπουργκ πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα. Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η “παντός αγαθού” λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμό. Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού, νούτσιος Α. Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάννης ΚΓ’, μετά από έρευνες του, διαπίστωνε τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-426 και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, “.... η πείνα (στην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση” . Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το Λονδίνο που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση.
Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση.
Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από την  Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη. Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη.
Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ’Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου. Δηλαδή οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία.
Β. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23.3.1942.Σύμφωνα μ’αυτήν:
• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2).
• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).
• Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).
• Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).
Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.
Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές.
Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική. Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο.
Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).
Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.
Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201 εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα. Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ.
Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.
Γ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ
Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των ΥΠΕΞ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του.
Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο .
• Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης.
•Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.
• Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη ρηματική της διακοίνωση στις 31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν υπήρξε παραίτηση Καραμανλή.
• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας.
• Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε ΥΠΕΞ Α. Σαμαράς στο Γερμανό ομόλογό του.
• Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα:
• Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου.
• Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.
• Ύστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).
Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας. Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά). Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του. Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ. Γερμανία επέστρεψε (αντίστοιχα το 1956 και 1971).
Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα. Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και ο καγκελάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.
Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44. Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι Ιταλοί : “Η Ελλάδα είναι στημένη σαν λεμόνι”, έλεγε ο Γκίτζι. Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι “... οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους...”. Αλλά και ο Γερμανός Υπ. Οικονομίας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, “η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης”.
Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό δανεισμό.
Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία.Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι’αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.
Πηγές:
1. National Archires, Waschington , DC : Τ. 120/2481/Ε259713-715, “Promemoria”, 23.9.1942 και Τ-120/166/81370-5, Altenburg-Berlin, 4.9.42).
2. Σωτ. Γκοτζαμάνης, κατοχικό δάνειο και δαπάναι κατοχής, Θεσ/κη 1954, σ. 5 Γ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, Αθήνα 1950, σ. 210, 212, 215, 218, 219, 234.Κ. Λογοθετόπουλος, Ιδού η αλήθεια, Αθήνα 1948, σ. 49.
3. National Archives, ο.π.
4. Τ. Ηλιαδάκης, Οι επανορθώσεις και το γερμανικό κατοχικό δάνειο, εκδ. Δετοράκη, Αθήνα 1997, σ. 83-101.
5. Ηλιαδάκης, σ. 111Heinz Richter, Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα, Εξάντας Αθήνα, 1975 σ. 155, 157.
6. Ηλιαδάκης ο.π.
7. Χ. Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα, Παπαζήσης, Αθήνα (χ.χ.), Τ1, σ. 194.
8. W. Medlicott, The economic Blockade, Λονδίνο, 1959, Τ2, σ. 254.Η. Βενέζης, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, Εστία, Αθήνα, 1981, σ. 113.
9. Richter, Τ. σ. 155 σημείωση, 255, 257.
10. Γκοτζαμάνης, σ. 2 Τσολάκογλου, σ. 208-210.11. Αρχεία ΥΠΕΞ, έκθεση Λαμπρούκου, σ. 9-11.Λογοθετόπουλος, σ. 48, Τσολάκογλου, σ. 211, Γκοτζαμάνης, σ. 3, 23, 24, 31.Α. Αγγελόπουλος, Οικονομικά Τ.Α., Παπαζήσης, Αθήνα 1974, σ. 142, 167, 179, 190, 191.
12. Τη δανειακή σύμβαση βλέπε· Ηλιαδάκης, σ. 297.
13. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά και το έγγραφο 409/2.4.1942.
14. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά, σ. 4.
15. Β. Μαθιόπουλος, “ 400 εκ. μάρκα μας χρωστά η Βόνη”, Βήμα, 2.6.1991.
16. Ηλιαδάκης, σ. 158, 164, 171.
17. Ηλιαδάκης, σ. 200, 202, 203-205Αγγελόπουλος, Οικονομικά, Τ. σ. 201-205, 209.Βήμα 18.10.1966, σ. 7 έκθεση Α. Παπανδρέου και επιστολή Κάιζερ, σ. 9.Πρακτικά Βουλής 28.5.1991 αγόρευση Α. Παπανδρέου.
18. Ηλιαδάκης, σ. 212-213.
19. Mark Mazower, Στην Ελλάδα του Χίτλερ, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1994, σ. 93.
20. G. Ciano, tagebucher 1939-1943 Βern 1946, σ. 353.
21. Γερμανοελληνικά Οικονομικά Νέα, Ιούνιος 1943, σ. 2.*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 25/1/2010 στην καθημερινή πρωινή εφημερίδα της Κρήτης Η ΠΑΤΡΙΣ.
** Ο Τάσος Μ. Ηλιαδάκης είναι Μαθηματικός, Πολιτειολόγος, Δρ. Κοινωνιολογίας, καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας. Μέλος της Ελληνικής Επιτροπής στη διεθνή Συνδιάσκεψη για το χρυσό των Ναζί στο Λονδίνο το 1997, εισηγητής στην ελληνογερμανική διάσκεψη Δελφών το 1996 και στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη Αλεξανδρούπολης το 2005 για το Δημόσιο Χρέος
Πηγή: http://www.patris.gr/articles/173185?PHPSESSID=edfhahv48onr8cmhlfrblnb3a1

Η Νέα Τάξη ξεκινά τη δημιουργία προτεκτοράτων στην Ε.Ε. από την Ελλάδα

Ευθεία επίθεση που ξεσκεπάζει τις προθέσεις του διευθυντηρίου της Ευρώπης προς την Ελλάδα:
Πριν από λίγες ημέρες ο Βρετανός Ευρωβουλευτής Nigel Farage επιτέθηκε φραστικά στον πρόεδρο της Ευρωπαικής Ένωσης Χέρμαν Βαν Ραμπούι, υπερασπιζόμενος την Ελλάδα η οποία, όπως είπε, έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο και λέγοντάς του ότι έχει «το χάρισμα ενός βρεγμένου κουρελιού και την εμφάνιση ενός χαμηλόβαθμου τραπεζικού υπαλλήλου».

Tώρα ο Nigel Farage, ο οποίος για πολλούς είπε αυτά που περίμεναν πολλοί Έλληνες να ακούσουν από έναν δικό μας Ευρωβουλευτή έδωσε συνέντευξη στο «Θέμα» και δηλώνει ότι «Η Ε.Ε. σκοπεύει να διοικήσει την Ελλάδα με το ίδιο τρόπο που διοικεί το Κόσοβο».

Ερώτηση: Μέχρι στιγμής και μετά τις συναντήσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με την κ Άνγκελα Μέρκελ και τον κ. Νικολά Σαρκοζί, πώς αποτιμάτε τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οικονομική κρίσης της Ελλάδας;

N.F.: Ο Γαλλο-Γερμανικός άξονας καλείται πάντα για να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή πιστεύω ότι είναι και η ένδειξη ότι ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα Γαλλο-Γεμανικό σχέδιο που σκοπό έχει να επιβάλλει την κυριαρχία της σε όλη την Ευρώπη. Ούτως η άλλως και η Γαλλία και η Γερμανία έχουν προσπαθήσει και στο παρελθόν -με στρατιωτικά μέσα -να επιβληθούν στην Ευρώπη, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τώρα βέβαια προσπαθούν να το κάνουν από κοινού, καλύτερα και με άκρα μυστικότητα. Από την άλλη , η Αγγλία και η Αμερική βοηθούν και υποστηρίζουν τις προσπάθειες αυτές μιας και αυτό αποτελεί μέρος του μεγαλύτερου σχεδίου τους για μια παγκόσμια δικτατορία. Αυτό που μένει είναι να δούμε κατά πόσο τα οικονομικά προβλήματα των Πορτογαλία Ιταλία Ιρλανδία Ελλάδα και Ισπανία θα δράσουν προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν όλη αυτή η κρίση είναι προς το οικονομικό όφελος της Ε.Ε. τότε ίσως έχει γίνει για να ενισχύσουν το σχέδιο των Γάλλων, Γερμανών και κατ επέκταση των Άγγλων και Αμερικανών. Αν πάλι όχι τότε πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να ανακτούμε την δημοκρατικής μας κυριαρχία.

Eρώτηση: Ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Ε.Ε. αν η Ελλάδα προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;

N.F.: Αρχικά η Ε.Ε. θα χάσει την αξιοπιστία της. Επίσης θα χάσει την ευκαιρία να επωφεληθεί από την οικονομική κρίση με το να επιβάλλει στις παραπάνω χώρες τα μέτρα που θέλει. Με την επιβολή αυτών των μέτρων θα μπορέσει η Ε.Ε. να διαχειρισθεί τα οικονομικά της Ελλάδος, όπως θα ήθελε να κάνει με τις οικονομίες όλων των εθνών. Αν και είναι ντροπή που το λέω, η Αγγλία έχει ήδη ασκήσει βέτο προς την Ελλάδα για τυχόν προσφυγή της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ερώτηση: Πριν από λίγες ημέρες σε μια ομιλία σας εκφραστήκατε κατά του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Herman Van Rompuy καθώς υποστηρίξατε ότι έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο. Που βασίζεται αυτή την άποψη;

N.F.: Η Ε.Ε. σκοπεύει να διοικήσει την Ελλάδα με το ίδιο τρόπο που διοικεί το Κόσοβο. Μάλιστα η προσπάθεια αυτή έχει κιόλας ξεκινήσει. Όταν η Ελλάδα συμμορφωθεί πλήρως με τα μέτρα που θα τις επιβάλλει η Ε.Ε. τότε -και μόνο για τυπικούς λόγους- θα μπορέσει η χώρα σας να έχει κάποια δική της κρατική υπόσταση. Ουσιαστικά όμως θα βρίσκεται υπό την κυριαρχία της Ε.Ε. Οι υπόλοιπες χώρες (Πορτογαλία Ιταλία Ιρλανδία Ελλάδα και Ισπανία) θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδος.

Ερώτηση: Η Αγγλία, αν και δεν βρίσκεται στην ευρωζώνη, πιστεύετε ότι θα μπορούσε να αντιδράσει για να αντιμετωπίσει η Ελλάδα τις κερδοσκοπικές επιθέσεις.

N.F.: Η κυβέρνηση της Αγγλίας είναι μέρος του προβλήματος –και μάλιστα είναι ένας από τους κυριότερους υπαίτιους για αυτή την κατάσταση- αν τώρα η διακυβέρνηση της Αγγλίας συνεχίσει να παραμένει στα χέρια των κατεστημένων κομμάτων τότε η στάση της θα παραμείνει η ίδια. Ωστόσο η Αγγλία υπό τη διακυβέρνηση του κόμματος UKIP θα βοηθούσε σίγουρα την Ελλάδα.

Ερώτηση: Στην ομιλία σας, στο Ευρωπαικό συμβούλιο στις 24 Φεβρουαρίου, αναφέρατε ότι κάποιες πλευρές εμφανίζονταν να θέλουν να αποδυναμωθεί η έννοια της λέξης έθνους στην Ε.Ε. Τι κινδύνους πιστεύετε ότι έχει κάτι τέτοιο;

N.F.: Η «εξαφάνιση» της έννοιας αυτής είναι, καθαρά, πρόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο όταν η έννοια του δημοκρατικού έθνους εξαφανιστεί, θα μπορέσουν οι «επιλεγμένες» χώρες της Ε.Ε. να αισθάνονται ασφαλείς στην αυτοκρατορία τους. Το μοναδικό πρόβλημα τους θα είναι ότι δεν θα μπορούν να έχουν τις εθνικές κυβερνήσεις ως εξιλαστήρια θύματα Η λύση για αυτό λοιπόν είναι να αποδυναμώσουν κάθε έθνος και να το μετατρέψουν σε ημι-αυτόνομες περιοχές, οι οποίες- στο μέλλον- θα παρακαλούν για να έχουν μια προνομιακή μεταχείριση από την αυτοκρατορική πόλη των Βρυξελλών.

Ερώτηση: Θεωρείται ότι η οικονομική κρίσης αφορά μόνο την Ελλάδα και κύριοι υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση είναι μόνο οι Έλληνες;

N.F.: Αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα θα το αντιμετωπίσει αύριο η υπόλοιπη Ε.Ε. Αν δεν είναι αύριο τότε θα είναι κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον. Αυτό θα γίνει γιατί είναι στη φύση της Ε.Ε. να δημιουργεί τέτοια προβλήματα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Ε.Ε. συστάθηκε για να δημιουργεί προβλήματα. Φυσικά και οι Έλληνες ευθύνονται για την οικονομική αυτή κατάσταση αφού η Ελλάδα έγινε μέλος της Ε.Ε. και του ευρώ. Το ίδιο βέβαια έκαναν και οι λαοί των υπόλοιπων 26 Ευρωπαϊκών χωρών. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που εισέρχεται στην πιο καταπιεστική φάση της Ε.Ε.

Ερώτηση: Φοβάστε ότι το Ελληνικό έλλειμμα σε βάθος χρόνου θα επηρεάσει και άλλες οικονομίες της Ε.Ε.

N.F.: Σίγουρα θα επηρεάσει και άλλες οικονομίες. Θεωρώ ότι είναι αναπόφευκτό. Εκτός και αν η Ε.Ε. σταματήσει να υπάρχει.

Ερώτηση: Ποια είναι η άποψή σας για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. ;

N.F.: Κάθε νέα ένταξη στην Ευρωπαϊκή Αυτοκρατορία είναι μια ενέργεια που μόνο φρικτή θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω. Αυξάνοντας τον αριθμό των μουσουλμάνων μεταναστών είναι μέρος του σχεδίου, καθώς με αυτό τον τρόπο έχουμε φθηνότερα εργατικά χέρια, διαιρούνται οι αυτόχθονες πληθυσμοί και επιπλέον αποδυναμώνεται η δημοκρατία. Άρα η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα ήταν προς όφελος της Ε.Ε. Περιττό να πω ότι το κόμμα «UKIP» αντιτίθεται με νύχια και με δόντια στην ένταξη της Τουρκίας...

Πηγή: "Πρώτο Θέμα"
Αναδημοσίευση από: http://kostasxan.blogspot.com/

Κλειστές οι πρεσβείες και τα προξενεία μας για να μην εορταστεί η 25η Μαρτίου!

Η διακήρυξη του πρόεδρου των ΗΠΑ για την εθνική μας ημέρα-επέτειο, 25 Μαρτίου (Διαβάστε)

Τα χάλια μας: Αν και ο πρόεδρος των ΗΠΑ ζητά ''όλοι οι Αμερικανοί να τιμήσουν την 25η Μαρτίου το μεγαλείο της Ελλάδας'', ΜΟΝΟ η Ομοσπονδία Ιλλινόις (Σικάγο) τίμησε την εθνική επέτειο μ' εκδήλωση, Πέμπτη 25 Μαρτίου. Την ίδια ημέρα, εκδήλωση και στην αρχιεπισκοπή στο Μανχάτταν, αλλά για Ευαγγελισμό με...κρίνους. Και φυσικά, προξενεία και πρεσβεία κλειστά, με απόφαση των φιλελλήνων (GAP και λοιπών) στο υπουργείο Εξωτερικών.

Κλειστά Πρεσβεία, Προξενεία 25 Μαρτίου. Ξανανοίγουν στην επόμενη εκδήλωση για το... Ολοκαύτωμα.

Έντονες οι αντιδράσεις στην Ομογένεια ΗΠΑ, βαρύτατοι χαρακτηρισμοί για τον πρωθυπουργό.

Η απόφαση του πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου να καταργηθούν οι καθιερωμένες εκδηλώσεις στα προξενεία μας για την εθνική μας επέτειο, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και αντιδράσεων, που σκόπιμα δεν καταγράφονται στα ελληνικά ΜΜΕ (Αθήνα) ή στα ομογενειακά ''μαγαζάκια'' του γκέτο μας στη Νέα Υόρκη. Παρά τις προσπάθειες ολίγων κομματικών ''παπαγάλων'', να ''πείσουν'' αφελείς ότι οι δεξιώσεις στα προξενεία ήταν για την...κουτσή Μαρία, η Ομογένεια, στις μεγάλες παροικίες μας (Νέα Υόρκη, Φιλαδέλφεια, Σικάγο, Φλόριδα, Βοστώνη κ.ά.) ''βράζει'' και -δυστυχώς- οι χαρακτηρισμοί για τον πρωθυπουργό και το ΥΠΕΞ Ελλάδας, δεν είναι διόλου ''κόσμιοι''. Η αγανάκτηση, αλλά και οι εκφράσεις του είδους ''πουλημένοι'' (και πολύ χειρότερες), βγαίνουν δημόσια από τους Ομογενείς (κάθε κομματικής ''συμπάθειας'' στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανόμενων και φιλικά διακείμενων στο ΠΑΣΟΚ). Η Ελλάδα από εφέτος, κατάντησε να είναι η μόνη χώρα που δεν τιμά την εθνική της επέτειο, εκτός συνόρων. Η επίσημη δικαιολογία είναι ''περικοπή εξόδων''. Αλλά τα έξοδα γίνονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, για δεξιώσεις προς τιμήν... επισκεπτών Ελλήνων πολιτικών ή για τις καθιερωμένες, τα τελευταία χρόνια, εκδηλώσεις για το... Ολοκαύτωμα. Παράδειγμα, η δεξίωση προς τιμήν του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, ''φον'' Δρούτσα, στις 3 Φεβρουαρίου 2010, στο γενικό προξενείο μας στη Νέα Υόρκη. Σίγουρα, ο ''φον'' έχει μεγαλύτερη αξία και σπουδαιότητα από την εθνική μας επέτειο. (Ομογενείς προθυμοποιήθηκαν να καλύψουν τα ελάχιστα έξοδα για να γίνουν οι δεξιώσεις, αλλά η απόφαση των φιλελλήνων του ΥΠΕΞ, ήταν οριστική και αμετάκλητη).

Ντροπή: Καμία αναφορά της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας στα μηνύματά της για την 25η Μαρτίου, εναντίον ποιών επαναστάτησαν οι 'Έλληνες στα 1821. Μία συνεχιζόμενη απαράδεκτη πρακτική την τελευταία δεκαετία, για να μην ενοχληθεί η Τουρκία. Ακόμα και ο ''αρεστός'', αλλά όχι χρήσιμος πρόεδρος της Δημοκρατίας, δίνει πρώτος το ''παράδειγμα''. Πως να μην βουλιάξει η πατρίδα, όταν υποτιμούμε την ιστορία της;

Εθνική εορτή και σύνοδος Κορυφής Ευρ. 'Ένωσης: Αν, υποθετικά, 25 Μαρτίου, ήταν η εθνική ημέρα Γαλλίας ή Γερμανίας ή Ισπανίας κλπ, θα γινόταν η Σύνοδος, θα δέχονταν οι ηγέτες αυτών των χωρών να συνεδριάσουν ή θα ζητούσαν να μετατεθεί μία ημέρα ενωρίτερα ή αργότερα;

Πηγή: http://www.kalami.net/

Αναδημοσίευση από: http://alfeiospotamos.blogspot.com/

Στον ξεσηκωμό οι Έλληνες ήσαν πάντα μόνοι

Από την αρχή της Επανάστασης του 1821, οι Μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις καταδίκασαν τον Αγώνα των Ελλήνων.
Από το 1823 άρχισε ένα φοβερός ανταγωνισμός μεταξύ τους, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία, για το ποια δύναμη θα επικρατήσει στο Νέο Ελληνικό Κράτος που ΘΑ ιδρυόταν.
Ο Γεώργιος Κάνιγκ επιθυμούσε την ίδρυση ΜΙΚΡΟΥ Ελληνικού Κράτους, πλήρως εξαρτημένου οικονομικά από την Αγγλία και σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν ήθελε να περιλαμβάνεται η Στερεά Ελλάδα στην Ελληνική Επικράτεια, για να μην υπάρχουν ελληνικά λιμάνια απέναντι από τα Επτάνησα, που ήταν υπό βρετανική κατοχή.
Κατά τα άλλα, μέχρι και σε πλατεία δώσαμε το όνομά του, στην πλατεία που θα έπρεπε να δώσουμε το όνομα των Ελεύθερων Πολιορκημένων...
Δείτε εδώ σχετικό βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=a6S9GBOw2lE&feature=player_embedded

Πηγή: http://hamomilaki.blogspot.com/

Κοινωνική ανατροπή με εκπληκτική μουσική μύηση στη μακρινή Βενεζουέλα

Στη μακρινή Βενεζουέλα εδώ και 30-τόσα χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, το El Sistema (Fundacion del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela). Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο πάρε-δώσε των ναρκωτικών και να τα κάνει μουσικούς. Το πράγμα προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά και άρχισε να αποδίδει καρπούς. Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική, και άρχισαν να φτιάχνονται σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 και από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές. Οι καλύτεροι από αυτούς τους νεαρούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ, που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένα προϊόν del Sistema, ο 28χρονος μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που είναι επίσης εδώ και λίγους μήνες ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες.
Έκαναν τουρνέ οι Βενεζουελάνοι πιτσιρικάδες με τον πιτσιρικά μαέστρο τους και παίξανε και στο Σάλτσμπουργκ. Μάλλον καλά θα έπαιξαν, γιατί οι απαιτητικοί Σαλτσμπουργκαίοι ζήτησαν και ανκόρ. Ξεκίνησε το ανκόρ με ένα ταρατατζούμ κάπως οικείο και με την πρώτη φράση των εγχόρδων οι Σαλτσμπουργκαίοι αναγνώρισαν το κομμάτι και χειροκρότησαν. Μάλλον δεν περίμεναν, ότι οι Ινδιάνοι πιτσιρικάδες θα τολμούσαν να παίξουν Στράους και μάλιστα στην Αυστρία. Και κάνει zoom-out η κάμερα και θολώνει ο νους. Πρόκειται για μεγάλη ορχήστρα, διπλή, καμιά διακοσαριά άτομα. Και παίζουν καλά οι άτιμοι.
http://www.youtube.com/watch?v=zKIChxFCGn4&feature=player_embedded

Συνεπώς ενδιαφερόμεθα, διαβάζουμε, ψάχνουμε. Και βρίσκουμε ένα βιντεάκι από μία απονομή, με τους Ινδιάνους live από το Καράκας. Μόνο που δεν είναι οι Σιμον Μπολιβάροι που είναι πιτσιρικάδες μεν, αλλά γύρω στα 20-25. Είναι οι από κάτω τους, αυτοί που πάνε ακόμα σχολείο. Η Ορχήστρα «Τερέσα Καρρένιο», έτσι τους λένε. Παιδάκια μικρά, μερικά εμφανώς αμούστακα. Ξεκινούν με Σοστακόβιτς, από τη 10η Συμφωνία το 2ο μέρος, που οι ειδικοί λένε, ότι είναι ένα αποτρόπαιο μουσικό πορτραίτο του Στάλιν. Είναι ένα κομμάτι πολύ γρήγορο, βίαιο, άγριο, με εξαιρετικά απαιτητικά περάσματα, ειδικά για τα πνευστά, και ειδικότερα για τα ξύλινα, με πανδύσκολο ανσάμπλ. Τα μαθητούδια είναι ντυμένα με τα καθημερινά τους ρούχα, τα τζην τους τα σκισμένα, τα χαϊμαλιά τους, ό,τι φοράνε τα παιδιά σήμερα. Και παίζουν ηρωικά, ούτε μία νότα δεν φεύγει.
Χειροκροτήματα, περνάμε στο επόμενο κομμάτι, έναν (άγνωστό μου) Χορό ενός (αγνώστου μου) συνθέτη από το Μεξικό, ονόματι Αρτούρο Μάρκες. Τα Ινδιανάκια έχουν αλλάξει στο μεταξύ, έχουν φορέσει τη φόρμα της Εθνικής τους ομάδας, της Εθνικής Βενεζουέλας. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό με τη ρυθμική αγωγή, που θα περίμενε κανείς από έναν χορό λατινοαμερικάνικο να ξεπροβάλλει, καθώς η μουσική προχωρεί και τα παιδάκια παίζουν με ορμή. Μπαίνουμε στο τελευταίο θέμα του χορού και καθώς η κάμερα απλώνει, συνειδητοποιείς, ότι βλέπεις πάλι μια μεγάλη ορχήστρα, ίσως να μη φτάνει τα 200 άτομα των Μπολιβάρων, αλλά τα 150 τα ζυγώνει σίγουρα. Μα πώς παίζουν τόσο καλά, τόσα πολλά άτομα μαζί; Το κομμάτι κορυφώνεται και τα παιδάκια σείονται, τα δοξάρια -δάσος ολόκληρο- πηγαινοέρχονται σαν να τα δέρνει καταιγίδα κι όμως ούτε μισή νότα δεν ξεφεύγει ποτέ και να, φτάνουν τα τελευταία μέτρα και τα παιδάκια σηκώνονται όρθια και τελειώνουν το κομμάτι παίζοντας και χορεύοντας μαζί.
http://www.youtube.com/watch?v=amSqQ5XNaGE&feature=player_embedded

Ωραία περάσατε; Εγώ να δείτε. Ας προσγειωθούμε λοιπόν στη χώρα των σκατάδων. Είναι μια χώρα, που τα παιδάκια τα λένε Περικλήδες, Νεφέλες, Ιάσονες και Ιόλες. Παλιά χώρα, με ιστορία· όμορφη χώρα. Και οι Περικλήδες με τις Ιόλες μεγαλώνουν ακούγοντας Βίσση, παίζοντας Πάμε Στοίχημα, βλέποντας Τατιάνα Πουτανίδου, ακούγοντας τους γονείς τους να λένε πόσο καλύτερη είναι η δικιά τους μαιζονέτα από τη μαιζονέτα των Χατζηπαπαραίων και ονειρεύονται να γίνουν μοντέλα. Ή μάνατζερ! Ή να τα προσλάβουν στα Stage... Στη χώρα αυτή υπάρχουν κάτι ορχηστρούλες, που η και καλά καλύτερη στις καλές της βραδιές κάνει ένα φάλτσο ανά δεκάλεπτο και στις άσχημες κάνει μόνο φάλτσα. Η λέξη «μουσικός» συνήθως σημαίνει «μπουζουξής», ο κύριος και η κυρία Χατζηπαπάρα πετάει γαρδένιες στον ΛεΠα, ο Περικλής βολοδέρνει στις καφετέριες και η Ιόλη διαβάζει, ότι η Μακρυπούλια τα έφτιαξε με τον Νίνο και μετά οραματίζεται να βγει ως γλάστρα στη Μενεγάκη.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Βενεζουέλας είναι το μισό από της χώρας των σκατάδων, που επί πλέον έχει χρεωκοπήσει.
(Αλιεύσαμε το εξαιρετικό αυτό -ανυπόγραφο- κείμενο από το Διαδίκτυο, όπου κυκλοφορεί υπό τον τίτλο: Νικόλας - Κάποτε στην Ανατολή και Δύση)
http://www.freeinquiry.gr/
15.1.2010

Η αποθεραπεία placebo με μόνη την επίσκεψη στο γιατρό

To φαινόμενο placebo δεν περιορίζεται στα ψευδοφάρμακα -την ίδια θεραπευτική επίδραση μπορεί να έχει η φροντίδα και η ζεστή συμπεριφορά των γιατρών, υποδεικνύει νέα μελέτη στην επιθεώρηση Lancet. Φαίνεται ότι η πίστη στις ικανότητες του γιατρού συχνά αρκεί για να τονώσει τους μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού.
Εδώ και αιώνες, οι γιατροί γνωρίζουν ότι πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν πραγματική βελτίωση όταν νομίζουν ότι παίρνουν κάποιο φάρμακο, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που λαμβάνουν είναι ένα βιολογικά αδρανές χάπι.
Οι ασθενείς όμως μπορεί να υποβάλλονται στη ιδέα ότι θα βελτιωθούν όχι μόνο από τα ψευδοφάρμακα, αλλά και από πολλές άλλες ιατρικές πρακτικές, δείχνει η νέα μελέτη, η οποία βασίστηκε σε ανασκόπηση παλαιότερων ερευνών για το φαινόμενο placebo που χρονολογούνται ακόμα και στη δεκαετία του 1700.
Για παράδειγμα, μια από αυτές τις έρευνες είχε δείξει ότι οι ασθενείς βελτιώνονται περισσότερο όταν τους γίνεται μια ένεση από έναν γιατρό, από ό,τι αν τους κάνει την ένεση μια αυτόματη αντλία.
Μια άλλη έρευνα έδειχνε ότι οι ασθενείς που λάμβαναν κάποιο αναλγητικό, το οποίο αργότερα αντικαταστάθηκε από ψευδοφάρμακο, συνέχιζαν να αισθάνονται λιγότερο πόνο.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν πως το placebo είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει σε ορισμένους ανθρώπους όταν λαμβάνουν μια ψεύτικη θεραπεία, συνήθως στο πλαίσιο μελετών για την αποτελεσματικότητα μιας νέας θεραπείας» σχολίασε στο AFP ο Ντέιμιεν Φίνις του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, επικεφαλής της διεθνούς ερευνητικής ομάδας.
«Εμείς προχωρήσαμε πέρα από αυτό. Η έρευνά μας αποκαλύπτει ότι φαινόμενα placebo μπορούν να εμφανιστούν σε ιατρικές πρακτικές ρουτίνας και σε ένα μεγάλο εύρος παθήσεων -και αυτά τα φαινόμενα μπορεί να έχουν ισχυρό θεραπευτικό αποτέλεσμα» ανέφερε.
Διευκρίνισε, πάντως, ότι για να δει κανείς αυτή βελτίωση πρέπει να έχει πίστη στις ικανότητες του γιατρού.

Newsroom ΔΟΛ

Σχόλιο: ... πίστη στο γιατρό ή απλά στον εαυτό μας και εξερεύνηση των δυνατοτήτων μας...

Εξαιρετικός Σουρής... καυτηριάζει την επικαιρότητα!

Ποιός είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

να ’χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Να ’χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

(Γ. Σουρής)

Ο Νίκος Τσιφόρος για τους Έλληνες, το Βυζάντιο και τον Χριστιανισμό

Ένα σπάνιο κείμενο του Νίκου Τσιφόρου γραμμένο τη δεκαετία του ΄60

Επειδή οι νέοι χριστιανοί θέλανε με κάθε τρόπο να ξεριζώσουν τον παγανισμό, δηλαδή την αρχαία θρησκεία των Ελλήνων και να κάνουν όλους τους υπηκόους του Βυζαντίου χριστιανούς, άρχισαν να προσηλυτίζουν τους εθνικούς, όχι με χριστιανικά διδάγματα, αλλά με βία, με φόνους, με καταδιώξεις και με μαρτύρια.
Όσα αρχαία ελληνικά μνημεία είχανε γλιτώσει από τις βαρβαρικές επιδρομές, άρχισαν να γκρεμίζονται από τους φανατικούς χριστιανούς του Βυζαντίου. Χιλιάδες μελέτες και επιστημονικές παρατηρήσεις ή κάηκαν από αυτούς τους φανατικούς ή -επειδή δεν υπήρχε χαρτί- σβηνόντουσαν από τους καλόγηρους, που μεταχειριζόντουσαν το σβησμένο χαρτί, για να γράψουν προσευχές και χριστιανικά παραγγέλματα.
Επιπλέον αφού η πίστη στο Χριστιανισμό ήτανε τόσο πολύ ριζωμένη απαγορευόταν ακόμα και η εξάσκηση τού ιατρικού επαγγέλματος. Αν κανείς αρρώσταινε, περίμεναν να τον σώσουν με προσευχές και όχι με φάρμακα ή με θεραπεία ιατρική.
Συνέβαινε, όμως, πολλές γυναίκες πού είχαν αρρώστους τον άντρα τους ή το παιδί τους, να θυμούνται, ότι πολλές αρρώστιες θεραπευόντουσαν με ορισμένα βότανα. Αυτό ήτανε μια παράδοση, πού την έχομε ακόμα και σήμερα, όταν διατηρούμε του κόσμου τα βότανα για ορισμένες ασθένειες. Άλλωστε η φαρμακολογία και σήμερα επιστημονικά βασίζεται στη βοτανολογία, στα βότανα δηλαδή.
Οι «εθνικές» γυναίκες, λοιπόν, που δεν πίστευαν, δεν είχανε χωνέψει, ότι ο άρρωστός τους θα γινόταν καλά με προσευχές, ξεκινούσαν να πάνε στα χωράφια και να βρουν τα βότανα, που ξέρανε για να κάνουν καλά τους αγαπημένους τους. Επειδή, όμως, αυτό από το Χριστιανισμό απαγορευόταν, οι γυναίκες αναγκαζόντουσαν να βγουν για μάζεμα βοτάνων τη νύχτα.
Από το σημείο αυτό οι χριστιανοί φανατισμένοι πάντα και βλέποντάς τες να ψάχνουνε στο φως του φεγγαριού, τις χαρακτήρισαν για μάγισσες. «Φθάνει, λέει ο ιστορικός, θεαθή γυνή τις νύκτωρ πλησίον αρχαίων μαρμάρων ίνα χαρακτηρισθή ως αιρετική». Το αποτέλεσμα είναι, ότι χιλιάδες γυναίκες και κοντά σ΄ αυτές και οι δικοί τους, καταδικάσθησαν και κάηκαν ζωντανές σα μάγισσες, όλη αυτή τη σκοτεινή εποχή, που το Βυζάντιο φρόντιζε να εκχριστιανίσει την Ελλάδα...
To παρατιθέμενο κείμενο του Νίκου Τσιφόρου είναι απόσπασμα από το βιβλίο του: "Η Ιστορία της Αθήνας". (εκδ. "Ερμής", 1999).

http://www.freeinquiry.gr/

Διεθνείς τραπεζικοί κολοσσοί σε δίκη στο Μιλάνο για απάτη

Τέσσερις διεθνείς τράπεζες -Deutsche Bank, JP Morgan, UBS, και Depfa- και 13 άτομα παραπέμπονται σε δίκη στην Ιταλία με την κατηγορία της απάτης στις αγορές παραγώγων στο Μιλάνο. Πρόκειται για την πρώτη δίκη του είδους και αφορά συναλλαγή του 2005 από την οποία ο δήμος Μιλάνου ζημιώθηκε με 100 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με το κατηγορητήριο.
Η έναρξη της δίκης προσδιορίστηκε για τις 6 Μαΐου και πέραν των τεσσάρων τραπεζικών κολοσσών (στην Ιταλία εκτός από πρόσωπα μπορούν να παραπεμφθούν και ιδρύματα όπως οι τράπεζες) οδηγούνται στο εδώλιο 11 τραπεζίτες, ένας πρώην υπεύθυνος και ένας οικονομικός σύμβουλος του δήμου.
Οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται για «διακεκριμένη απάτη» λόγω μίας συναλλαγής swap (ανταλλαγή νόμιμων υποχρεώσεων), αλλά με 30ετή χρονικό ορίζοντα. Ο δήμος του Μιλάνου δανειζόταν προκειμένου να αναδιαρθρώσει το χρέος του.Η επίδικη συναλλαγή έγινε το 2005 και αφορούσε ομόλογα του δήμου του Μιλάνου, συνολικής αξίας 1,68 δισ.ευρώ. Με αυτή τη συναλλαγή ο δήμος ζημιώθηκε με τουλάχιστον 100 εκατ. ευρώ. Αντιθέτως, λέει το κατηγορητήριο, οι τράπεζες «έβγαλαν» περίπου «100 εκατομμύρια ευρώ εντελώς παράνομα κέρδη».
Ήδη ο δήμος του Μιλάνου εστράφη δικαστικά εναντίον όλων των εμπλεκόμενων διεθνών τραπεζών -Deutsche Bank, JP Morgan, UBS, και Depfa. Οι ιδιώτες επενδυτές, αλλά κι ο ίδιος ο δήμος του Μιλάνου στην ίδια συναλλαγή παραπλανήθηκαν από τις εν λόγω τράπεζες για την ακριβή φύση, αλλά και τους συναφείς κινδύνους, της προσωπικής επένδυσής τους, πάντοτε σύμφωνα με το κατηγορητήριο.
Αυτή θα είναι η πρώτη δίκη του είδους, μεγάλες τράπεζες που εμπλέκονται σε παρανομία που αφορά και θεσμό του κράτους, έναν μεγάλο δήμο. Το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ιταλίας απεφάνθη ότι αυτή η συναλλαγή «ήταν μία αληθινή ωρολογιακή βόμβα για τους εμπλεκόμενους» σε αυτήν.
Υπεύθυνοι του ανωτέρω δικαστηρίου δήλωσαν ανώνυμα ότι και δεκάδες άλλοι δήμοι στην Ιταλία έχουν κάνει ανάλογες συναλλαγές, σε μία προσπάθεια να βρίσκουν τουλάχιστον τα τοκοχρεολύσια για να εξυπηρετήσουν παλαιότερα δάνειά τους.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό/Γερμανικό, ΑΠΕ/Γερμανικό

Σχόλιο: Με τις "δουλειές τους στη χώρα μας τι γίνεται; Ενδιαφέρεται κάποιος αρμόδιος να ελέγξει;

"Διώξτε τους οικονομικούς τρομοκράτες"...

Απόσπασμα από το διεθνές δελτίο ειδήσεων του Al Jazeera με αναφορά στην «κρίση» στην Ελλάδα. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Al Jazeera: Στη συζήτησή μας απόψε καλεσμένοι είναι, από την Αθήνα ο κ. Γιώργος Υφαντής, πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών, επίσης από την Αθήνα, ο κ. Τζον Σφακιανάκης, οικονομολόγος, επικεφαλής, γενικός διευθυντής της τράπεζας Saudi Fransi κι απ’το Παρίσι, θα μας μιλήσει ο οικονομικός αναλυτής κ. Max Keiser. Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας.
κ. Υφαντή, προφανώς χιλιάδες Έλληνες είναι θυμωμένοι, εξαγριωμένοι, μπορούμε να τους προσεγγίσουμε ποσοτικά, πόσο μεγάλη θεωρείτε την αντίδραση στα νέα μέτρα;
Υφαντής: Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να υπολογίσουμε αριθμητικά το μέγεθος της αντίδρασης, νομίζω όμως πως η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση είναι τραγική, ότι όλα αυτά τα χρόνια ζούμε πάνω από το επίπεδο που μπορούμε και τώρα ήρθε ο καιρός να βάλουμε το σπίτι μας σε τάξη
Al Jazeera: Όμως μπορεί να πει κάποιος ότι αυτή η άποψη δεν αντιπροσωπεύει τη γνώμη της πλειοψηφίας. Χιλιάδες έχουν βγει στους δρόμους εναντίον αυτών των μέτρων. Είναι δίκαιο για πολλούς Έλληνες να σκέφτονται γιατί να υποφέρουμε εμείς από την κρίση, αφού δεν την προκαλέσαμε εμείς, δεν είμαστε η αιτία της.
Υφαντής: αυτή είναι μια εύκολη υπεκφυγή, που μας απαλλάσσει από οιανδήποτε ευθύνη για αυτά που συμβαίνουν. Δεν πρέπει όμως εμείς οι Έλληνες να ξεχνάμε ότι δεν πληρώνουμε τους φόρους μας όπως πρέπει, έχουμε αναδειχθεί σε πρωταθλητές φοροαπάτης και φοροκλοπής, απαιτούμε όλο και περισσότερα από το κράτος, έχουμε εμπλακεί σε μια κατάσταση αποθέωσης της προσδοκίας για ό,τι μπορεί να κάνει το κράτος για μας, έχουμε δαιμονοποιήσει από πολλές απόψεις τον ιδιωτικό τομέα και την ιδιωτική πρωτοβουλία και δεν νομίζω ότι λίγες χιλιάδες ή κάποιες χιλιάδες διαδηλωτές απηχούν τη γενική άποψη για τα πράγματα.
Al Jazeera: κ. Σφακιανάκη εσείς θεωρείτε αυτές τις διαμαρτυρίες αντιπροσωπευτικές του θυμού των εξεγερμένων γιατί καλούνται να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι τους;
Σφακιανάκης: Κατ’αρχήν ευχαριστώ για την πρόσκληση. Δεν θα έλεγα ότι οι διαδηλώσεις είναι αντιπροσωπευτικές. Θα συμφωνούσα με τον προηγούμενο καλεσμένο σας.
AL Jazeera: Max Keiser, οι άλλοι δύο καλεσμένοι αναφέρθηκαν στα μέτρα λέγοντας ότι δεν υπήρχαν εναλλακτικές επιλογές. Εσύ τι πιστεύεις;
Max Keiser: Πριν από οτιδήποτε άλλο, ας αφήσουμε στο τραπέζι τα ούζα κι ας αναφερθούμε σε κάποια γεγονότα. Το ποσοστό χρέους σαν αναλογία στο ΑΕΠ, ήταν ακριβώς το ίδιο το 2000, γιατί δεν είχε αποκαλυφθεί τότε; Γιατί η Goldman Sachs σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, απέκρυψαν δισεκατομμύρια χρέους. Αυτό είναι το πρόβλημα. Έχετε τράπεζες σαν την Goldman Sachs και την Wall Street εξίσου «μολυσμένες» με την ελληνική κυβέρνηση στην χάλκευση μεγεθών. Για την επιδιόρθωση του προβλήματος, η ελληνική κυβέρνηση ορίζει ελεγκτή και διαχειριστή στα θέματα αυτά άνθρωπο της Goldman Sachs! (προφανώς εννοεί εδώ την τοποθέτηση του Πέτρου Χριστοδούλου στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους). Γι αυτό πάσχουν από το σύνδρομο Στοκχόλμης. Κρατούνται όμηροι διεφθαρμένων τραπεζιτών της Wall Street και κατηγορούν τον εαυτό τους, αυτομαστιγώνονται για τη διαφθορά τρίτων, τη διαφθορά της Wall Street. Ε, αυτή κατάσταση είναι γελοία. Κι εδώ έχουμε δύο Έλληνες οικονομικούς αναλυτές που μας λένε ότι πρέπει να μπουν κι άλλοι φόροι, πρέπει να απαλλαγούμε από τη μαύρη αγορά και η Goldman Sachs τους συμβουλεύει πώς θα απαλλαγούν από τη διαφθορά. Η Goldman Sachs πλήρωσε πέρυσι λιγότερο από 1% φόρους. Για να πληρωθούν λοιπόν τα Χριστουγεννιάτικα μπόνους των golden boys της Goldman Sachs, θα ζητήσεις από τους Έλληνες να πληρώσουν μεγαλύτερους φόρους; Θα ζητήσετε από τους Έλληνες να καταβάλουν τα παχυλά αυτά bonus! Αυτό είναι παράλογο! Γιατί ξεπουλάτε τους συμπατριώτες σας και λέτε ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση; Λύση μπορεί να είναι και η εξέγερση. Γιατί δεν διώχνετε την κυβέρνησή σας; Είναι εντελώς διεφθαρμένη.
AL Jazeera: Max Keiser γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να γίνει αναδοχή του χρέους από τη Γαλλία, τη Γερμανία ή την ΕΕ. Μήπως η λύση είναι να απευθυνθεί η Ελλάδα στο ΔΝΤ ή μήπως τελικά αυτό θα ήταν χειρότερο;
Max Keiser: Σιγά μην πηδήξει από το τηγάνι… στη φωτιά. Αφού το ΔΝΤ μαζί με την Goldman Sachs τη Διεθνή Τράπεζα και τη Wall Street είναι η ίδια κλίκα και συνεργάζονται. Αυτό κατέστη προφανές στην κρίση πριν δύο χρόνια. Όπως είπε και ο Γουώρεν Μπάφετ, όταν φεύγει η παλίρροια τότε βλέπεις ποιος δε φορά μαγιώ.
Τώρα, όσον αφορά την κρίση χρέους, στερεί τις εταιρείες δανειοληπτικής ικανότητας όπως στην περίπτωση της Ελλάδας και των άλλων λεγόμενων χωρών PIGS (σημαίνει γουρούνια, τυχαία η σειρά;) δηλαδή Portugal, Italy, Greece, Spain. Παρακολουθήσαμε κάτι ανάλογο και στην Ισλανδία όπου οι οικονομικοί τρομοκράτες έκαναν τα ίδια. Στις 6 Μαρτίου έγινε δημοψήφισμα και ο λαός ψήφισε να μην πληρώσουν τα χρέη τους. Για να δούμε όμως και τις περιπτώσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας. Η Γερμανία είναι η δεύτερη εξαγωγική χώρα στον κόσμο. Δεν τους νοιάζει η υποτίμηση του ευρώ. Χρησιμοποιεί λοιπόν την Ελλάδα ως εξιλαστήριο θύμα. Λένε: «κοιτάχτε τους κακούς έλληνες, πρέπει να ανασυγκροτήσουμε την Ελλάδα, το ευρώ είναι σε κίνδυνο», αλλά επωφελούνται τα μέγιστα από την πτώση της τιμής του ευρώ. Η Ελλάδα δεν είναι εξαγωγική χώρα.
Al Jazeera: Πώς μπορούν άραγε να δικαιολογήσουν η Γαλλία και η Γερμανία στους λαούς τους το ενδεχόμενο να δώσουν περισσότερα χρήματα στους Έλληνες;
Max Keiser: Α, μπορούν να μην κάνουν τίποτε απολύτως διότι γνωρίζουν ότι οι κερδοσκόποι έχουν σαν στόχο τους το ευρώ. Με λίγα λόγια, τα αρνητικά στοιχήματα κατά του ευρώ, έχουν φτάσει σε ιστορικά υψηλά. Δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων έχουν παιχτεί σαν στοίχημα για την πτώση του ευρώ. Τεράστια κερδισμένη θα βγει η Γερμανία που αποτελεί κολοσσό εξαγωγών. Έτσι χρησιμοποιούν την Ελλάδα και τους ταλαίπωρους Έλληνες οι οποίοι χάνουν τις δουλειές τους και υποβάλλονται σε μέτρα λιτότητας. Τα μέτρα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την αναδιάρθρωση της οικονομίας τους. Οι Έλληνες είναι τα «λουκάνικα» που ρίχνονται στη τραπεζική μηχανή της Wall Street. Πρέπει να απαγορεύσετε οποιαδήποτε μορφή δραστηριότητας της Golman Sachs στην Ελλάδα. Πρέπει να απαγορέψετε στα τραπεζικά ιδρύματα της Wall Street να δραστηριοποιούνται στη χώρα σας. Αν δεν απαλλαγείτε από τους οικονομικούς τρομοκράτες στη χώρα σας, θα συνεχίσετε να χάνετε θέσεις εργασίας, η ανεργία θα εξακολουθήσει να αυξάνει και το βιοτικό επίπεδο να χειροτερεύει γιατί είστε αιχμάλωτοι οικονομικών τρομοκρατών. Δεν το καταλαβαίνετε; Διώξτε τους! Εκτός κι αν σας αρέσει να σας κακομεταχειρίζονται τρομοκράτες. Υπάρχουν αρκετοί μαζοχιστές στον κόσμο μας και ίσως να θεωρείτε ότι εμπίπτετε σ’ αυτή την κατηγορία. Αν όμως πιστεύετε ότι δεν είστε από αυτούς, απαλλαγείτε από τους οικονομικούς τρομοκράτες στη χώρα σας!
Δείτε το βίντεο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=AbH1JsOTInk&feature=player_embedded#

απόδοση κειμένου από andreas

Η ζωή μας μια Τράπεζα Μνήμης

Φαντάσου να ξυπνούσες ένα πρωί χωρίς καμία ανάμνηση, χωρίς σύνδεση με το παρελθόν ή το περιβάλλον σου. Μερικές φορές εύχεσαι να μπορούσες να το κάνεις αυτό, άλλες, και μόνο η ιδέα σε τρομάζει. Όπως όλα, έτσι και αυτή η ιδέα έχει δυο όψεις και αν δεν εξετάσεις αντικειμενικά και τις δυο, δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος στις επιλογές σου.

Πολλά από αυτά που καταχωρούμε στην τράπεζα του νου μας, τη μνήμη, είναι χρήσιμα, απόλυτα απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία της καθημερινότητας μας. Σκέψου να έπρεπε κάθε πρωί, προτού ξεκινήσεις για το γραφείο, να μάθαινες από την αρχή πώς να οδηγείς το αυτοκίνητο σου. Σίγουρα δεν θα κατέληγες συχνά στο γραφείο, ήρεμος και χαλαρός. Σκέψου να ξεχνούσες το όνομα σου, τι δουλειά κάνεις, όλη την εκπαίδευση σου και να μην ήξερες πού έπρεπε να πας ή τι έπρεπε να κάνεις με τον εαυτό σου μέσα στη μέρα. Πραγματικά θα ήταν χαοτική και αγχωτική μια τέτοια προοπτική.Από την άλλη, τα περισσότερα από όσα κουβαλάμε σε αυτή την άπειρη τράπεζα του νου, είναι σκουπίδια, άχρηστες πληροφορίες που, όχι μόνο μας είναι ανώφελα για να τα κουβαλάμε, αλλά γίνονται ολοένα και πιο βαρύ φορτίο, που μας εμποδίζει να είμαστε ανάλαφροι και αγνοί ταξιδιώτες. Πολύ θα θέλαμε τα περισσότερα απ’ όλα αυτά που κουβαλάμε (αναγκαστικά, πιστεύουμε) να τα αδειάζαμε κάπου και να κάναμε τη ζωή μας ευκολότερη. Το κάνουμε στον υπολογιστή μας: προχωράμε εύκολα σε φορμάτ, με σκοπό να πετάξουμε τα άχρηστα, να βάλουμε πιο εύχρηστα και γρήγορα προγράμματα και να ορίσουμε νέες λειτουργίες, πιο αποδοτικές, πιο χαρούμενες, κάνοντας τον υπολογιστή μας πιο γρήγορο και εύχρηστο. Δεν τολμούμε να σκεφτούμε το ίδιο για τον ισχυρότερο και ευφυέστατο υπολογιστή που υπάρχει, τον οποίο διαθέτουμε (και θα διαθέτουμε για πάντα) αλλά δεν γνωρίζουμε: το νου μας.

Οι λόγοι που δεν το κάνουμε αυτό είναι κυρίως δύο: Πρώτον, δεν μας έδειξε ποτέ κανείς πώς να το κάνουμε αυτό. Αντίθετα, όλη η εκπαίδευση μας έχει βασιστεί στη συλλογή, στην καταχώρηση και στη διεκδίκηση όλο και περισσότερων πληροφοριών, όλο και περισσότερου χώρου αποθήκευσης. Δεύτερον, φοβόμαστε ότι χωρίς το φορτίο μας θα είμαστε γυμνοί και ανασφαλείς. Πιστεύουμε ότι αυτό μας προστατεύει, ότι το χρειαζόμαστε για να ορίζουμε τον εαυτό μας. Βασιζόμαστε στη μνήμη για να ερμηνεύσει τη ζωή μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτή λειτουργεί όπως ακριβώς μια τράπεζα: ό,τι καταθέτεις, αυτό παίρνεις. Το δυστύχημα εδώ είναι ότι αγνοούμε τις καταθέσεις, τις αναλήψεις, τις παραλήψεις, τις ελλείψεις και γενικά τον τρόπο που το σύστημα του νου λειτουργεί. Ο προσωπικός σου λογαριασμός είναι το υποσυνείδητο σου. Είναι το τμήμα του νου που καταγράφει και καταχωρεί χωρίς παραλήψεις.

Μη βιαστείς όμως να αλλάξεις τίποτα. Αξίζει να ρίξεις μια ματιά γύρω σου, στο σπίτι σου, στις ντουλάπες σου. Είναι εκπληκτικό, και φαίνεται υπερβολικά απλό για να είναι αληθινό, όμως, όπως είναι τα ντουλάπια σου, έτσι ακριβώς είναι και ο νους σου αλλά δεν το έχεις προσέξει.Μήπως κρατάς ρούχα που έχεις χρόνια να φορέσεις; Δες αν συλλέγεις διάφορα χρήσιμα και άχρηστα πραγματάκια για διάφορους λόγους, γεμίζοντας το σπίτι σου με αντικείμενα που σπάνια ή ποτέ δεν χρησιμοποιείς. Ίσως πάλι, οι ντουλάπες σου να είναι άψογες, στοιχισμένες, καθαρές, σε απόλυτη τάξη, ανά χρώμα, είδος και όποια άλλη κατηγορία έχεις σκεφτεί για να έχεις τάξη και αρμονία στη ζωή σου. Μπορεί να σου αρέσει να πετάς τα πράγματα σου από ‘δω και από ‘κει, να είναι τα ντουλάπια σου ένα χάος. Παρατήρησε τα όλα αυτά, αξίζει τον κόπο. Τίποτα δεν κάνουμε τυχαία. Εκφράζουμε αυτό που είμαστε.

Ο καθένας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες όσον αφορά τον τρόπο που διαχειρίζεται τα πράγματα του, τα ντουλάπια, το σπίτι του. Με τον ίδιο αυτό ιδιαίτερο τρόπο, διαχειρίζεται και το νου του. Όπως ακριβώς διαχειρίζεσαι τα μικρά της καθημερινότητας σου, έτσι λειτουργείς και εσωτερικά αλλά δεν έχεις εκπαιδευτεί να το παρατηρείς. Παρόμοιες πολύτιμες πληροφορίες για τον εαυτό σου, μπορεί να σου δώσει ο τρόπος που οδηγείς και συμπεριφέρεσαι στο δρόμο, αλλά και πολλά άλλα πράγματα που κάνεις... συνήθως ασυνείδητα.Το θέμα είναι ότι ασυνείδητα έχουμε γεμίσει το νου μας (το υποσυνείδητο) με άπειρες αναμνήσεις, πεποιθήσεις, απόψεις, που αδιάκριτα επεμβαίνουν και ελέγχουν τη ζωή μας. Νομίζουμε ότι επιλέγουμε τις κινήσεις μας, όπως νομίζουμε ότι περιοριζόμαστε από εξωτερικούς αναγκασμούς. Και οι δυο απόψεις είναι λανθασμένες και στηρίζονται στην άγνοια.

Αρνητικές μνήμες από το παρελθόν θέλουμε να τις ξεχνάμε για να μην μας πονάνε. Πού τέτοια τύχη όμως; Όσο περισσότερο τις αρνιόμαστε, τόσο φαίνεται να πεισμώνουν και να μας στοιχειώνουν. Θετικά περιστατικά που μας έχουν γαληνέψει, θέλουμε να τα επαναλαμβάνουμε αλλά δεν φαίνεται να καταφέρνουμε να ξαναζούμε την ίδια ένταση των συναισθημάτων μας, όσο και αν έχουμε τέλεια προγραμματίσει το νου μας ή με απόλυτη ακρίβεια σχεδιάσει τις κινήσεις μας.

Το δυστύχημα είναι ότι βασιζόμαστε στη μνήμη: στις προσδοκίες για το μέλλον, στους φόβους του παρελθόντος, για να καθορίσουμε το παρόν μας. Κάθε φορά διαπιστώνουμε ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά κάθε φορά εξακολουθούμε να θέλουμε να αποφύγουμε (το αρνητικό) ή να επαναλάβουμε (το θετικό) που ανήκουν πια στο παρελθόν. Ζούμε σε ανύπαρκτο χρόνο ενώ ελπίζουμε σε ένα διαφορετικό μέλλον, εξακολουθώντας να αγνοούμε το παρόν.Όμως, κάθε στιγμή είναι μοναδική. Δεν υπάρχουν συνηθισμένες στιγμές, όσο και αν μας βολεύει να σκεφτόμαστε ότι η ζωή είναι μια ρουτίνα ή ότι επαναλαμβάνεται ή ότι παραμένει στάσιμη. Αυτό που λείπει είναι η συνειδητότητα στο παρόν. Χρειάζονται άλλες διαδικασίες σκέψης για να ζούμε στο παρόν (το μόνο πραγματικό χρόνο). Όσο και αν λογικά όλοι ξέρουμε ότι το παρόν είναι το μόνο που έχουμε ουσιαστικά και ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον, η αλήθεια είναι ότι η θεωρία από την πράξη απέχει κόσμους μακριά η μια από την άλλη.

Η ζωή δεν είναι ανάμνηση ούτε προσδοκία. Η ζωή είναι ΤΩΡΑ και την καθορίζουμε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε για αυτήν. Κάποια στιγμή, όσοι από μας επιλέγουμε να ζούμε συνειδητά και ουσιαστικά, πρέπει να ασχοληθούμε με αυτήν την τεράστια ατομική τράπεζα και να αναλάβουμε την ευθύνη για τις καταθέσεις μας και τη διαχείριση τους.

http://enallaktikimathisi.blogspot.com/

"Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες..."

«Δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης να εμποδίζει τους πολίτες να κάνουν λάθη. Είναι δουλειά των πολιτών να εμποδίζουν την κυβέρνηση να κάνει λάθη», έλεγε ο Robert H. Jackson.
Είναι δική μας δουλειά λοιπόν, να εμποδίσουμε όποιους φαλκιδεύουν το μέλλον μας, όποιους από την κυβέρνηση και τη Βουλή, υπονομεύουν τις ζωές, τις δικές μας και των παιδιών μας.
Είναι δική μας δουλειά, να μην αφήσουμε κανέναν να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς.
Τους ψηφίσαμε για να μας εκπροσωπούν στη Βουλή, να νομοθετούν και να κυβερνούν, για το καλό του τόπου και των πολιτών που ζουν σ αυτόν.
Τους ψηφίζουμε να φροντίζουν, για την ευημερία των ελλήνων και του τόπου, για την ασφάλεια των πολιτών, για την παιδεία των νέων γενεών, για τον πολιτισμό μας, για όσα είμαστε ως λαός και όσα μας αξίζουν.
- δεν δώσαμε σε κανέναν λευκή επιταγή, με τις εκλογές, να ξεπουλάει κομμάτια της επικράτειάς μας,
- δεν δώσαμε σε κανέναν λευκή επιταγή να μπασταρδεύει και να αλλοιώνει τον πληθυσμό της χώρας,
- δεν δώσαμε σε κανέναν λευκή επιταγή να νομιμοποιεί ανομίες,
- δεν δώσαμε σε κανέναν λευκή επιταγή να κάνει την Ελλάδα χώρα, πόλο έλξης ή κέντρο υποδοχής παράνομης μετανάστευσης, και στη συνέχεια εξαγωγής μεταναστών με ελληνική ταυτότητα,
- δεν δώσαμε σε κανέναν λευκή επιταγή να κάνει τους Έλληνες επαίτες του κόσμου,
- δεν δώσαμε σε κανέναν λευκή επιταγή να ταπεινώνει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού,
- δεν δώσαμε σε κανέναν λευκή επιταγή να μας υπονομεύει.
Το 1974 έλεγε σε ομιλία του, στην Ουάσιγκτον, ο Χένρι Κίσινγκερ: «Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την γλώσσα τους, την θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε την δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικός απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή…»
Σήμερα, τριάντα έξι χρόνια μετά από εκείνο το ανθελληνικό παραλήρημα του πρώην υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε το σχέδιο του Κίσινγκερ, να απλώνεται μπροστά μας, να το ζούμε σε όλο του το μεγαλείο και το χειρότερο να το απλώνουν, κατά τ’ άλλα «ελληνικά χέρια» συναινώντας στις ορέξεις τρίτων, μιας υποτιθέμενης υπεύθυνης ελληνικής κυβέρνησης.
Σύμφωνα, με τα τελευταία στοιχεία, 532,898 αλλοδαποί θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, αφού με το νομοσχέδιο, δίνεται παράταση εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους έως τις 30/06/10.
Από αυτούς οι 378,34 προέρχονται από την Αλβανία και οι υπόλοιποι 154,552 από τριτοκοσμικές χώρες.
Το 80% αυτών που θα ελληνοποιηθούν σε μια νύχτα, είναι μουσουλμάνοι!!!
Πρέπει να πούμε σε όλους, προς κάθε κατεύθυνση, σε κάθε τόνο ότι: είμαστε εδώ και θα διεκδικήσουμε ότι μας πρέπει, ότι μας ανήκει. Ότι θα φωνάξουμε:
για την κυριαρχία μας,
για την αξιοπρέπεια μας,
για τις οικογένειες μας,
για να σταθούμε στα πόδια μας χωρίς δεκανίκια,
για την ιστορία μας,
για τον πολιτισμό μας,
για αυτά που δώσαμε στον κόσμο,
για αυτά που είμαστε υπερήφανοι.
Αν κάποιοι νομίζουν ότι πήραν την λαϊκή εντολή για να κάνουν ότι γουστάρουν, είναι απλά γελασμένοι, είναι απλά κομπάρσοι σε άλλο έργο, όχι στο δικό μας…
Αναγνώστης

http://www.antinews.gr/

Η ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή

«Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμα μας, την παράδοση μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι περνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνει τίποτα που να θυμίζει σε ποιο μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοι ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστια πιο βαριά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.»

Φώτης Κόντογλου, Έλληνας ζωγράφος, λογοτέχνης και αγιογράφος (1895-1965)

Μετά την άλωση της Αμερικής, η άλωση της Γερμανίας και τώρα η σειρά της Ελλάδας...

Συμβαίνει συχνά με τον άνθρωπο το εξής απλό φαινόμενο. Βλέπει άριστα τις "καμπούρες" των άλλων και δεν βλέπει καθόλου τη δική του. Σήμερα στο παγκόσμιο "μικροσκόπιο" βρίσκεται η "καμπούρα" των Ελλήνων. Όλοι τη βλέπουν, αλλά όχι οι Έλληνες. Όλοι βλέπουν την "καμπούρα" των Ελλήνων, αλλά όχι τις δικές τους. Αυτή η επιλεκτική "ορατότητα" είναι ένα φυσικό φαινόμενο και αυτό θα προσπαθήσουμε να το εκμεταλλευτούμε, για να εξασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή "εικόνα" της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας. Θα δούμε και εμείς ως Έλληνες τις "καμπούρες" των άλλων, για να κατανοήσουμε τη δική μας, η οποία είναι όμοια. Σε έναν κόσμο "καμπούρηδων" οι πάντες μοιάζουν και άρα θα χρησιμοποιήσουμε τον "απέναντι" ως "είδωλο" δικό μας.
Πριν πούμε όμως οτιδήποτε άλλο, χρήσιμο είναι να ξεκινήσουμε με μια διαπίστωση, την οποία στη συνέχεια του κειμένου θα αιτιολογήσουμε. Οι Ευρωπαίοι, που σήμερα μας "μαλώνουν" για τις "σπατάλες" μας, είναι οι κύριοι και αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το εξωτερικό μας χρέος. Τα άπειρα χρήματα του εξωτερικού μας χρέους δεν μπήκαν σε κάποια ελληνικά "σεντούκια". Ευρωπαϊκές τράπεζες τα έδωσαν και ευρωπαϊκές εταιρείες τα εισέπραξαν. "Πέρασαν" από την ελληνική οικονομία, αλλά δεν "στάθηκαν" σ' αυτήν. Οι ίδιοι άνθρωποι, που μας τα έδωσαν, ήταν οι ίδιοι που τα ξαναπήραν. Τώρα λοιπόν, που οι Βρυξέλες ζητούν "μέτρα", είναι ευκαιρία να λύσουμε και τις όποιες εκκρεμότητες υπάρχουν μεταξύ μας.
Αφού έκανε το λάθος ο "κλέφτης" και τα "τσιράκια" του να φωνάζουν, καλό είναι ο "νοικοκύρης" να πάρει το "χαρτί" και το "μολύβι". Μας συμφέρει το "χαρτί" και το "μολύβι", γιατί είμαστε θύματα μιας κατάστασης, που, αν δεν αντιμετωπίσουμε με τον σωστό τρόπο, μπορεί να μας καταστρέψει. Είμαστε μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας και ως τέτοιοι θα λύσουμε τις όποιες διαφορές μας υπάρχουν με τους υπολοίπους. Κανένας δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα της ενιαίας Ευρώπης, αλλά τα πάντα μέσα σ' αυτήν πρέπει να κινούνται μέσα στα πλαίσια της δικαιοσύνης του αμοιβαίου σεβασμού και βέβαια της ισότητας μεταξύ των λαών. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα ο οραματιστής από το κορόιδο. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η συμμετοχή μας στην Ευρώπη από την …κατοχή μας από την Ευρώπη.
Αν κάποιοι Ευρωπαίοι εξέλαβαν την ευρωπαϊκή ενοποίηση σαν τη μεγάλη ευκαιρία, για να καταφέρουν να κάνουν με χρήματα αυτά τα οποία απέτυχε να κάνει ο Χίτλερ με τα όπλα, κάνουν λάθος και αυτό το λάθος σύντομα θα κληθούν να το πληρώσουν. Σ' ό,τι αφορά το ίδιο το πρόβλημα του ευρώ και της σταθερότητας της ευρωζώνης έχουμε να πούμε σε όλους όσους διακατέχονται από "ευρωφοβίες" ότι αυτές δεν ευσταθούν. Κανενός ευρώ την ασφάλεια δεν θέτει σε κίνδυνο η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Πέραν του γεγονότος ότι η ίδια η οικονομία της Ελλάδας αντιπροσωπεύει ένα πολύ μικρό μέρος της ευρωπαϊκής οικονομίας —περίπου το 3%— και άρα μπορεί να στηριχθεί ανά πάσα στιγμή από την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα και πάλι δεν τίθεται θέμα ασφάλειας, για τον λόγο ότι η ευρωπαϊκή οικονομία έχει άμυνες. Άμυνες πολύ ισχυρότερες ακόμα και από αυτές των ΗΠΑ, των οποίων το δολάριο δεν απειλήθηκε από την "πτώχευση" ενός εκ των ισχυροτέρων "πυλώνων" της αμερικανικής οικονομίας, όπως είναι η Καλιφόρνια. Η Ευρώπη αποτελεί την πλουσιότερη αγορά του κόσμου και το νόμισμα του καταναλωτή είναι πάντα πιο ισχυρό από αυτό του πωλητή.
Ο δήθεν πανικός και οι υστερίες των Βρυξελών αποκαλύπτουν πολιτικές αγωνίες και όχι οικονομικές ανασφάλειες. Ποια είναι η κύρια αγωνία τους; Ότι η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση θα αποκαλύψει τα εγκλήματά τους. Ότι μετά από έναν "μαραθώνιο" λεηλασίας των ασθενέστερων κρατών από τους ισχυρότερους εταίρους καταλήξαμε στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο ήταν γνωστό εκ των προτέρων, εφόσον είχε εξ’ αρχής δρομολογηθεί γι' αυτόν τον λόγο. Περί αυτού πρόκειται. Το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών πολιτικών των Βρυξελών ήταν η "κατάκτηση" των ασθενέστερων εταίρων από τους ισχυρότερους. Τώρα, με τις "υστερίες" κατά της Ελλάδας, απλά χτυπάνε το "σαμάρι" για ν' ακούσει το "γομάρι". Χτυπάνε τον ασθενέστερο, για ν' ακούσουν και οι υπόλοιποι αδύναμοι. Χτυπάνε την Ελλάδα, για ν' "ακούσει" η Ιταλία, η Ισπανία και τα άλλα τα "παιδιά".
Τα εξωτερικά χρέη των κρατών κυρίως της Μεσογείου αποκαλύπτουν τη ζοφερή πραγματικότητα για τους λαούς τους. Λεηλατήθηκαν… και τώρα αυτοί, που τα λεηλάτησαν, φοβούνται τις αντιδράσεις τους. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν στήσει μια παράσταση "τρόμου" και ωμού εκβιασμού. Προκειμένου να μην αντιδράσουν, θα επιχειρήσουν να τους τρομοκρατήσουν με την "πτώχευσή" τους. Τα εξωτερικά χρέη των κρατών ήταν στην πραγματικότητα τα "ουίσκι" και τα "καθρεπτάκια", που πούλησαν στους "Ινδιάνους", προκειμένου να τους αφαιρέσουν τη γη τους. Ξαφνικά κυρίαρχοι λαοί βρέθηκαν να είναι "φιλοξενούμενοι" στις πατρίδες τους. "Φιλοξενούμενοι", γιατί κάποιοι τραπεζικοί "βρικόλακες" τους αφαίμαξαν και στη συνέχεια τους αφαίρεσαν τις ίδιες τις πατρίδες τους.
Απλά και γνωστά πράγματα, τα οποία έχουν γίνει και στο παρελθόν και γι' αυτόν τον λόγο τρομάζουν αυτούς που τα εφάρμοσαν. Το οικονομικό έγκλημα αυτού του τύπου, δηλαδή, δεν είναι μια καινούργια και άγνωστη πρακτική για το σύστημα. Η δημιουργία χρεών, προκειμένου να λεηλατηθούν ή να ελεγχθούν κράτη και λαοί, δεν είναι κάτι το πρωτοφανές. Ολόκληρος ο Τρίτος Κόσμος με τα τεχνητά χρέη ελέγχεται και λεηλατείται καθημερινά. Εξαιτίας των χρεών λιμοκτονούν λαοί σε πατρίδες, οι οποίες θα μπορούσαν να τους θρέψουν με μεγάλη άνεση. Με λίγη ανθρωπιστική "βοήθεια", ένα τρακτέρ και μερικούς σπόρους, τούς αφαίρεσαν τις πατρίδες τους. Με λίγο "χαρτζιλίκι" διαφθοράς σε προδότες κυβερνήτες παραμένουν κατακτητές, χωρίς να χρειαστεί να χυθεί αίμα. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Οι περισσότεροι φτωχοί λαοί έχουν χάσει τις πατρίδες τους.
Το μόνο πρωτότυπο —στην περίπτωση που αναφερόμαστε— είναι ότι αυτού του είδους την πολιτική την έκαναν εις βάρος "ανεπτυγμένων" κρατών. Κρατών, τα οποία ήταν μακριά από τη "ζούγκλα" και τα οποία με τα χρέη και τη διαφθορά φρόντισαν να τα τοποθετήσουν στο κέντρο της "ζούγκλας". Άλωσαν κράτη, τα οποία μέχρι τώρα είχαν άμυνες και εξαιτίας της "ενοποίησης" τις έχασαν. Κράτη, τα οποία είχαν ισχυρές άμυνες μέσα στα πλαίσια των εθνικών πολιτικών και εντασσόμενα μέσα σε ευρύτερα πλαίσια τις έχαναν. Είναι η ίδια εγκληματική τακτική που ακολούθησε η Δυτική Γερμανία εις βάρος της Ανατολικής. Τι έκαναν; Ένα από τα πιο ισχυρά κράτη της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ευρώπης λεηλατήθηκε μέσα σε ελάχιστα χρόνια από τους "αδερφούς" του καπιταλιστές. Με την άνευ προστατευτικών δικλείδων ενοποίησή τους ο ισχυρός λεηλάτησε τον ανίσχυρο. Απαξιώθηκε η παραγωγή της Ανατολικής Γερμανίας και ως εκ τούτου ο πληθυσμός της βυθίστηκε στην ανεργία. Η ανεργία απαξίωσε το ανατολικογερμανικό κεφάλαιο και αυτό έδωσε την ευκαιρία στους Δυτικογερμανούς να το αρπάξουν τζάμπα. Υποκριτικές "βοήθειες" και υψηλότοκα δάνεια αναμίχθηκαν και έγιναν μια "μέγγενη", η οποία έπνιξε το κράτος και τον λαό της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας.
Σήμερα οι Ανατολικογερμανοί περιφέρονται στην ενιαία Γερμανία όμοιοι με τους φτωχούς λαθρομετανάστες. Άνεργοι και χωρίς καμία περιουσία, είτε ιδιωτική είτε συλλογική. Ξανθοί "Πακιστανοί" και "Ινδοί" μέσα σε μια πατρίδα, η οποία τους "ξεζούμισε" και τώρα πλέον δεν τους "θέλει". Τους βύθισαν στα δάνεια, στερώντας τους όχι μόνον την περιουσία του παρελθόντος, αλλά και την ελπίδα να ανακάμψουν κάποτε στο μέλλον. Τα "αδέρφια" τους με τις λαμπερές "βιτρίνες" κατάπιαν ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε στην πατρίδα τους. Οι Ανατολικογερμανοί την "πάτησαν" όπως τα έντομα, που έλκονται από τους δυνατούς "λαμπτήρες" και πεθαίνουν όταν "αγγίζουν" το "όνειρό" τους. Σήμερα οι Δυτικοί αδερφοί τους αντιλαμβάνονται σαν πρόβλημα και σαν "παράσιτα", που επιβαρύνουν την οικονομία τους. Την οικονομία των "ανεπτυγμένων", που της στερούν πόρους.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει διαπράξει ένα κράτος εις βάρος του υποτιθέμενου λαού του από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Ποιος όμως το διέπραξε; Οι Γερμανοί εις βάρος Γερμανών; Το γερμανικό κράτος εις βάρος μιας μεγάλης μερίδας Γερμανών; Όχι βέβαια. Γερμανία —δυστυχώς για τον λαό της— δεν υπάρχει. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπάρχει ελεύθερη Γερμανία. Υπάρχει μια εβραιοκρατούμενη Γερμανία, η οποία καθημερινά προσβάλει, ταπεινώνει και εξευτελίζει τον γερμανικό λαό για τις συλλογικές του ευθύνες σε ένα υποτιθέμενο "ολοκαύτωμα". Υπάρχει μια εβραιοκρατούμενη Γερμανία, η οποία λεηλατεί καθημερινά τον γερμανικό λαό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ενιαίας πλέον Γερμανίας. Μια συμμορία Εβραίων, η οποία εκμεταλλεύτηκε τις αγωνίες ενός διχασμένου λαού και τον κατέστρεψε ολοσχερώς.
Αυτή η συμμορία χρησιμοποίησε —για να φέρει εις πέρας τον σχεδιασμό της— τον πιο διεφθαρμένο Γερμανό του τελευταίου αιώνα. Τον κοιλιόδουλο Κολ. Τον χρησιμοποίησε και κατόπιν τον "παρόπλισε", γιατί της ήταν άχρηστος. Ήταν πολύ βρόμικος και προκλητικός για ν' αναλάβει να εκφράσει τη μελλοντική "επεκτατική" πολιτική της Γερμανίας. Αυτή η πολιτική έπρεπε να έχει χαμηλό "προφίλ" και γι' αυτό επιλέχθηκε ένα "τίποτε" με το όνομα Μέρκελ. Αυτή η συμμορία, μετά το "πείραμα" της ενοποίησης της Γερμανίας, θέλησε —και το κατάφερε— να μεταφέρει την τεχνογνωσία της και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό ακριβώς είναι το όλο θέμα. Με την απόλυτη ενοποίηση της Γερμανίας στην πραγματικότητα έγινε μια πρόβα τζενεράλε γι' αυτά τα οποία θα έκαναν οι Εβραίοι στην ενιαία Ευρώπη.
Το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης "οπλίστηκε" με εμπειρία από τις δοκιμασμένες πρακτικές που ακολουθήθηκαν στην Ανατολική Γερμανία και εκεί ακριβώς πόνταρε. Όπως "κρύφτηκε" πίσω από το κράτος και την οικονομία της Δυτικής Γερμανίας, για να "καταπιεί" την Ανατολική, έτσι "κρύφτηκε" πίσω από το κράτος της ενιαίας Γερμανίας, για να "καταπιεί" την υπόλοιπη Ευρώπη. Οι ίδιοι άνθρωποι, που εγκλημάτησαν εις βάρος των Γερμανών, επανέλαβαν τους εαυτούς τους και έκαναν τα ίδια εγκλήματα εναντίον όλων των Ευρωπαίων. Ισχυροποιήθηκαν με τη λεηλασία της Ανατολικής Γερμανίας και στη συνέχεια αυτήν την ισχύ τη χρησιμοποίησαν εις βάρος των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών.
Η συμμορία αυτή δεν είναι αγνώστου "διαμονής". Είναι "συμμορία" με γνωστό "ονοματεπώνυμο" και γνωστή "κατοικία". Είναι η συμμορία που ελέγχει απόλυτα την οικονομία της εβραιοκρατούμενης γερμανικής οικονομίας. Η συμμορία της Deutsche Bank του Ιωσήφ Άκερμαν. Μια "συμμορία", η οποία εξ’ αρχής βάδιζε με "σχέδιο". Είχε απέναντι της τους νέους "Ινδιάνους", οι οποίοι είχαν μια περιουσία που τους ενδιέφερε και είχε έτοιμα "καθρεπτάκια" και "ουίσκι", για να τους ξεγελάσει. Σήμερα, που έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος της "κατάκτησης", η επιθυμία τους είναι ν' αποφύγουν τις αντιδράσεις των θυμάτων τους. Γι' αυτό "χτυπάνε" την Ελλάδα, προκειμένου να τρομοκρατήσουν και τους υπόλοιπους.
Η τρομοκράτηση των λαών και των κρατών που λεηλατήθηκαν είναι το ζητούμενο αυτής της πολιτικής. Γιατί; Γιατί θέλουν να μας "πουλήσουν" τον τελικό σχεδιασμό της καταστροφής, χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις. Θέλουν να μας "ρυθμίσουν" "χαριστικά" τα δάνεια και τα χρέη, προκειμένου να είμαστε "ευχαριστημένοι". Προκειμένου να μην αντιδράσουμε για τη λεηλασία. Προκειμένου να μην ψάξουμε να βρούμε ποιοι ευθύνονται πραγματικά για τα υπέρογκα χρέη που "φορτωθήκαμε" και ποιοι επωφελήθηκαν από αυτά. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, χρωστάει πάνω από μισό τρις ευρώ στο διεθνές και κυρίως στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Πού πήγαν αυτά τα χρήματα; Τα πήραν οι Έλληνες και τα έβαλαν στα σεντούκια τους, λεηλατώντας τους πόρους και βέβαια τον "ιδρώτα" των υπολοίπων Ευρωπαίων; Τα μετέτρεψαν σε επενδύσεις και άρα σήμερα ζουν εξαιτίας των κερδών κεφαλαίων, τα οποία ανήκαν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους; Τι έγιναν δηλαδή τα χρήματα των Ελλήνων αλλά και των υπολοίπων Ευρωπαίων, που "επενδύθηκαν" στην Ελλάδα; Τα χρήματα δεν "χάνονται". Τα χρήματα αφήνουν "ίχνη". Από τη στιγμή που οι Έλληνες τα πήραν, κάπου υπάρχουν. Αν δεν τα έχουν οι ίδιοι, αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι τα πήραν για λογαριασμό τους. Αυτό είναι το αντικείμενο του κειμένου. Η αναζήτηση των "ιχνών" του χρήματος. Είναι βέβαιον ότι υπάρχουν "ίχνη". Τόσο μεγάλα ποσά είναι βέβαιον ότι θα έχουν τεράστια "ίχνη".
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για ν' αρχίσουμε το "κυνήγι". Η Ελλάδα και οι Έλληνες, όταν μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είχαν μια πολύ συγκεκριμένη περιουσία. Μια περιουσία, η οποία μπορούσε να καταμετρηθεί με πολύ απλό τρόπο. Δεν ήταν αφηρημένη. Υπήρχε η ατομική περιουσία των Ελλήνων και η συλλογική περιουσία των Ελλήνων. Ο λαός των Ελλήνων φημίζονταν εκείνη την εποχή για τις αποταμιεύσεις του. Φημιζόταν για την παθιασμένη προσκόλλησή του στην ακίνητη περιουσία του. Σε μια εποχή ευρωπαϊκής ακμής, κατά την οποία οι ισχυροί ευρωπαϊκοί λαοί "κατανάλωναν" την ακμή τους, οι Έλληνες "αποταμίευαν" με πάθος. Δεν είχαν την πολυτέλεια να αφεθούν στην ασφάλεια ενός συστήματος, που φρόντιζε για τα μέλη του. Αυτά, που έναν Γερμανό του τα "εγγυούταν" το κοινωνικό κράτος της Γερμανίας, για τον Έλληνα ήταν κρυμμένα κάτω από το "μαξιλάρι" του.
Ταυτόχρονα όμως οι Έλληνες, ως λαός, είχαν και μια τεράστια συλλογική περιουσία. Περιουσία, την οποία δεν διέθεταν άλλοι λαοί σε συλλογικό επίπεδο. Περιουσία, η οποία προέκυψε από τις ιδιομορφίες των πολιτικοκοινωνικών δεδομένων που αφορούσαν την Ελλάδα. Περιουσία, που δημιουργήθηκε μέσα από συλλογικές θυσίες. Περιουσία, που σε άλλες χώρες —πολύ ισχυρότερες— ανήκε στη σφαίρα των ιδιωτικών συμφερόντων, εφόσον δεν επιτρέπονταν στα κράτη να κάνουν επενδύσεις σε χώρους οι οποίοι ενδιέφεραν τον ιδιωτικό τομέα. Το αποτέλεσμα ήταν η συλλογική περιουσία του ελληνικού λαού να είναι τεράστια και αμύθητης αξίας.
Εταιρείες-κολοσσοί ανήκαν στους Έλληνες πολίτες. Εταιρείες όπως η ΕΛΠΕ, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, ο ΟΠΑΠ, η ΕΥΔΑΠ, η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, η Εθνική Τράπεζα, η Ολυμπιακή, οι οποίες, αν ανήκαν σε ιδιώτες, θα τους καθιστούσαν μεγιστάνες παγκοσμίου βεληνεκούς. Εταιρίες πανάκριβες με κεφάλαιο όλων των τύπων και μορφών. Με άπειρο κεφάλαιο σε ακίνητη περιουσία —που απαιτούσαν οι υποδομές τους— αλλά και με κεφάλαιο σε έμψυχο δυναμικό, με το άρτια εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό τους. Τόνους χρήματος είχαν ξοδέψει οι Έλληνες όχι μόνον για να "χτίσουν" αυτές τις εταιρείες, αλλά και για να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους.
Κοντά σ' αυτό το κεφάλαιο υπήρχε και ένα άλλο κεφάλαιο εξίσου μυθικής αξίας. Η Ελλάδα, ως φυσικός χώρος, ήταν πάντα ένα από τα πιο γνωστά "φιλέτα" στον Πλανήτη. Ήταν ένα "οικόπεδο" στη μέση της Μεσογείου. Στη μέση του μέσου της Γης. Ένα ανεκμετάλλευτο "φιλέτο", το οποίο περίμενε ανά πάσα στιγμή να αποδώσει χρυσάφι από την ανάπτυξή του. Ένα "φιλέτο", του οποίου η εκμετάλλευση εκείνη την εποχή ήταν μηδενική και "εκφραζόταν" από τη γριά του rooms to let και από το καμάκι, που αναζητούσε το εύκολο σεξ. Το συλλογικό κεφάλαιο των Ελλήνων, το οποίο αφορούσε την ακίνητη περιουσία του λαού, ήταν τερατωδών διαστάσεων. Το "μαγαζί" ήταν "γωνία" και ανήκε εξ’ ολοκλήρου στον ελληνικό λαό. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για ιδιομορφία πολιτικοκοινωνικών δεδομένων.
Η σύγχρονη Ελλάδα προερχόταν από "απελευθέρωση" και δεν ήταν η τελική "μετάλλαξη" κάποιου φεουδαρχικού συστήματος, όπως συνέβαινε με άλλα ευρωπαϊκά συστήματα. Δεν ήταν το τελικό αποτέλεσμα μιας δύσκολης "διαπραγμάτευσης" μεταξύ λαού και "γαλαζοαίματων", όπως συνέβαινε με τη Βρετανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία ή τη Γερμανία. Τα βουνά, τα δάση ή οι ακτές της δεν ανήκαν σε κάποιους "γαλαζοαίματους". Ανήκαν στον λαό της και ήταν αμύθητης αξίας. Μιας αξίας, η οποία ήταν "ορατή" για εκείνους που έβλεπαν τις οικονομικές εξελίξεις του τότε άμεσου μέλλοντος. Ήταν "ορατό" για τους γνωρίζοντες ότι ο τουρισμός θα γινόταν η βαριά βιομηχανία της επόμενης ημέρας της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η Ελλάδα μπήκε στην Ευρώπη σαν ένας βαθύπλουτος κληρονόμος. Πανίσχυρη και με όλα τα δεδομένα να μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ της. Είχε τεράστιο συλλογικό κεφάλαιο, είχε αποταμιευμένους πόρους και διάθεση να επενδύσει στην ανάπτυξή του. Ταυτόχρονα είχε και ένα άλλο προσόν, που έκανε τη διαδικασία ακόμα πιο εύκολη. Είχε "φθηνά" λειτουργικά. Είχε έναν κρατικό μηχανισμό πολύ "σφικτό" στα έξοδά του, σε βαθμό που να χαρακτηρίζεται "μίζερος". Είχε ανύπαρκτη διαφθορά. Οι κρατικοί υπάλληλοι ήταν από τους χειρότερα αμειβόμενους εργαζόμενους στη χώρα και η διαφθορά τιμωρούνταν σκληρά, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται αυτή στον βαθμό που να δημιουργεί κοινωνικό πρόβλημα.
Τι έγινε λοιπόν και μέσα σε λίγες δεκαετίες όλα αυτά άλλαξαν κατά τρόπο τραγικό για τους Έλληνες; Πώς δηλαδή ένας λαός, με "παράδοση" στη συγκέντρωση περιουσιακών στοιχείων, εμφανίζεται "νταντέλα"; Ένας λαός, ο οποίος είχε υπό την κατοχή του δεκάδες τρισεκατομμύρια δραχμές σε καταθέσεις —τα οποία μεταφράζονταν σε δισεκατομμύρια του δολαρίου εκείνης της εποχής—, βρέθηκε να χρωστά άλλα τόσα και με την υπόλοιπη περιουσία του να έχει "χαθεί". Τι απέγινε εκείνο το μυθώθες συλλογικό κεφάλαιο; Πώς ξαφνικά ο ΟΤΕ βρέθηκε υπό γερμανική ιδιοκτησία; Πώς ξαφνικά το μεγάλο λιμάνι της χώρας έχει γίνει κινέζικο και το μεγάλο αεροδρόμιο της χώρας έγινε γερμανικό; Πώς βρέθηκαν πάνω από δύο εκατομμύρια ξένων ατομικών ιδιοκτησιών μέσα σε μια τόσο μικρή χώρα; Πώς κατάφεραν οι πολυεθνικές του τουρισμού ν' αποκτήσουν ιδιοκτησίες "πλακών" χιλιάδων στρεμμάτων πάνω στο "μπαλκόνι" του Αιγαίου;
Γιατί ξαφνικά οι δημόσιοι υπάλληλοι των "τρεις κι εξήντα", που δεν διαφθείρονταν όταν ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη τα χρήματα, άρχισαν να διαφθείρονται όταν έγιναν υψηλόμισθοι προνομιούχοι; Ποιοι εισέπραξαν εκείνα τα χρήματα της διαφθοράς;
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Καταλαβαίνει τον λόγο που κάποιοι στην Ευρώπη "φωνάζουν"; Φοβούνται μήπως οι Έλληνες "ξυπνήσουν" και "δουν" αυτά τα οποία δεν πρέπει να δουν ότι για πέντε δρόμους, μερικές ψηφιακές συνδέσεις και υποβρύχια που "γέρνουν" έχασαν ολόκληρη την πατρίδα τους. Φοβούνται κάποιοι Ευρωπαίοι μην θυμώσουν οι Έλληνες και κάνουν αυτό το οποίο δεν τους συμφέρει. Φοβούνται μην κάνουν καταμέτρηση της ζημιάς και τους αποκαλύψουν. Φοβούνται τον "κερατά" και τώρα τον απειλούν και με "ξυλοδαρμό".

Η συνέχεια του άρθρου εδώ:
http://www.eamb.gr/new_text/xreos.htm

Γιατί η ανυπακοή είναι προϋπόθεση για την εξέγερση

Σαν άνθρωπος κρίνεις. Σαν άνθρωπος έχεις δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ένα αναφαίρετο δικαίωμα σε όλη την ανθρωπότητα είναι η ζωή. Ζωή ευτυχισμένη αξιοπρεπής και με νόημα. Μια υποχρέωση είναι να νοιάζεσαι για τους γύρω σου. Όταν φτιάχνεις κοινωνία με την ύπαρξή σου και την συνεργασία σου με άλλους, με τις φιλίες και τους έρωτές σου δεν υπάρχουν οι φράσεις και πολύ περισσότερο οι πράξεις: «Δεν είναι δικό μου πρόβλημα» - «Δεν με νοιάζει» - «Εγώ τα δικά μου κοιτάω» - «Κοίτα τον εαυτό σου» ή «Κοίτα τη δουλειά σου».
Κάθε θεωρία ή σχέδιο ή γνώση ή νοοτροπία, που διαχέεται, διδάσκεται ή επικρατεί προς αυτή την κατεύθυνση είναι μέρος του σχεδιασμού για την διαμόρφωση αντι-κοινωνίας, αντι-ζωής, είναι τμήμα σχεδίου διαμόρφωσης φυλακής, αρένας, εκτροφείου μισθωτών, εκτροφείου φορολογούμενων, είναι εν τέλει τμήμα σχεδίου δημιουργίας ζωντανών ταμειακών μηχανών, που παράγουν υπεραξία, για να εξασφαλίζουν άνετη ζωή στους εκτροφείς τους, οι οποίοι όμως, έχουν μια εγγενή αδυναμία. Δεν ικανοποιούνται. Είναι ανικανοποίητοι. Είναι ανίκανοι.
Ζωή, που δεν προσανατολίζεται στην ευτυχία και την ηδονή είναι αδύνατο να αντιληφθεί την ικανοποίηση, άρα είναι ανίκανη να την βιώσει. Η συσσώρευση είναι το πολιτικο-οικονομικό ανάλογο της σεξουαλικής ανικανότητας. Δεν το ευχαριστιέμαι και το μαζεύω μη τυχόν και μου λείψει. Εφ΄όσον δεν το ευχαριστιέμαι, δεν ικανοποιούμαι, άρα ζητάω από τα εκτρεφόμενα υποκείμενα - ανθρώπους να μου παράγουν ολοένα περισσότερο.
Αν για κάποιο λόγο σταματήσουν την παραγωγή ή έστω την μειώσουν, είμαι σε πανικό, απόγνωση, οργή και αδιέξοδο. Ξέρω, ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν την παραγωγή παρά μόνο να τους μοιράσω κάτι από τα μαζεμένα. Αυτό όμως είναι αντίθετο στη φύση μου και θα μεγαλώσει την οργή, την αμηχανία και την ανασφάλειά μου. Τότε το μόνο όπλο, που μου απομένει είναι ο φόβος. Η καλλιέργεια και η εξάσκηση φόβου πάνω στο κοπάδι - παραγωγούς, ώστε να ξανάρθει στα ίσια του και νάναι όπως πριν.
Αυτό το ρόλο τον παίζουν τα Μ.Μ.Ε., η Παιδεία, η Οικογένεια ο Στρατός και η επίσημη κουλτούρα. Δεν είναι τυχαίο, ότι από όλο τον πνευματικό πλούτο της ανθρωπότητας οι πνευματικοί άνθρωποι, που προβάλλονται και διδάσκονται είναι οι μεταφυσικοί, οι αναχωρητές, οι ενδοσκόποι, οι εξουσιόδουλοι, οι αόριστοι και δήθεν βαθυστόχαστοι, αλλά παραγκωνίζονται και ακυρώνονται αυτοί, που δίνουν γνώση και ερμηνευτικά εργαλεία του συστήματος, που δεν είναι κοινωνία, όπως θεωρώ, αλλά εκτροφείο και ακόμα περισσότερο παραγκωνίζονται και δεν διδάσκονται αυτοί, που σε κάθε εποχή προσφέρουν τρόπους εξέγερσης ανατροπής και εναλλακτικά μοντέλα ζωής -λένε μερικοί- μοντέλα ζωής λέω εγώ, γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι ζωή, είναι παραγωγή.
Όπως και στην παραγωγή ζώων για κατανάλωση αφαιρείται η σεξουαλική ικανοποίηση με την τεχνητή σπερματέγχυση στο όνομα της διατήρησης μιας καθαρότητας ράτσας με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Όπως στην παραγωγή φυτών αφαιρείται η σεξουαλική ικανοποίηση με τον αποκλεισμό της εγγενούς αναπαραγωγής (γύρη - στήμονες και τα γνωστά) με την εκτεταμένη χρήση ανδρόστειρων υβριδίων για την διατήρηση πάλι μιας καθαρότητας με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Έτσι και στους εκτρεφόμενους - παραγωγούς υπεραξίας, που λέγονται άνθρωποι, αφαιρείται από την ζωή τους η ηδονή. Οι προϋποθέσεις δημιουργίας της, η έντασή της και η συχνότητα τής εμφάνισής της στο όνομα και την σκοπιμότητα τής παραγωγής συγκεκριμένης υπεραξίας και με όπλο τον φόβο για κάποιες ασθένειες ή, σε πιο κυνικά εκτροφεία, με όπλο την απαξίωση των ανθρώπινων σχέσεων, με προβολή μοντέλων χρησιμοθηρικών ανθρώπινων επαφών και βραχύβιων επαφών, που είναι μερικές φορές ανεκτές για να ανανεώνεται το κοπάδι.
Αφού, σύμφωνα με την λογική θεμελίωση της άποψης αυτής ως τώρα, δεν υπάρχει κοινωνία και ζωή, αλλά εκτροφείο και αφού το όπλο του μοιράσματος δεν είναι τόσο προτιμητέο όσο ο φόβος, γιατί απλά έρχεται σε αντίθεση με την φύση τού εκτροφέα, τότε το μόνο, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι ο φόβος. Ο φόβος δεν υπάρχει έξω από εμάς. Ο φόβος μάς χρειάζεται για να υπάρξει. Εμείς όμως, δεν τον χρειαζόμαστε για να είμαστε ζωντανοί και ακόμα περισσότερο δεν τον χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η απλή ανυπακοή στα κελεύσματα και τις προσταγές του εκτροφέα καπιταλιστή ή, αν δεν σας αρέσει ο όρος, γιατί σας κινητοποιεί εξαρτημένα αντανακλαστικά αντικομμουνισμού και σας τρέχουν τα πνευματικά σάλια, χρησιμοποιείστε τον όρο εκτροφέας - εξουσιαστής - ανικανοποίητος συσσωρευτής - γουρούνι - αγάμητος - κακογαμημένος... Εν τέλει δεν πρέπει να μας νοιάζει πώς βαφτίζει ο καθένας και η καθεμιά αυτό που όλοι βλέπουμε και όλοι καταλαβαίνουμε τι κάνει και πως το κάνει. Η απλή ανυπακοή λοιπόν, τον φέρνει σε ένα αδιέξοδο, που το μόνο του όπλο είναι η δημιουργία ενός συναισθήματος, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την συγκατάθεσή μας.
Αν αρνηθούμε και αυτό τον φόβο, τότε η κατάσταση ανατρέπεται. Είναι νομοτελειακό. Αν θάναι με βία, με αίμα, με καταστροφή ή με ειρηνικό τρόπο ή με μια ενδιάμεση κατάσταση (κάποια βία, αλλά γρήγορη αποκατάσταση της ειρήνης) είναι τελείως δευτερεύον και απρόβλεπτο. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς ακριβώς θα γίνει, αλλά αρκεί να ξέρουμε, ότι πρέπει να γίνει. Το τί θα ακολουθήσει μετά είναι επίσης δευτερεύον. Είναι στο χέρι όλης της ανθρωπότητας να μην επαναλάβει τα λάθη τού παρελθόντος και να ξεφορτωθεί τα δυό - τρία θεμελιώδη συστατικά, που έφτιαξαν το εκτροφείο και αυτά είναι απλά... η θεοποίηση της ιδιοκτησίας, το χρήμα και η εξουσία.
Θα αφήσω άλλους πιο καταρτισμένους να διατυπώσουν στο τί θα επακολουθήσει και πώς θα κτιστεί. H δική μου γνώση και εμπειρία μέχρι τώρα μου λέει, ότι αν δεν ανατραπεί η μελλοντολογία είναι άλλοθι αναβλητικότητας. Η προϋπόθεση όμως, για να ανατραπεί αυτό το εκτροφείο, είναι η ανυπακοή γιατί έτσι ακυρώνεται η επιθυμία του εκτροφέα και είναι πολύ πιο απλό από όσο μας φαίνεται τώρα με τον βαθμό αλλοτρίωσης που έχει επιτρέψει ο καθένας.

http://www.freeinquiry.gr