«Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος να μπορεί να απειλείται από τις τράπεζες, οι οποίες οφείλουν την ύπαρξή τους στο νομικό πλαίσιο που θέτουν τα κράτη»

Πολύ περίεργο φαίνεται σε όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς Ιστορία το φαινόμενο της εποχής: να υπάρχουν Ευρωπαίοι αλλά και Έλληνες δημοσιογραφούντες που αρθρογραφούν και αμφιβάλλουν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα λιγότερο ευρωπαϊκή ή δεν θα ’πρεπε να ανήκει στην Κοινότητα ή θα ’πρεπε να φύγει από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν διάβασαν φαίνεται ποτέ την επιγραφή «Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν». Η Ευρώπη είναι γνωστή στην ελληνική μυθολογία ως κόρη του Φοίνικα που απήγαγε ο Δίας μεταμορφωμένος σε κάτασπρο ταύρο και την οδήγησε στην Κρήτη όπου απέκτησε μαζί της τρία παιδιά, με πρωτότοκο τον βασιλιά Μίνωα.

Αν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποια είναι; Εξετάστε τις μία-μία και ας σκεφτείτε ποια μπορεί να προσέφερε περισσότερα στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό. Ποιος έχει το δικαίωμα να αποφασίζει και να διανέμει «διπλώματα ευρωπαϊκότητας»;

Οι Ακαδημίες έγιναν στη μνήμη του πρώτου μεγάλου θεσμού της γνώσης που ιδρύθηκε από τους πλατωνικούς φιλοσόφους. Τα Μαθηματικά στηρίζονται στις θεωρίες του Θαλή και του Πυθαγόρα. Οι γιατροί σε όλη την ανθρωπότητα ορκίζονται με τον όρκο του Ιπποκράτη. Είναι περιττό να αναφερθεί κανείς σε αδιάσειστα γεγονότα πολλές φορές ειπωμένα και γραμμένα. Αν λειτουργούσε από τη ρωμαϊκή εποχή ο νόμος για τα πνευματικά δικαιώματα ή τα ποσοστά για ευρεσιτεχνίες, τα χρέη της Ευρώπης και των άλλων κρατών θα ήταν αμύθητης αξίας και δεν θα γινόταν καμία συζήτηση γι’ αυτό.

Τεράστια είναι τα κέρδη των επιστημόνων και των εταιρειών που εφηύραν κάθε εφαρμογή στο Διαδίκτυο! Φανταστείτε πόσα έπρεπε να είναι τα πνευματικά δικαιώματα από τις εφευρέσεις του Αρχιμήδη και μόνο. Από την έννοια της δημοκρατίας! Από τα θεμέλια σχεδόν όλων των επιστημών. Είχαν μεγάλη τύχη που όλα αυτά έγιναν σε εποχές που δεν υπήρχαν οι σύγχρονες αρχές του δικαίου και της νομικής κατοχύρωσης. Τους προσφέρθηκαν δωρεάν! Δωρεάν και η Αναγέννηση που στηρίχθηκε στον ελληνικό πολιτισμό. Δωρεάν η Φιλοσοφία, το Θέατρο, η Ιστορία. Και όταν δεν ήταν δωρεάν, ήξεραν οι σημερινοί μας φίλοι: κατέφευγαν στην κλοπή! Πόσα ελληνικά μνημεία υπάρχουν στα μουσεία τους και πόσα δικά τους -αν είχαν- βρίσκονται στις δικές μας αίθουσες; Πόσα δισεκατομμύρια εισέπραξαν από τους επισκέπτες και μόνο των ελληνικών εκθεμάτων!

Μήπως δεν μας φόρτωσαν τεράστιες αμυντικές δαπάνες ενώ οι ίδιοι δεν είχαν ανάγκη από κανένα τέτοιο έξοδο; Το οικονομικό γερμανικό θαύμα στηρίχτηκε στην ανυπαρξία αμυντικών δαπανών και στην οικονομική προστασία του αμερικανικού κεφαλαίου για να αντιμετωπίσει την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Αντί να μας χορηγούν δωρεάν χρηματοδότηση για τις -ουσία- κοινές στρατιωτικές δαπάνες, μας έδιναν δανεικά και με υψηλό τόκο για να τους προστατεύουμε.

«Πρέπει να έχουμε χάσει το νόημα του πολιτισμού και κάθε ευγνωμοσύνης για να μιλάμε χωρίς μέτρο για το ελληνικό χρέος», υπογραμμίζουν οι Γάλλοι καθηγητές Φορμέ και Στεφένς. «Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος να μπορεί να απειλείται από τις τράπεζες, οι οποίες οφείλουν την ύπαρξή τους στο νομικό πλαίσιο που θέτουν τα κράτη»! Και καταλήγουν στο κοινό τους κείμενο: «Αυτό που απαιτεί από όλους μας σήμερα η Ελλάδα είναι να τιμήσουμε το ανεξάντλητο χρέος μας προς αυτήν καθιστάμενοι αντάξιοι των θεσμών που μας κληροδότησε: η δράση που θα αναλάβουμε δεν μπορεί να είναι μόνο οικονομική».

Φωνές φιλελλήνων ακαδημαϊκών με υψηλό επίπεδο που δεν θα ακούσετε ποτέ από την ανθελληνική τηλεόραση που μεταδίδει μόνο τα κακά νέα. Μόνο τις ηλίθιες γνωματεύσεις σχετικά με άψυχους αριθμούς των υπαλληλίσκων του τραπεζικού συστήματος, των πρακτόρων του διεθνούς ραντιερισμού. Σπουδαίες φωνές που αντί να προβάλλονται κατά κόρον, αποκρύπτονται ή υποβαθμίζονται! Τις ανακαλύπτει κανείς ψάχνοντας στις μεσαίες σελίδες μερικών εφημερίδων! Η ελληνική τηλεόραση διαφημίζει -και μάλιστα δωρεάν- ό,τι πιο ανθελληνικό και ηλίθιο ξεστομίζει ο κάθε κομπλεξικός. Μάλιστα οι τηλεκανίβαλοι το προβάλλουν και με πολύ έντονο σοβαροφανές ύφος!

Από την άλλη, αποδεικνύουν την «αντικειμενικότητά» τους και τη «δίκαιη κατανομή» των ειδήσεων -ως και την «αμεροληψία» τους- με το να αποκρύπτουν τις παραινέσεις του καθηγητή Ετιέν Ρολάν, που στο πρόσφατο άρθρο του-ύμνο για την πατρίδα μας καταλήγει: «Vive la Greece! Ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσο μάλλον να τους ταπεινώσουν, ταπεινώνοντας και εμάς». Μεγάλο λάθος ο διαχωρισμός ευρωπαϊκής και ελληνικής πραγματικότητας. Ευρωπαίοι ήταν και είναι αρχικά μόνο οι Έλληνες. Οι υπόλοιποι στην ήπειρο εκπολιτίστηκαν σταδιακά και διαμορφώθηκαν με την ιστορική πολιτισμική εξέλιξη.

Η ζωή και η πραγματικότητα είναι ανώτερες από τους αριθμούς. Η Ιστορία θα δώσει ένα καλό μάθημα σε κάθε μορφής ψυχρό τραπεζίτη και ραντιέρη. Όχι μόνο η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, αλλά ισχύει κάτι πολύ πιο προωθημένο: η Ευρώπη είναι η προέκταση της Ελλάδας, η εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού. Οποιαδήποτε άλλη χώρα είναι δυνατόν να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση εκτός από τη γενέτειρά της. Αν επιθυμούν, ας αλλάξουν όνομα, ας αλλάξουν πολιτισμό, ας αλλάξουν Ιστορία και ας φύγουν. Αν βέβαια οι λαοί τους προτιμήσουν τους ραντιέρηδες από την ψυχή τους, από την ίδια τους την ύπαρξη.

Πρώτο Θέμα

Ό,τι χρειαζόμαστε το έχουμε ήδη εν δυνάμει μέσα μας

Ό,τι χρειαζόμαστε το έχουμε εν δυνάμει βαθειά μέσα μας. Αρκεί να το εκδιπλώσουμε. Δείτε το εκπληκτικό υπόδειγμα του Ξυπόλητου Κολλεγίου.


Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:

http://www.ted.com/talks/view/lang/el//id/1248

Η ανάγκη της επίδειξης

Θυμάμαι τότε που προσπαθούσα με αγωνία να κάνω επίδειξη στους φίλους μου· αγωνιζόμουν να βρω ένα τρόπο να ξεχωρίσω από τους υπόλοιπους. Επίδειξη ικανοτήτων, θάρρους, γνώσεων, χιούμορ, εξυπνάδας, ήθελα να δείξω ποιος είμαι τέλος πάντων. Ύστερα κατάλαβα τη ματαιότητα. Έτσι κι αλλιώς κανένας δεν ενδιαφερόταν πραγματικά. Όλοι προσπαθούσαν να επιδείξουν τον δικό τους εαυτό… Ησύχασα. Αποσύρθηκα στην εξοχή. Περιόρισα τις πολλές παρέες. Άρχισα να απολαμβάνω τη μοναχικότητα.

Στο μικρό μας εαυτό αρέσει πολύ να ξεχωρίζει. Του αρέσει να δείχνει μοναδικός. Γιατί άραγε; Όταν ο φίλος σου καυχιέται υπερβολικά ή “κάνει επίδειξη” καλό θα ήταν να τον ρωτήσεις:

“Τι δεν πάει καλά με σένα; Τι είναι αυτό που δεν σ' αρέσει στον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να νιώθεις ότι πρέπει να αρέσεις στους άλλους για αντιστάθμισμα;”

http://nekthl.blogspot.com

Ειρεσιώνη: Ο Πρόγονος του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου

Η Ειρεσιώνη (από το είρος = έριον, μαλλίον) είναι κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Ήταν έκφραση ευχαριστίας για την γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας και κατά το επόμενο έτος και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).

Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου), παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν ,περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή την κυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.

Ιδού ένα απόσπασμα από τα κάλαντα :
Η Ειρεσιώνη φέρνει κάθε τι καλό, σύκα και αφράτα ψωμάκια που μας τρέφουν και μέλι γλυκό και λάδι απαλό και ξέχειλους κύλικες με καλό κρασί για να μεθύσει και να
κοιμηθεί.
"Τα κλαδιά των δέντρων τα στόλιζαν με άνθη, ταινίες (κορδέλες), έρια (μαλλιά) και μικράς σφαίρας εκ μετάλλου, που παρίσταναν τους πλανήτας, τον Ήλιον και την Σελήνην." Ιστορία της λατρείας του Βάκχου. Χ. Ζανμέρ.
Εκτός από τα κλαδιά της ελιάς, περιέφεραν επίσης και κλαδιά Δάφνης προς τιμήν του Απόλλωνος στα Θαργήλια, εορτή που ετελείτο την Άνοιξη (27 Απριλίου – 26 Μαΐου), όπου πάλι έκαιγαν την παλιά Ειρεσιώνη και κρεμούσαν την νέα έξω από τις πόρτες τους.

Πρόγονος λοιπόν του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη , όπου μέσω αυτής μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψεως ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που εφύοντο στον κάθε τόπο.
Το έθιμο της Ειρεσιώνης καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό από το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου και απαγορεύτηκε η τέλεσίς του. Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανήλθε με την μορφή Χριστουγεννιάτικου και Πρωτοχρονιάτικου δένδρου από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο.
Παρ’ όλα αυτά, το έθιμο της Ειρεσιώνης υπήρχε πάντα στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων, γι αυτόν τον λόγο, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο υιοθετήθηκε αμέσως.

(Πηγές : Λεξικό LIDDEL & SCOTT, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, Φινέα Γιορτές Αρχαίων Ελλήνων, περιοδικό ΙΧΩΡ, Γ. Λεκάκης)

Σημείωση : Κότινος = αγριελαία – κοτινάς είναι ο καρπός του κοτίνου.
Κότινος ή Ειρεσιώνη - Κλάδος ελαίας στολισμένος με τούφες λευκού ερίου (μαλλιού) που έδιναν ακριβώς την εντύπωση του "βάμβακος". "Είρια από ξύλου", "δενδρόμαλλον"
Cotton ή coton διεθνώς σημαίνει το βαμβάκι, βαμβακερόν κ.λ.π
Στην Γερμανική είναι Baum-Wolle .Δηλαδή "έριον δένδρου". Ο συνειρμός είναι εκ του Κοτίνου : "είρια από ξύλου".

Πηγή : "Έλλην Λόγος - Πώς η Ελληνική γονιμοποίησε τον Παγκόσμιο Λόγο" της Άννας Τζιροπούλου - Ευσταθίου

Ενδιαφέρουσα εκπομπή που αναφέρεται στην προέλευση των θρησκειών αλλά και στο ότι όλες αυτές προέρχονται από την αρχέγονη λατρεία του ήλιου:

http://www.youtube.com/watch?v=oUKx7s_PLOY&feature=player_embedded

http://visaltis.blogspot.com/

Απ' τα τσακάλια δεν γλυτώνεις μ' ευχές η παρακάλια. (Κ.Βάρναλης)

"Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ' αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Άλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. Μα η επανάσταση απόδειξε, ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά της πατρίδας μας."

Από το λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία

http://seisaxthia.blogspot.com

Το ηλιακό φως και το συνειδησιακό άλμα της ανθρωπότητας

Με την ευκαιρία του ανοίγματος της πύλης του ανεσπέρου φωτός στο χειμερινό ηλιοστάσιο ας δούμε τη συμβολή του ηλιακού φωτός στην επίτευξη του συνειδησιακού άλματος της ανθρωπότητας.

Ο άνθρακας 12 αποτελεί το 99% όλων των γνωστών μορφών άνθρακα και είναι ένα ισότοπο του άνθρακα που αποτελείται από 6 νετρόνια 6 πρωτόνια και 6 ηλεκτρόνια (666 ) αποτελεί βασικό δομικό στοιχείο της φύσης αλλά και του σώματος μας. Μετά το οξυγόνο (65%) αποτελεί το στοιχείο που συναντούμε πιο συχνά εντός του ανθρώπινου σώματος (με 18%) ενώ αποτελεί βασικό συστατικό και του DNA μας. Επί χιλιετίες επιβίωσε αυτή η γνώση καλά κρυμμένη μέσα σε μυστικιστικές σχολές. Το μυστικό είναι κοινό: η αφύπνιση της ανθρώπινης συνείδησης προκαλεί μια μετάλλαξη του “άνθρακα12″ σε “άνθρακα7″, το οποίο δύσκολα μπορεί να ανιχνευθεί ή να παραχθεί τεχνητά, αλλά προκαλεί τη διεύρυνση εκείνη της ανθρώπινης συνείδησης που χαρακτηρίζεται από τη “φωτεινή άλω” γύρω από τις κεφαλές των φωτισμένων ανθρώπων όλης της γνωστής ανθρώπινης παράδοσης. Η μετατροπή του άνθρακα12 σε άνθρακα7 συμβαίνει ουσιαστικά μέσα στον εγκέφαλο του ανθρώπου!

Το 666 λοιπόν γίνεται 661!(Σημείωση-διόρθωση: Μαζικός Αριθμός (πρωτόνια + νετρόνια) 6+1=7 (αποβάλλοντας 5 νετρόνια). Άρα 7C σε αντίθεση με τον 12C )Ουδέποτε το 666 ήταν ο “εξ΄απόδώ”, αλλά ή ίδια η φύση και η Δημιουργία… την οποία για “χάρη” των ιερατείων του ελέγχου, έπρεπε να δαιμονοποιήσουμε και να αρνηθούμε προκειμένου να μας διατηρούν “κοιμισμένους”… Στην ουσία εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμη πάντρεμα επιστήμης και μεταφυσικής…

Τι λέει η επιστήμη?

Οι πρόσφατες απονομές των βραβείων νόμπελ ( φυσικής και χημείας ) ήταν αυτές που έδωσαν στο κοινό έρευνες και γνώσεις σχετικά με το στοιχείο άνθρακας 7, προσθέτοντας μια ακόμη σημαντική διάσταση στην ήδη γνωστή εποχή μετάβασης που διανύουμε προς το συνειδησιακό άλμα της ανθρωπότητας. Ο άνθρακας για μια ακόμη φορά εξέπληξε τους επιστήμονες. (The Nobel Prize in Physics 2010 was awarded jointly to Andre Geim and Konstantin Novoselov “for groundbreaking experiments regarding the two-dimensional material graphene”) Ωστόσο σημαντικότατο ρόλο παίζει και ο ήλιος. Ο ήλιος είναι αυτός που προκαλεί μετάλλαξη του άνθαρκα 12 σε άνθρακα 7! η ηλιακή δραστηριότητα στις μέρες μας προκαλεί αποδεδειγμένα μια τέτοια δομική μετάλλαξη όπου ο άνθρακας εμφανίζεται πλέον με ένα μόνο νετρόνιο…. Πρόσφατα υπήρξε εξάλλου μεγάλη ανησυχία των επιστημόνων που παρατήρησαν “μυστήριες” εκπομπές από τον ήλιο που προκαλούσαν μετάλλαξη ) και επίσης διαπιστώθηκε πως ο ήλιος αλλάζει τα δεδομένα της ραδιενεργούς διάσπασης και σπάζει τους “κανόνες” της χημείας (The Sun is changing the rate of radioactive decay, and breaking the rules of chemistry και Strange Case of Solar Flares and Radioactive Elements)

Ουσιαστικά αυτή η αποκάλυψη επιβεβαιώνει από μία ακόμη σκοπιά το γεγονός πως το ίδιο το σύμπαν ωθεί την ανθρωπότητα ολόκληρη σε αυτό που λέμε συλλογικό συνειδησιακό άλμα. Οι μυήσεις του παρελθόντος δεν λαμβάνουν χώρα πλέον σε ειδικούς χώρους μυστηρίων αλλά γίνονται παντού και ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον πλανήτη μας. Το κέντρο του γαλαξία μας στέλνει ιδιαίτερες συχνότητες, το ηλιακό μας σύστημα βυθίζεται για καλά (μέχρι το 2012) στη ζώνη φωτονίων, ο ήλιος κάτω από αυτές τις επιρροές στέλνει τις συχνότητες εκείνες των ενεργειών που λούζοντας τη Γη προκαλούν τις απαραίτητες μεταλλάξεις για το συνειδησιακό άλμα της ανθρωπότητας! Ήδη διανύουμε την πορεία προς εκείνη τη μετάλλαξη μας που οδηγεί σε ένα νέο επίπεδο συνείδησης και ξεκλειδώνει μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου μας, αλλά και ενεργοποιεί νέες ικανότητες και δεξιότητες. Ο ρόλος μας δεν πρέπει να είναι παθητικός. Οφείλουμε να βοηθήσουμε το σώμα και το πνεύμα μας να διατηρήσουν αυτό το νέο επίπεδο και αυτό γίνεται με τη συνειδητή ενασχόληση μας με την αρμονία στο πνεύμα, τα συναισθήματα, το σώμα, τη διατροφή κτλ. Ήδη περνούμε αλλεπάλληλες διαδικασίες εξαγνισμού και κάθαρσης, ώστε να “φύγουν” από πάνω μας τα “προγράμματα” που οδηγούν σε νόσο και εκφυλισμό…

Δείτε το Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=qcVo0vpJpB8&feature=player_embedded

Για να εμφανιστούν ελληνικοί υπότιτλοι πατήστε στο κουμπάκι cc, που υπάρχει στο βίντεο.

http://lykomidis.wordpress.com

Μαθήματα αισιοδοξίας από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, που βίωσε τρεις οικονομικές κρίσεις στη ζωή του

Την ώρα που η οικονομική κρίση φαίνεται να επηρεάζει όχι μόνο το πορτοφόλι, αλλά και τη γαλήνη αρκετών οικογενειών, ένα ζευγάρι στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο δεν πτοείται από τις οικονομικές δυσκολίες των ημερών, αλλά μετρά και 70 χρόνια αρμονικού κοινού βίου.

Μάλιστα, ο 90χρονος Χρυσόστομος Γαρουφαλίδης και η 86χρονη σύζυγός του, Ναυσικά, που βίωσαν όχι μία, αλλά τρεις οικονομικές κρίσεις στο διάβα του βίου τους, δηλώνουν ακόμη και σήμερα, εν μέσω οικονομικών δυσχερειών, αισιόδοξοι και κάνουν όνειρα και για το μέλλον!

Ο κυρ Χρυσόστομος δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως η ζωή για αυτόν ήταν πάντα "δώρο θεού" και γι' αυτό, ίσως, δεν "έπεφτε" ποτέ ψυχολογικά, ακόμη κι όταν υπήρχαν οικονομικά- και όχι μόνο- προβλήματα.

"Με τρία παιδιά, έξι εγγόνια και επτά δισέγγονα μπορώ να πω πως έζησα πολύ καλά και συνεχίζω να έχω χαρά
στη ζωή μου", μας λέει ο 90χρονος.

Στήριγμα και ακούραστη συνοδοιπόρος του κυρ Χρυσόστομου είναι η κυρία Ναυσικά, καθώς, όπως λένε και οι δύο, "τα παιδιά μας, μας επισκέπτονται τακτικά, αλλά όσο και να είναι κοντά, ξέρουμε ότι εμείς οι δυο είμαστε ο ένας για τον άλλον".

Έζησαν πολλά χρόνια μαζί και έμαθαν να βιώνουν τη χαρά τόσο σε συνθήκες φτώχειας όσο και σε πιο εύπορες στιγμές, καθώς δεν τους εγκατέλειψε ποτέ η αγάπη και η συμπόνια.

Έχοντας βιώσει άλλες οικονομικές κρίσεις στο παρελθόν, δεν χάνουν την αισιοδοξία τους ούτε και τώρα, καθώς πιστεύουν πως οι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ μια μόνιμη ευημερία στον ρου της ιστορίας: "Από πόλεμο στην ειρήνη, από τη φτώχεια στα πλούτη… Έτσι είναι η ζωή! Ωστόσο, στεναχωριέμαι μόνο για τα δισέγγονά μου και για όλη τη νεολαία που ζουν με έντονο άγχος για το εργασιακό τους μέλλον".

Ο ίδιος, την πρώτη οικονομική κρίση στη ζωή του την πέρασε μικρός, μόλις στα 12 χρόνια του. Ήταν η εποχή του '30. "Χρήματα δεν υπήρχαν, η ανεργία μεγάλη. Τον πατέρα μου, που ήταν στο Λαϊκό Κόμμα, τον πήγαν εξορία. Εγώ έγινα τσαγκάρης και έβγαζα χρήματα να ζήσουμε με τη μάνα μας" μας λέει.

"Μετά ήρθε ο Μεταξάς και άλλαξε τον τρόπο ζωής. Ήταν σαν σήμερα που ήρθε ο Παπαδήμος για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Βέβαια, ήταν δικτατορία, αλλά τώρα μιλάμε για την οικονομία και, δυστυχώς, η οικονομία πάντα προϋποθέτει σκληρά μέτρα" προσθέτει ο 90χρονος.

Την εποχή του '48, ο κυρ Χρυστόστομος έγινε βοηθός μηχανικού αλωνιστή. "Εργαζόμουν στη Χαλάστρα, τα Κύμινα, τα Μάλγαρα. Την εποχή του '50 πήρα το σχετικό πτυχίο και έγινα μηχανικός. Την εποχή του ' 60 πάλι ήρθε μεγάλη κρίση και ο κόσμος έφευγε από την Ελλάδα για να σωθεί" θυμάται.

Ο δρόμος της μετανάστευσης για χιλιάδες Έλληνες ήταν μακρύς, με πολλές συμπληγάδες, αλλά ο κυρ Χρυστόστομος δεν εγκατέλειψε τη χώρα- είχε πάντα δουλειά και πέρασε πάλι την κρίση όρθιος.

"Στην εποχή της χούντας είχα πολλή δουλειά. Απλά, ήμουν περιζήτητος στο επάγγελμα μου. Πάντως, θυμάμαι τότε πως οι δημόσιο υπάλληλοι ήταν με μπαλωμένα παντελόνια, ήταν κακομοίρηδες. Τότε, κανένας δεν ήθελε να πάει στο δημόσιο, ενώ στις σημερινές ημέρες οι δημόσιοι υπάλληλοι έγιναν οι ελίτ της κοινωνίας" σημειώνει ο κυρ Χρυσόστομος..

Τη δεκαετία του '70 άνοιξε τη δική του δουλειά- ήταν μηχανουργείο, που το έκλεισε μόλις πριν από μερικά χρόνια, αλλά συνεχίζει να εργάζεται μια- δυο φορές την εβδομάδα, καθώς είναι ένας εξαιρετικός μηχανικός στα μηχανήματα για επεξεργασία δερμάτων., "Δεν με ξεχνούν οι πελάτες μου. Δεν τους λέω κι εγώ 'όχι', όταν με καλούν. Βγαίνω για κανέναν μεροκάματο, αφού είμαι καλά, και τα χεριά μου είναι, όπως πάντα, σταθερά" μας λέει.

Μάλιστα, ο κυρ Χρυσόστομος εργάζεται παρά την απαγόρευση του γιατρού του, εξαιτίας κάποιων ενοχλήσεων στην καρδιά του. "Μου έδωσε δυο χάπια, αλλά εγώ αρρώστησα ψυχολογικά και δεν τον άκουσα. Δεν μπορώ να μην εργάζομαι, να μην τρέφομαι όπως συνήθισα να μην πίνω το τσίπουρό μου και το κρασί μου, να μην κάνω αυτό που μ' αρέσει!" μας αποκαλύπτει.

Η καθημερινότητα του κ. Γαρουφαλίδη έχει κι έναν τρυφερό σκοπό - τη "φροντίδα" της αγαπημένης του Ναυσικάς, που, όπως λέει χαριτολογώντας, είναι "κακομαθημένη" και μας εξηγεί γιατί: "Τα πρωινά ξυπνώ στις 7, ετοιμάζω γάλα και χυμό, κάνω κάποιες δουλειές, μετά στις 9 πάω να ξυπνήσω τη Ναυσικά και παίρνουμε μαζί το πρωινό μας , κάνοντας σχέδια για την ημέρα".

Από την πλευρά της, η 86χρονη παραδέχεται πως απολαμβάνει τη φροντίδα του συζύγου της. "Παντρευτήκαμε από νεανικό έρωτα και σήμερα είμαστε ακόμα είμαστε ερωτευμένοι. Θέλαμε πάντα να δώσουμε χαρά ένας στον άλλον, και ποτέ δεν μαλώνουμε, αλλά με χιουμοριστικό τρόπο περνάμε ο ένας στον άλλον τα παράπονά μας και γελάμε πολύ! Με καλομαθαίνει, είναι στοργικός μαζί μου γι' αυτό νιώθω ακόμα το κοριτσάκι που έτρεχε κρυφά από τους γονείς του στα ραντεβού με το Χρυσόστομο", μας λέει με απαράμιλλη γλυκύτητα στη φωνή η κυρία Ναυσικά.
Σοφία Προκοπίδου

http://visaltis.blogspot.com

Η δύναμη του δημιουργού βρίσκεται μέσα μας

Πως ένα δάσκαλος που μετατίθεται σε ένα χωριό του Ρεθύμνου, καταφέρνει να μεταμορφώσει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο σε σχολείο του μέλλοντος. Διαβάστε την υπέροχη ιστορία του Άγγελου Πατσιά

"Υπάρχει πάντα στην παιδική μας ηλικία μια στιγμή που ανοίγει μια πόρτα και μπαίνει το μέλλον."

Graham Green, Βρετανός συγγραφέας

"Όποιος μεγάλωσε στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται. Όποιος μεγάλωσε στο παλάτι, το παλάτι θυμάται.

Ινδική παροιμία

Σε κάθε σχολείο ανάμεσα στους δέκα-είκοσι δασκάλους υπάρχει και ένας που ξεχωρίζει. Ένας δάσκαλος που τον θυμόμαστε για χρόνια μετά, μέχρι τα γεράματα μας, με αγάπη και αληθινή συγκίνηση. Ένας δάσκαλος που κατάφερε να τρυπώσει στο άβατο της παιδικής μας ψυχής και έφερε ένα εντελώς νέο φως. Και χάρη σ' αυτό το "Δεύτε λάβετε φως" - φως μικρού κεριού ή ολόλαμπρου ήλιου δεν έχει σημασία - μέσα στην κυνικότητα και στην αδιάφορη καθημερινότητα του ενήλικα, που μοιραία όλοι μεταμορφωθήκαμε, διασώζεται και αχνοφέγγει ακόμα ό,τι καλό διαθέτουμε εντός μας.

Σε ένα μικρό χωριό του ορεινού Ρεθύμνου, τον Φουρφουρά, οι γιοί και οι κόρες των 560 μόλις κατοίκων του δέχτηκαν την ευεργεσία μιας αναπάντεχης τύχης. Χωρίς να το ξέρει, κάποιος βαριεστημένος δημόσιος υπάλληλος του υπουργείου Παιδείας σφράγισε πριν από λίγα χρόνια τον διορισμό στο χωρίο τους ενός τέτοιου ξεχωριστού δασκάλου, του Άγγελου Πατσιά.

Ο νεαρός δάσκαλος δεν είδε αυτόν τον διορισμό του στην άκρη του πουθενά σαν μια καταναγκαστική προσγείωση, σαν δυσάρεστο πάρεργο εν όψει μιας ευνοϊκότερης μετάθεσης ή σαν μια ευκαιρία για ατελείωτη ραστώνη.

Αντιθέτως! Διέθεσε και διαθέτει μέχρι σήμερα ό,τι φωτεινότερο κρύβει η ψυχή του. Μακριά από κάθε λογική κέρδους - βλέπε αντιπαροχή υπό την μορφή μισθού, προσωπικής προβολής και ό,τι παρόμοιο σκεφθεί ο κακοπροαίρετος νους μας - άνοιξε στους ολιγάριθμους μαθητές του την αυλαία ενός εντελώς καινούργιου κόσμου, χαρίζοντας τους την σπάνια ευκαιρία να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Στην άκρη το "εβδομαδιαίο πρόγραμμα"

Και τι δεν έκανε ο ευφάνταστος αυτός δάσκαλος! Και πρώτα από όλα έγκαιρα πήρε την ορθή και γενναία απόφαση να αποδράσει από τα ασφυκτικά όρια του γραφειοκρατικού «Εβδομαδιαίου Προγράμματος» που ορίζει το Υπουργείο Παιδείας. Στο δικό του σχολείο αποφάσισε πως κράτος και εξουσία θα είχαν οι ανάγκες και οι νόμοι της παιδικής ηλικίας και όχι το στενάχωρο πλαίσιο του νομοθέτη. Έβαλε τα τυχερά Φουρφουργιανάκια στις φτερούγες του και ξεκίνησαν όλοι μαζί την πτήση τους προς τον ευαίσθητο ουρανό της Φαντασίας – ή προς τον φανταστικό ουρανό της Ευαισθησίας, αν προτιμάτε.

Μέσα στα λίγα χρόνια που ο Άγγελος Πατσιάς είναι δάσκαλος στο 4θέσιο Δημοτικό σχολείο Φουρφουρά πραγματοποίησε ένα μικρό θαύμα.

Δεν στάθηκε στις ανεπάρκειες της ελληνικού κράτους, αγνόησε τις αβελτηρίες της δημόσιας παιδείας, υπερπήδησε κάθε βολική δικαιολογία προκειμένου να αρκεστεί στο νόμο της ήσσονος προσπάθειας. Οργάνωσε το παλιό σχολείο του χωριού, μεταμορφώνοντας το από ένα εγκαταλειμμένο οίκημα σε σχολείο του 21ου αιώνα. «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» το ονόμασε και βάλθηκε να το φτιάξει.

Ζωγράφισε φωτεινούς και έγχρωμους τους τοίχους, πλούτισε την βιβλιοθήκη του, έφερε υπολογιστές. Μα πάνω από όλα αποφάσισε να μάθει στα παιδιά αληθινά "γράμματα", παναπεί να ξυπνήσει εντός τους τον αχόρταγο προσανατολισμό προς το Καλό και το Ωραίο.

Γι' αυτό και βάλθηκε να μάθει τα παιδιά να τραγουδούν, να νοιώθουν την ποίηση, να παίζουν θέατρο, να χορεύουν - μέχρι και "μάχη χορευτικών συγκροτημάτων" διοργάνωσε ο αθεόφοβος! Οργάνωσε τους μικρούς του μαθητές για καλλιεργούν μποστάνια και να φτιάξουν το δικό τους κοτέτσι. Κατόπιν τους έμαθε να πουλάνε την παραγωγή τους - αυγά, καρπούζια και λαχανικά - προκειμένου να εξασφαλίσουν χρήματα για τα έξοδα του σχολείου. Κανονικό πρότυπο αυτοδιαχείρισης δηλαδή.

Διαβάζω στο Διαδίκτυο την άποψη του για την εκπαίδευση.

"Η εκπαίδευση", λέει ο Άγγελος Πατσιάς, "κρύβεται στα απλά πράγματα. Εγώ αυτό που έκανα είναι να πειραματίζομαι". Και συνεχίζει: "Δεν θέλει φόβο στον πειραματισμό και μάλλον αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πάντα όμως να έχουμε ως γνώμονα ότι τα παιδιά δεν θα ζημιωθούν από τους πειραματισμούς. Λάθη θα γίνουν, τα παιδιά δείχνουν κατανόηση. Ο δάσκαλος δεν είναι θεός. Είναι κάτι το οποίο κινείται ανάμεσά τους πολλές ώρες την ημέρα και ο ένας μαθαίνει από τον άλλο".

Τέλος, μεταξύ των πολλών άλλων, o Άγγελος Πατσιάς δημιούργησε, κλέβοντας ώρα από τον "εξωσχολικό" του χρόνο, μια διαδικτυακή εκπαιδευτική τηλεόραση για τα παιδιά. Την Φουρφουρά Web TV!

Η Φουρφουρά Web TV δεν είναι απλά μια ακόμη διαδικτυακή τηλεόραση ανάμεσα στις χιλιάδες που μπορεί να βρει κανείς σήμερα στο Ίντερνετ. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: αποτελεί έναν δίαυλο επαφής και επικοινωνίας των παιδιών με την υπόλοιπη Κρήτη, με την Ελλάδα και – γιατί όχι; - με όλο τον κόσμο. Μέσα από αυτήν τα παιδιά αυτοσχεδιάζουν, δημιουργούν, αλλά επίσης λύνουν τις απορίες τους, μαθαίνουν εξ αποστάσεως… Πάνω από όλα τα παιδιά το διασκεδάζουν. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς τον σχετικό διαδικτυακό τόπο – site επί το … ελληνικότερον - για να διαπιστώσει, ότι όσα γράφω είναι αλήθεια μέχρι κεραίας.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο κόσμος μας λειτουργεί με γνώμονα την ανισότητα στα όνειρα και τις προοπτικές των ανθρώπων καμιά δημοκρατία και δικαιοσύνη δεν λειτουργεί. Έχεις αναρωτηθεί, άραγε αναγνώστη μου, τι είδους ισονομία ορίζει ο Θεός, η Τύχη, το Κισμέτ, η φυσική επιλογή, το Κάρμα - ή έστω ό,τι πιστεύει ο καθένας - ανάμεσα στο παιδάκι που γεννιέται σε μια εύπορη αστική οικογένεια στα προάστια της Αθήνας και στα παιδιά ενός μεροκαματιάρη αγρότη ή κτηνοτρόφου σε κάποιο απομονωμένο χωρίο των συνόρων;

Τα παιδιά του Φουρφουρά γεννήθηκαν με τα σύνορα τους κατ’ αρχήν κλειστά στην αποδημία των ονείρων και της ίσης ευκαιρίας. Αναλογιστείτε τα δεδομένα και προβλέψτε τις δυνατότητες: ένα ορεινό χωριό 500 ανθρώπων που στην πλειονότητα είναι υπερήλικες χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, λασπόδρομοι, το Ρέθυμνο χιλιόμετρα μακριά και στη γλώσσα του χωρίου πολλές λέξεις, όπως "κινηματογράφος», «θέατρο», «συναυλία», «λεωφόρος» κ.ά., χωρίς αντίκρισμα. Τα παιδιά του Φουρφουρά έπρεπε να τρέξουν, αμέσως αφότου γεννήθηκαν, αν ήθελαν να «προλάβουν» τους συνομηλίκους τους των πόλεων. Βλέπεις οι τελευταίοι είχαν όλον τον χρόνο, πρώτα να μπουσουλήσουν, μετά να σηκωθούν στα δυο τους πόδια και να μάθουν με την ησυχία τους να περπατούν. Κι όμως η παρουσία ενός μόνου ανθρώπου, του δάσκαλου Άγγελου Πατσιά, έφτασε να ανατρέψει την προδιαγεγραμμένη μοίρα των παιδιών, κατάφερε να ανοίξει ρωγμές στην απομόνωση τους και να εγγράψει οριστικά στην καρδιά τους στέρεες παρακαταθήκες για το μέλλον. Με άλλα λόγια, ο εμπνευσμένος δάσκαλος μπόρεσε να ακυρώσει τα βαρίδια της καταγωγής και να αποκαταστήσει μια κάποια πιο δίκαια κανοναρχία στην πτήση της ζωής τους.

Μα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Δεν ξέρω και εγώ στ’ αλήθεια, αναγνώστη μου. Ίσως να ματαιοπονώ γράφοντας τούτες τις σκέψεις, για να διεκδικήσω φρούδες απαντήσεις σε μάταιες απορίες. Φερ’ ειπείν σε τούτα τα χρόνια της δημόσιας ρητορείας και της ιδιωτικής ιστορίας, όπου όλα τριγύρω είναι «ωραία κιόλας ερείπια»2, τι μπορούμε να λογαριάσουμε για Πράξη; Κι ακόμη: ποια Πράξη, μέσα σε τούτο το ετοιμόρροπο σκηνικό μες στο οποίο περιφέρουμε κομπάρσο τη ζωή μας, μπορεί να σταθεί όρθια σαν αλεξικέραυνο;

Ζούμε στα χρόνια, που το τιποτένιο κάνει μεγάλο σαματά. "Πάμε ΠΟΥΘΕΝΑ, να δούμε ΚΑΝΕΝΑΝ για να πούμε ΤΙΠΟΤΑ", είναι το σλόγκαν της νέας εποχής. Η βιαστική πλειοψηφία, που ξεχαρμανιάζει μπροστά στους ήρωες της lifestyle υποκατάστατης πραγματικότητας, έχει τυφλά και κωφά τα αισθητήρια της για τέτοιες λογής Πράξεις, όπως τούτο το ευαίσθητο δασκαλίκι του νεαρού Άγγελου. Μοιάζει για αυτούς αποκοτιά, γραφικότητα, καπρίτσιο ή τέλος πάντων μια ασήμαντη και δυσδιάκριτη ψηφίδα στο οπτικό τους πεδίο. Στο βάθος ίσως και να την αγνοούν, επειδή γίνονται ενοχλητικοί όσοι επιμένουν ακόμα να θυμίζουν πως είμαστε φτιαγμένοι για να γίνουμε Άνθρωποι ...

Εκπληκτικέ Άγγελε Πατσιά, αν μπορούσε η φωνή μου να φτάσει μεμιάς από εδώ τον παγωμένο βορρά της Ελλάδας μέχρι τον Φουρφουρά της ορεινής Ρεθυμνίας, θα ήθελα να σου φωνάξω αληθινέ μου Δάσκαλε, για ό,τι κάνεις, τα λόγια του Ποιητή:

"Κι όρθια η Πράξη σαν αλεξικέραυνο".

Υ.Γ1. Λίγους μήνες πριν πεθάνει ρώτησαν σε μια τηλεοπτική συνέντευξη τον Γιώργο Ζαμπέτα τι θυμάται από την ζωή του. Ο θυμόσοφος μάγκας, ρούφηξε το τσιγάρο του, ζύγισε το ζάρι της μνήμης και απάντησε στον έκπληκτο δημοσιογράφο: «Εξόν από την μάνα και τα παιδιά μας, τι νομίζεις ότι θα θυμόμαστε ρε; Κανά καλό δάσκαλο, την πρώτη γκομενίτσα και κανένα μερακλίδικο τραγούδι…».

Υ.Γ2. Ότι σταδιακά μεταλλασσόμαστε από οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων σε ένα σαθρό, αλλοπρόσαλλο, ετοιμόρροπο και χωρίς ευδιάκριτο αξιακό σύστημα συνονθύλευμα τυχαίων συνοδοιπόρων, φαίνεται και από την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει η πλειοψηφία στους δασκάλους. «Τεμπέληδες που κάθονται τρεις μήνες το χρόνο», «δασκαλάκοι», «μίζεροι» και άλλα τέτοια παρόμοια συνηθίζουν για τους δασκάλους αρκετοί. Κάποιοι μάλιστα προχωρούν ακόμη παραπέρα: αποκαθηλώνουν τον δάσκαλο στα μάτια του μικρού παιδιού τους με την παραμικρή ευκαιρία. Διόλου δεν αντιλαμβάνονται το κακό που κάνουν στην αθώα παιδική ψυχή των σπλάγχνων τους (υπέρ των οποίων a propo ισχυρίζονται πως κόπτονται και πασχίζουν). Μιας και στο παιδί πρώτα οικοδομείς το εναλλακτικό και ύστερα γκρεμίζεις το υπάρχον. Τακτική μπουλντόζας και αντιπαροχής δεν χωράει στη ψυχή των παιδιών μας! Ψιλά γράμματα θα μου πεις αναγνώστη μου. Όμως, στις λεπτομέρειες παίζεται το παιχνίδι της ζωής…

Το πρώτο ολισθηρό βήμα για την αμορφωσιά και την απανθρωπιά της κοινωνίας - και ό,τι αυτές συνεπάγονται - είναι η αντιφατική στάση που τηρούμε έναντι των δασκάλων – και κατ’ επέκταση της Παιδείας. Από τη μια, τους εμπιστευόμαστε ό,τι πιο πολύτιμο, εύθραυστο και σπάνιο αξιωθήκαμε ποτέ να αποκτήσουμε: τη ψυχή των παιδιών μας. Επιπλέον, με κάθε ευκαιρία αναγνωρίζουμε τη σπουδαιότητα του λειτουργήματος τους. Από την άλλη, παραμένουμε πεισματικά και εξαρχής προκατειλημμένοι και απαξιωτικοί μαζί τους. Σκεφθείτε μοναχά πόσες φορές έχετε ακούσει ή και ξεστομίσει την ατάκα "τι ξέρει τώρα ο δασκαλάκος;". Επιτρέψτε μου να πω – όχι ότι χρειάζονται αυτόκλητους υπερασπιστές οι δάσκαλοι - πως ενίοτε ξέρει πολλά περισσότερα από πολλούς τριγύρω μας που τους έχει αποχαυνώσει η lifestyle παρέλαση της τηλεόρασης.

Είναι σίγουρο πως δεν αξίζουν όλοι οι «δάσκαλοι» να λέγονται δάσκαλοι, όπως δεν αξίζει λ.χ. να λέγονται γιατροί όλοι οι "γιατροί", δικαστές όλοι οι "δικαστές" και εν τέλει όλοι οι «άνθρωποι» άνθρωποι. Χωρίς αμφιβολία στην εκπαιδευτική κοινότητα λαθροβιώνουν αρκετοί που δεν έχουν αντιληφθεί στο ελάχιστο πόσο σπουδαίος είναι ο ρόλος τους και ποια επίδραση μπορεί να έχει διαχρονικά η παρουσία τους στους ανθρώπους, την αγωγή των οποίων τους εμπιστεύονται οι γονείς και η κοινωνία. Ωστόσο, αναπόφευκτα παιδεία και σχολείο δεν έχουν νόημα χωρίς τον δάσκαλο, όπως δεν νοείται δικαιοσύνη και δικαστήριο χωρίς τον δικαστή ή υγεία και νοσοκομείο χωρίς τον γιατρό.

Μόνο αν η κοινωνία και οι εκάστοτε Εξουσίες αναγνωρίσουν με ολοφάνερο και ανυπόκριτο τρόπο την αξία του δασκάλου, υπάρχει ελπίδα η εκπαιδευτική κοινότητα να βρει το θάρρος και την αποφασιστικότητα να ξεφορτωθεί από τέτοιους λογής λαθρεπιβάτες. Εν τέλει χρειάζονται και κάποια υπομόχλιο συμπαράσταση οι δάσκαλοι για να εννοήσουν, να προστατέψουν και να αναδείξουν το κύρος της ευθύνης να είσαι δάσκαλος.

Οι δάσκαλοι – και ιδίως οι νέοι δάσκαλοι, τα είκοσι οχτώ χρονών αγόρια και κορίτσια που βλέπω περιτριγυρισμένα από τα πολύβουα μελίσσια των παιδίων στις αυλές των δημοτικών σχολείων - πρέπει να πάψουν να ακροβατούν στο τεντωμένο σκοινί μιας τέτοιας αντίφασης: από τη μια λειτουργοί, από την άλλη απαξιωμένοι από την κοινωνία και νεόπτωχοι με 900 ευρώ μισθό από το Κράτος. Γιατί αν "όλα έχουν παιχτεί, προτού γίνουμε δώδεκα χρονών", όπως σοφά διαισθάνθηκε ο Γάλλος ποιητής Charles Péguy, τότε ο δάσκαλος είναι κάτι περισσότερο από αυτό για το οποίο τον προορίζει η προκρούστεια γραφειοκρατική αντίληψη του Υπουργείου Παιδείας. Είναι τυχαίο που ο Πλάτωνας στην Ιδανική Πολιτεία του ιεράρχησε πρώτο τον Δάσκαλο στην κορυφή της κοινωνίας;

Υ.Γ3. Θερμή παράκληση να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Φουρφούρα Web TV (http://fourfourastv.blogspot.com). Προσπαθήστε να στείλετε με κάθε τρόπο (e-mail στη διεύθυνση του angelpats@gmail.com, συγχαρητήρια επιστολή στο σχολείο του χωριού κλπ) σ' αυτόν τον άνθρωπο ένα μήνυμα συμπαράστασης, ένα μικρό μπράβο, μια ευχή. Το αξίζει! Ο ίδιος - σεμνός καθώς φαίνεται - δεν επιδίωξε ποτέ του την προβολή. Ωστόσο, την αξίζει όσο κανείς άλλος! Ιδίως αυτές τις στιγμές όπου η κατήφεια και η απαισιοδοξία που γέννησε η οικονομική κρίση σκιάζουν το μικρό του άστρο στον ουρανό μας.

*To κείμενο είναι του καρδιολόγου Νικήτα Κακκαβά και δημοσιεύτηκε στο blog “Σχολιαστής”.

Συνειδητοί προδότες...

Κλείνουν πολιτικοί φορείς γιατί δεν έχουν λεφτά, βιβλιοθήκες ιστορικές, όπως η Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη Αργοστολίου που επτά μήνες τώρα βρίσκεται σε επίσχεση γιατί οι 9 εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί, κρατικοί οργανισμοί, εθνικά θέατρα, ακόμη και η Λυρική πνέουν τα λοίσθια, την ίδια ώρα όμως το υπουργείο Παιδείας αρνείται την πρόταση της κατασκευαστικής του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, που είναι γνωστές οι ευαισθησίες του για τη Θράκη, να αναλάβει τη δαπάνη λειτουργίας της Βιβλιοθήκης Μύκης της Ξάνθης!

Απίστευτο, θα πείτε… Δυστυχώς όμως αληθινό. Και δείχνει το πώς λειτουργούν οι υπουργοί. Όχι με κριτήριο το συμφέρον του τόπου, αλλά με βάση την κομματική τους ταυτότητα και τις περίεργες ιδεοληψίες τους.

Άλλη εξήγηση δεν μπορεί να δώσει κανείς στην πρωτοφανή απόρριψη δωρεάς για τη λειτουργία μιας βιβλιοθήκης που βρίσκεται στην περιοχή όπου ζουν οι Πομάκοι. Ο λόγος ίσως να είναι για να μην… ενοχληθεί το τουρκικό προξενείο… Και η παρέα Δραγώνα – Φραγκουδάκη, γνωστής ταυτότητας και συμπεριφοράς, γνωστής και από τον άθλιο τρόπο που αντιμετώπισαν τη θαρραλέα δασκάλα του Δέρειου, Χαρά Νικοπούλου, παρέα που εξακολουθεί να επηρεάζει τις αποφάσεις στο υπουργείο Παιδείας.

Η πρωτοφανής αυτή στάση της υπουργού Παιδείας αφορά την πρόταση του διευθύνοντος συμβούλου του Ομίλου της Μηχανικής Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, ο οποίος στις 24 Μαΐου 2011 γνωστοποίησε με επιστολή του προς την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου ότι προτίθεται να αναλάβει όλα τα έξοδα λειτουργίας της Βιβλιοθήκης Μύκης στην Ξάνθη.

Παρά τις παρεμβάσεις αλλά και δημοσιεύματα (και του «ΠΑΡΟΝ») καμία απάντηση δεν υπήρξε από την υπουργό!

Τελικά, στις 11 Νοεμβρίου, έπειτα από ΠΕΝΤΕ μήνες δηλαδή -οποία ταχύτης… και μετά περιμένουμε να μας σώσουν, όταν θέλουν πέντε μήνες για να απαντήσουν σε μια επιστολή- εδέησε ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Βιβλιοθηκών Βασ. Σκοπελίτης με έγγραφό του προς τον κ. Εμφιετζόγλου, να του γνωστοποιήσει ότι δεν χρειαζόμαστε τη δωρεά σου!

Τώρα για ποιον λόγο, μόνο η… Πυθία μπορεί να αντιληφθεί διαβάζοντας το κείμενο της επιστολής, που έχει ως εξής:

«Η Βιβλιοθήκη Μύκης του Ν. Ξάνθης ανήκει στο δίκτυο παιδικών και εφηβικών βιβλιοθηκών της αρμοδιότητας του Οργανισμού Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών (Ν2174/1993, ΦΕΚ210/Α/22-12-1993 ”Κύρωση Σύμβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Εταιρείας Ίδρυσης Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών και άλλες διατάξεις”).

Το υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων έχει προχωρήσει από 3-6-2011 σε καταγγελία της σύμβασης που είχε συνάψει με την Εταιρεία Ίδρυσης Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών για την ίδρυση του ως άνω οργανισμού.

Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατή η αποδοχή της ευγενούς δωρεάς σας».

Ούτε καν ένα ευχαριστώ για την πρόθεση του κ. Εμφιετζόγλου να καλύψει τα έξοδα για να κρατηθεί στη ζωή μια Βιβλιοθήκη! Να μιλήσουμε για αθλιότητα; Λίγο δεν είναι, όταν μάλιστα προέρχεται από ένα υπουργείο που υποτίθεται διδάσκει αξίες;

Είναι δυνατόν, κυρία Διαμαντοπούλου, να απορρίπτετε δωρεές; Να διώχνετε κόσμο που θέλει να προσφέρει;

Πηγή: ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Με τιμές «χωραφιού» από τα χέρια των αγροτών απευθείας στους καταναλωτές

Είναι το σύνθημα του πρώτου Προμηθευτικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού «Αλληλέγγυον», που πρόκειται να λειτουργήσει στην Αθήνα, πουλώντας ελληνικά αγροτικά προϊόντα και ελληνικά είδη διατροφής. Ο συνεταιρισμός δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Στόχος του είναι να δημιουργήσει ένα ανθρώπινο δίκτυο, που θα αναδεικνύει την ανθρώπινη εργασία μέσα από τη συνεργασία, την ισοτιμία, απαλλαγμένο από κάθε είδους εκμετάλλευση.

Προϊόντα όπως φασόλια, ρύζι, πατάτες, λεμόνια, πορτοκάλια, τραχανάς, χυλοπίτες, τσίπουρα, κρασιά, βιολογικά τρόφιμα, θα μπαίνουν στο καλάθι της νοικοκυράς απευθείας σε τιμές που θυμίζουν χωριό. Και όχι μόνο. Οι καταναλωτές θα μπορούν να φέρνουν και να ανταλλάσσουν χωρίς χρήματα τις δικές τους παραγωγές με προϊόντα από το «Αλληλέγγυον».

Η ιδέα δεν είναι καινούρια, έχει εφαρμοσθεί σε αρκετές χώρες, που βίωσαν την άγρια κερδοσκοπία των πολυεθνικών, την εκμετάλλευση του αγρότη και την καταστροφή της εγχώριας παραγωγής.

Οι άνθρωποι του συνεταιρισμού επέλεξαν ένα κομβικό σημείο για να εξυπηρετεί τόσο τους κατοίκους της Αττικής όσο και τους αγρότες της περιφέρειας. Βρίσκεται στη περιοχή του Κολωνού στο σταθμό Λαρίσης και του μετρό στην οδό Αγίας Σοφίας 50 και Διδυμοτείχου.

«Τέρμα οι μεσάζοντες και η κερδοσκοπία, η κρίση χρειάζεται συλλογικότητα» τόνισε ο Γ. Γαλανόπουλος, υπεύθυνος λειτουργίας του εγχειρήματος.

«Σκοπός μας είναι αυτές τις σκοτεινές ημέρες να μην πεινάσει κανείς. Τα νοικοκυριά των αστικών κέντρων θα γνωρίσουν τους απλούς καθημερινούς έλληνες αγρότες και τη σοδειά τους. Θα κοπεί ο δρόμος στους "μαυραγορίτες", που "ακονίζουν τα μαχαίρια τους" στην περίπτωση που η χώρα μπει στον εκβιασμό του διατροφικού εφιάλτη».

Οι διαδικασίες άρχισαν τον Σεπτέμβριο από έλληνες αγρότες και πέρασαν μέσα από συμπληγάδες μέχρι να ετοιμαστεί το πρωτόγνωρο για την Ελλάδα καταστατικό, καθώς σκόνταφτε στον αθέμιτο ανταγωνισμό: «Σκοπός είναι να καταργηθεί ο μεσάζοντας χονδρέμπορας που κερδοσκοπεί τετραπλασιάζοντας την τιμή, με αποτέλεσμα η τιμή στα προϊόντα να ανεβαίνει κατακόρυφα. Τα φασόλια Πρεσπών πουλιούνται 8 ευρώ στα σουπερμάρκετ, στη Βαρβάκειο το χύμα κοστίζει 7 ευρώ, εμείς θα τα πουλάμε τρία. Οι επιχειρηματίες για να πετύχουν καλύτερες τιμές εισάγουν λεμόνια που στοιχίζουν 1,30 ευρώ το κιλό, εμείς έχουμε βρει λεμόνια που θα πουλάμε με 30 λεπτά. Το κέρδος μας αντιστοιχεί στην κάλυψη των λειτουργικών μας εξόδων και μόνο».

Παραγωγοί από Μυτιλήνη, Κρήτη, Κοζάνη, Ξάνθη είναι έτοιμοι να συμμετέχουν με τα προϊόντα τους. Επίσης πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να ανοίξουν στη περιοχή τους «Αλληλέγγυο».

Η Ευρυδίκη έχει έρθει να γραφεί στη λίστα με τους εθελοντές και ανυπομονεί να πιάσει δουλειά: «Θα δουλεύω και Κυριακή εθελοντικά. Τα ελληνικά προϊόντα πρέπει να ξαναμπούν στα σπίτια μας. Ο αγρότης που πετούσε την παραγωγή του στη χωματερή πρέπει να γλιτώσει από την αφαίμαξη του χονδρέμπορα».

"Ελευθεροτυπία" 11/12/2011

Η αρχαιότερη των γλωσσών

Μια απίστευτη ανακάλυψη έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στις ανασκαφές του προϊστορικού οικισμού του Αρχοντικού Πέλλας, λίγες μέρες πριν κλείσει η ανασκαφική περίοδος (καλοκαίρι 2011). Αποκαλύφθηκε στα κατώτερα στρώματα του οικισμού πέτρινη στήλη, διαστάσεων περίπου 30Χ20 εκατ. με εγχάρακτα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρονται σε χρονολογία γύρω στο 4000 π.Χ. πολύ πριν από την ανακάλυψη της σφηνοειδούς γραφής από τους Σουμέριους (περίπου 3500 π.Χ.). Δείγματα της Στήλης του Αρχοντικού (όπως πλέον αποκαλείται προσωρινά το εύρημα) έχουν σταλεί στο εργαστήριο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς η σύσταση του πετρώματος, γεγονός που θα βοηθήσει στον προσδιορισμό της περιοχής προέλευσής του, η οποία πρέπει να βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση, μια και το πέτρωμα υπάρχει σε τοποθεσίες της περιοχής και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Στην συνέχεια η στήλη, αφού συντηρηθεί, θα υποβληθεί σε εξέταση με ακτίνες Χ ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχουν και άλλα γράμματα, που μετά από τόσες χιλιετίες, είναι δύσκολη η ανάγνωσή τους, λόγω φθοράς της επιφάνειας.

«Μουδιασμένοι» οι αρχαιολόγοι

Οι υπεύθυνοι της ανασκαφής αρχαιολόγοι αποφεύγουν να δηλώσουν οτιδήποτε και όπως πληροφορηθήκαμε από έγκυρη πηγή που μας μετέδωσε και την αρχική είδηση, είναι καταφανώς αμήχανοι και «μουδιασμένοι», γεγονός απόλυτα φυσικό αν αναλογισθεί κάποιος τις τεράστιες ανατροπές δεδομένων που θα φέρει αυτή η συγκλονιστική πράγματι ανακάλυψη. Αν μάλιστα προκύψουν και άλλες τέτοιες στήλες, όπως πιθανολογείται, τότε οι εξελίξεις στην επιστήμη της επιγραφικής θα είναι κατακλυσμικές.

Ελληνικά γράμματα

Το πλέον εντυπωσιακό γεγονός που προκύπτει από την προσεκτική εξέταση της στήλης είναι η σαφής καταγραφή γραμμάτων του αρχαϊκού ελληνικού αλφαβήτου, όπως το αρχαϊκό Ζ που είχε περίπου την μορφή του Ι, αλλά με μεγαλύτερες την επάνω και κάτω γραμμή (βλ. φωτ.). Διακρίνεται ξεκάθαρα το Α και σειρά άλλων γραμμάτων. Παρά την φθορά της στήλης, ορισμένα γράμματα διακρίνονται σαφέστατα, σε αντίθεση με παλαιότερα ευρήματα π.χ. την πολυσυζητημένη πινακίδα του Δισπηλιού, όπου μόνον με άφθονη δόση φαντασίας μπορούν να ανακαλυφθούν «γράμματα».

Η τοποθεσία της ανασκαφής

Ο προϊστορικός οικισμός του Αρχοντικού Γιαννιτσών βρίσκεται κοντά στο σύγχρονο ομώνυμο οικισμό, ανάμεσα στην αρχαία Πέλλα και την πόλη των Γιαννιτσών. Έχει τη μορφή τούμπας-τράπεζας, ύψους περίπου 20μ. και έκταση περίπου 128 στρεμμάτων. Η ανασκαφική έρευνα στην «τούμπα» του Αρχοντικού άρχισε από το 1991 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Αρχοντικό αποτελεί μια προνομιακή οικιστική θέση καθώς δεσπόζει στην εύφορη πεδιάδα των Γιαννιτσών. Επιπλέον ο οικισμός βρισκόταν κοντά στην ακτογραμμή του Θερμαϊκού, όπως επιβεβαιώνεται και από γεωλογικές έρευνες ειδικών επιστημόνων του Α.Π.Θ. Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι η ακτογραμμή πρέπει να περνούσε 6 περίπου χιλιόμετρα νότια του οικισμού. Η σπουδαιότητα της θέσης αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ανιχνεύεται συνεχής κατοίκηση από τη Νεολιθική Εποχή (6η χιλιετία) μέχρι την υστεροβυζαντινή περίοδο (14ος αι.).

Ραγδαίες ανατροπές

Κλείνοντας προς το παρόν αυτό το ενημερωτικό κείμενο και εν αναμονή των εργαστηριακών αποτελεσμάτων, ένα είναι βέβαιο: Η εικόνα που είχε η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα για την ανακάλυψη της γραφής και την εξέλιξή της θα μεταβληθεί άρδην, εφ' όσον επιβεβαιωθούν τα ευρήματα και πολύ περισσότερο εάν προστεθούν και νέα, όπως αναμένεται.

http://ellania.pblogs.gr/

Ο Ιταλός δοτός πρωθυπουργός-μαριονέτα εκφράζεται ανοικτά για την επιβολή δικτατορίας στην Ευρώπη…

Του Νεοκλή Θεοδωρόπουλου

Ο Monti, πρωθυπουργός-Goldman Sachs της Ιταλίας, επαγγελματικός συνεταίρος του Παπαδήμου και αδελφός του στις διάφορες στοές (π.χ. Trilateral Commission), με την ίδια «ηρεμία» που διακατέχει τον δικό μας πρωθυπουργό-Goldman Sachs, τον οποίο επέβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου μαζί με τον φύρερ του ΛάΟΣ και τον φίλο του Αντώνη, λέει μεταξύ άλλων:

«Η Ευρώπη έχει ανάγκη τις κρίσεις για να γίνουν βήματα προς τα εμπρός…»

«Τα βήματα προς τα εμπρός είναι η εκχώρηση τμημάτων της εθνικής κυριαρχίας…»

«Το θέμα είναι να είναι έτοιμο το πολιτικό σύστημα ν’ αποδεχτεί αυτές τις...»
εκχωρήσεις… να ξεπεραστεί το ψυχολογικό πρόβλημα-δίλημμα των εκχωρήσεων…

«Κι όταν ξεπεραστεί η κρίση θα έχουμε θεσμοθετήσει ένα έργο, νέους θεσμούς κλπ και συνεπώς δεν μπορούμε να έχουμε επαναφορά παλιών καταστάσεων…»

Πως δεν θα κάνουμε εκλογές, πως θα αγνοούμε τη λαϊκή θέληση, αναρωτιόμαστε εμείς και έχει απάντηση!

Ακούστε τι λέει ο “κύριος”: «Υπάρχει τεχνολογία… ο πολιτικός διαβάζει την ομιλία του και ο πολίτης αυτομάτως και ταυτόχρονα θα μπορεί από το σπίτι του να επικροτεί ή να διαφοροποιεί τις επόμενες σελίδες της ομιλίας …πρόκειται για την κορύφωση της δημοκρατίας!».

Κι όμως δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας!

Δεν είναι συνομωσιολογία… Είναι επίσημες δηλώσεις του δοτού ιταλού πρωθυπουργού!

Εδώ στην τέως Ελλάδα, ο γΑΠ και η παρέα του (Μπένυ, Λοβέρδος, Άννα, Μιχάλης και σια) δεν όφειλαν -τουλάχιστον απέναντι στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ και του ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου- να είχαν ή να είχε ένας τουλάχιστον διαχωρίσει τη θέση του πριν την παράδοση της πατρίδας μας;

Μήπως έφθασε η ώρα να "μιλήσει" η αριστερά, μια ενωμένη αριστερά, ένα Λαϊκό Μέτωπο αντίστασης στα σχέδια του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος;

Η σχετική συνέντευξη εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=LGluHTybXA0&feature=player_embedded

sibilla

Σας θυμίζει κάτι από την προσφώνηση της Άννας Ψαρούδα Μπενάκη στον Κάρολο Παπούλια;

http://hellenic-spirit.blogspot.com/2008/02/blog-post_2669.html

Η αξιοποίηση της αφυπνιστικής ιστοριογνωσίας

Έλλην... αγνώστου πατρός!
Κάποτε ο Έλληνας μπορούσε να καυχηθεί: «Εγώ είμαι ο Οδυσσέας, ο γιος του Λαέρτη, που όλοι οι άνθρωποι με μελετάνε για τις πανουργίες μου και η δόξα μου έφτασε στον ουρανό» Οδύσσεια I.19
Αυτός ήταν κάποτε ο Έλληνας, που με τον πολυμήχανο νου του έγραφε ιστορία. Δεν είχε καμιά ανάγκη να είναι υμνητής αλλότριων κατορθωμάτων, ούτε ουραγός και πειθήνιο όργανο αντιμισθίας... !
Ήταν ο ίδιος δημιουργός και κυρίαρχος της δικής του ένδοξης πραγματικότητας και κρατούσε την μοίρα του σταθερά στα πανάξια χέρια του, γιατί όπως έλεγε: «Εγώ πάντας δόλους και μήτιν[1] ύφαινον» Οδύσσεια Ι΄420.
Αυτά έλεγε κάποτε ο πολυμήχανος και «πολύτροπος» στην σκέψη Οδυσσέας, ο ενδοξότερος και ίσως ο αντιπροσωπευτικότερος πρόγονος των Ελλήνων.
Τι απέγινε όμως όλη αυτή η πολύτροπος νόησης; Πόσο βαθιά είναι τελικά χαμένος μέσα μας αυτός ο πατριάρχη των Ελλήνων Οδυσσέας;
Πως μπορούμε να ξεφύγουμε από την επαιτεία που μας επιβάλει η επίμονη πνευματική μας τύφλωση; Πως μπορούμε να ανακτήσουμε την χαρά της διάκρισης, και την αναγκαία υπερηφάνεια στην προσπάθεια της αξιοπρεπούς επιβίωσης, της ευημερίας και του πολιτισμού;
Τελικά, μετά από πολυχιλιόχρονη ιστορία αγώνων, προσφορών και διακρίσεων, γιατί δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ’ την μετριότητα και την αφάνεια και την βασανιστική επανάληψη των λαθών μας; Τι μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε καθαρά, πότε αποτελούμε στόχο θυματοποίησης και πότε πολλές φορές μόνοι μας βάλουμε κατά των ίδιων των ζωτικών μας συμφερόντων; Υπάρχει επιτέλους "κάτι" που μπορεί να μας απαλλάξει απ’ τον ύπουλο παλιμπαιδισμό, και να απαντήσει σε όλες αυτές και σε άλλες παρόμοια σημαντικές, αλλά και τόσο οδυνηρές ερωτήσεις;
Ναι, σίγουρα υπάρχει...! Αυτό το αναντικατάστατο "κάτι" είναι η ιερή σπουδή της ιστορίας.
Καλύτερα όμως θα μας τα πει κάποιος άλλος που συνέγραψε αλλά και εκτίμησε βαθύτερα την σωτήρια λειτουργία της ιστορίας.
Λέει λοιπόν Διόδωρος ο Σικελιώτης: «είναι ωραίο πράγμα να γίνεσαι ικανός να χρησιμοποιείς τα λάθη των άλλων και να διορθώνεις τις δικές σου πλάνες, ώστε να μην είσαι αναγκασμένος απ’ την αρχή να αναζητάς τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων, αλλά να ακολουθείς τον δρόμο της επιτυχίας που είναι δοκιμασμένος από το παρελθόν.
Ο καθένας λοιπόν μπορεί να εκτιμήσει ότι η μελέτη και η αφομοίωση της ιστορίας είναι υπόθεση χρησιμότατη... και ενώ μερικοί άνθρωποι έφτασαν να γίνουν ιδρυτές πόλεων, άλλοι εισηγητές νόμων, άλλοι να προάγουν φιλότιμα τις επιστήμες και τις τέχνες και ενώ η ευημερία είναι πράγματι συνδυασμένη λειτουργία όλων αυτών... τον πρώτο όμως έπαινο πάντων, πρέπει να απονέμουμε στην ιστορία. Γιατί πρέπει να θεωρούμε την ιστορία φρουρό της αρετής, μάρτυρα της μοχθηρίας των φαύλων ανθρώπων και ευεργέτη ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους.
Πρέπει λοιπόν να πιστεύουμε ότι προφήτισσα της αλήθειας (!) είναι η ιστορία, και τρόπον τινά μητρόπολη της φιλοσοφίας, που μπορεί να επηρεάζει τους ανθρώπους αποφασιστικά προς την καλοκαγαθία... γιατί η ιστορία εγκωμιάζει τους καλούς και απαγγέλλει αμείλικτο «κατηγορώ» στους φαύλους προσφέροντας στους γνώστες της ένα τεράστιο απόθεμα σοφίας.» Διόδ. Σικελιώτης. (1ΟΣ π.Χ.αι.) Βιβλιοθήκη των Ελλήνων Α΄1-2
Η ιστορία λοιπόν, δεν θα έπρεπε να είναι "κάποιο μάθημα" στα μαθητικά μας χρόνια... είναι η σημαντικότερη και ιερότερη μορφή παιδείας. Οι δε μελετητές και οι διδάσκαλοι της ιστορίας, οι βασικότεροι παράγοντες της παιδείας!
Η ιστορία είναι το ιδανικότερο απόθεμα δοκιμασμένων λύσεων! Η πολυτιμότερη παρακαταθήκη δεδομένων. Η διαχρονική φανέρωση της σχέσης λόγων και έργων. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών, προικισμένων ανθρώπων του πνεύματος και μάχιμων ηρώων του πολιτισμού, που αποτελούν την δυναμικότερη σχολή αφύπνισης, και τον αναντικατάστατο οπλοστάσιο, απέναντι στα αιώνια προβλήματά μας.
Όμως... μπροστά απ’ αυτόν τον υπέροχο θησαυρό, τον οποίο θα μπορούσαμε ατέλειωτα να επαινούμε, υπάρχει ένα σχεδόν αξεπέραστο εμπόδιο... στην διαχείριση της πολύτιμης αυτής παρακαταθήκης γνώσεων, επεμβαίνει αποφασιστικά η θρησκεία του κάθε λαού και τόπου!
Το μεγάλο λοιπόν αυτό απόθεμα της ανθρώπινης εμπειρίας, με τις σοφές και σωτήριες καταγραφές λαθών, σοφών εκτιμήσεων και συμπερασμάτων... τον ανεκτίμητο αυτόν θησαυρό, την ιερή αυτή φλόγα ενίσχυσης των μικρών αντιληπτικών μας δυνάμεων... την φυλάει άγρυπνα (όπως συμβαίνει άλλωστε με όλους τους ανεκτίμητους θησαυρούς) ένας ικανότατος "δράκος";, που αποτρέπει αποτελεσματικά την κλοπή της προμηθεϊκής φλόγας, και την ευεργετική χρήση της απ’ τους ανίσχυρους, εφήμερους και καταδικασμένους σε ισόβια επαιτεία "θνητούς" ανθρώπους, αφήνοντας τους σε αξιοθρήνητη παγωνιά και ένδεια, απ’ όπου μόνο ο τοπικός "καλός θεός" με το πρόθυμο ιερατείο του (αν ευαρεστηθεί) μπορεί να τους βοηθήσει!
Έτσι και οι "σωτήρες" μας έχουν τα χέρια τους γεμάτα δουλειά, κι εμείς οι ταλαίπωροι, ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει!
Ναι καλά καταλάβατε.. Η θρησκεία από την φύση και την θέση της, έχει κάθε λόγο να αποτρέπει την σοφία της συνολικής ιστορικής γνώσης. Αποτρέποντας την γνώση της ιστορίας, καταφέρνει να υπάρχει πάντοτε διαθέσιμος χώρος στην λαϊκή φαντασία, για τις δικές της μυθομανίες, ώστε τις θέσεις και τα πανάκριβα εργαλεία του πολύτιμου αγώνα της ζωής μας, να τα καθορίζει και να τα εμπορεύεται με το αζημίωτο η ίδια!
Μια λοιπόν απ’ τις καταστροφικότερες παρεμβάσεις της θρησκείας στην ζωή μας, είναι η κακοδιαχείριση των αποθεμάτων της ιστορικής σοφίας. Η αναγνώριση της μάλιστα ως τον ηθικό και εθνικό θεματοφύλακα, την αναγορεύει δυστυχώς και σε δικαιωματικό κριτή και διαχειριστή της ιστορικής αλήθειας!
Αιώνες τώρα, η θρησκεία έχοντας ρίξει επιλεκτικά το τεράστιο "ιερό" βάρος της, σε συγκεκριμένες πράξεις, ιδέες και ανθρώπους, έχει επιτυχώς "αγιοποιήσει" ένα σύνολο από θρησκευτικούς ήρωες και περιστατικά, ενώ αντιστοίχως κάτω από τις ιδανικές συνθήκες της πάνδημης σχεδόν αποδοχής της, έχει καταφέρει, δαιμονοποιώντας ασταμάτητα, να εκτοπίσει τμήματα ολόκληρα ιστορίας εξωθρησκευτικών ηρώων, δημιουργώντας έτσι, το αποτελεσματικότερο φράγμα-εμπόδιο στην αξιοποίησης της αφυπνιστικής ιστοριογνωσίας.
Ειδικά στην ελληνική πραγματικότητα, όπου η ιστορία έχει δημιουργήσει τα μεγαλύτερα και πολυτιμότερα αποθέματα ανθρώπινων εμπειριών, η ζημιά απ’ την θρησκευτική κηδεμονία ξεπερνά κάθε φαντασία, αφού όχι μόνο ερμηνεύει κατά πως συμφέρει στις ιδέες της την ιστορία των Ελλήνων, αλλά τεράστια τμήματα ιστορίας του πανάρχαιου αυτού λαού, έχουν φυλακιστεί στο έρεβος της αφάνειας, του αναθέματος, και της αιώνιας παρασιώπησης.
Είναι δε η έλλειψη της ιστορικής αυτογνωσίας τόσο ισχυρή, που ο πάλε ποτέ αυτός ένδοξος και φιλομαθής λαός, παρουσιάζει πια ακραία φαινόμενα ιστορικής αφασίας, μια και κανένα σχεδόν απ’ τα σημερινά Ελληνόπουλα δεν γνωρίζει, για φαντάσου, ούτε καν από που προέρχεται το όνομα «Έλλην» που φέρουν!
Ρωτήσαμε πράγματι ένα μεγάλο αριθμό παιδιών λυκείου, και στην κυριολεξία κανένα απ’ αυτά δεν ήξερε ότι αιτία γι’ το ένδοξο όνομα τους, είναι κάποιος προγονός και προπάτορας τους, «ο Έλλην»! Ο πρωτότοκος γιος, του προκατακλυσμικού πατριάρχη των Ελλήνων Δευκαλίωνα!

Απεικόνιση του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα απ' την μυθολογία Στεφανίδη
Ο Έλλην αν και (σύμφωνα με τον μύθο) επέζησαν ενός τρομακτικού κατακλυσμού, και με την πατρική κιβωτό διέσωσε μαζί με την οικογένεια του και ένα πλήθος ζώων, παραδόξως ξεχάστηκε εντελώς από τον λαό που αργότερα ανάστησε και μέχρι σήμερα φέρε τ’ όνομα του!
Φυσικά ακόμα και τον κατακλυσμό αυτόν που φέρει το όνομα του προπάτορα των Ελλήνων Δευκαλίωνα, οι Έλληνες ζώντας κάτω απ’ τον ζυγό της θρησκοκρατούμενης παιδείας τους, τον αγνοούν επίσης.
Στην λησμονιά όμως δεν πετάχτηκαν μόνο οι συγκεκριμένοι προπάτορες των Ελλήνων. Αλλά και ολόκληρος ο αρχαιοελληνικός θησαυρός. Η σημαντικότερη πνευματική παραγωγή του ανθρώπινου γένους. Ο πρώτος και καλύτερος πολιτισμός της ανθρωπότητας. Η πολυτιμότερη παγκοσμίως ιστορική πνευματική παρακαταθήκη, θαμμένη επιμελώς κάτω από αλλεπάλληλα στρώματα θρησκευτικής σπίλωσης, υποτίμησης και διαστροφής, αποκλείσθηκε για μια σειρά αιώνων, απ’ την γνώση του Έλληνα. Και για να προλάβουμε μερικούς που έκπληκτοι θα πουν ότι υπερβάλουμε, θέτουμε ξανά την οδυνηρή ερώτηση που νομίζω τα λέει όλα...!
Γιατί κανένα ελληνόπουλο της σημερινής παιδείας δεν γνωρίζει:

«Ότι (από) Δευκαλίωνος και Πύρας Έλλην, εκ’ του οποίου Ελλάς και Έλληνες» Ελλάνικος 1a,4,F.6a & Σχόλ. Απολλώνιο Ρόδιο 248.7

Ήταν τόσο δύσκολο να συμπεριληφθεί η παραπάνω φράση, με τα ονόματα των Ελλήνων αυτών προπατόρων στην παιδεία των Ελλήνων; Ή μήπως η θρησκευτική κηδεμονία παραμέρισε κάθε τι ελληνικό, για να εξασφαλισθεί ζωτικός χώρος για τους θρησκευτικούς ξενόφερτους ήρωες και αλλοεθνείς σφετεριστές προγόνους;
Τι είναι επιτέλους η θρησκεία; Εχθρός της ιστορίας του τόπου και αυθαίρετος δυνάστης της ιστορικής μνήμης;
Ας εμβαθύνουμε λοιπόν λίγο στα παράξενα δεδομένα της θρησκείας.
Γενικότερα γύρω από την έννοια της λέξεως «θρησκεία» στην ελληνική αρχαιότητα, και στη λέξη «θρησκεύει»[2] το λεξικό του Σουΐδα αναφέρει τα εξής ενδιαφέροντα: «λέγεται ότι ο Ορφέας ο Θράκας πρώτος τεχνολόγησε (τακτοποίησε) τα των Ελλήνων μυστήρια και τις τιμές προς τον θεόν θρησκεύειν ονόμασε, ως Θρακίας (δηλαδή θρακικής) ούσης είναι της ευρέσεως ή από του θεόν δερκεύειν,[3] ο εστίν οράν (ορώ =βλέπω)» Σουΐδας. Ο Ησύχιος ο λεξικογράφος το αποδίδει πιο κοφτά: «Θρησκώ = νοώ»!!!
Τα λεξικά αυτά, αρχαιότερα απ’ τα σημερινά,[4] πολύ κοντύτερα στην αρχική χρήση των συγκεκριμένων λέξεων, κατακράτησαν πιθανότατα ορθότερα την καταγωγή και την ουσία της λέξεως θρησκεία. Η λέξη λοιπόν «θρησκεία» κατά την εκδοχή αυτή, είναι Ορφεο-θρακικής, δηλαδή "ολύμπιας"[5] προελεύσεως, και δείχνει ότι η τότε θρησκεία των Ελλήνων, ξεκίνησε για τον πολύ συγκεκριμένο αυτόν λόγο! Για να καλύψει τις ανάγκες της κατανόησης του κόσμου μας, και όχι να δώσει λόγους επαγγελματικής ύπαρξης σε αυτόκλητους "σωτήρες" και στους ατέλειωτους αμειβόμενους "θεϊκούς" μεσάζοντες.
Η προσπάθεια λοιπόν του Έλληνος ανθρώπου να δέρκει, δηλαδή να βλέπει, να παρατηρεί, να κοιτάζει, να αντιλαμβάνεται, να διακρίνει τα θεϊκά πράγματα που τον περιστοιχίζουν, και να αποδίδει σ’ αυτά της πρέπουσες τιμές, ονομάστηκε απ’ τον ίδιο τον αρχιερέα και προπάτορα των Ελλήνων τον Ορφέα: θρακία ή θρησκεία!
Ο Μεσογειακός λοιπόν άνθρωπος ήθελε να "δει". να καταλάβει, να κατανοήσει τον κόσμο και τις δυνάμεις που ορίζουν την μοίρα του. Η θρακική αυτή διευθέτηση, έδινε με ιεροπρέπεια σε όλους τους εραστές της παρατήρησης, την ευκαιρία να πλησιάσουν κάθε τι που τόσο οδυνηρά ξέφευγε απ’ την ορμή της ολοζώντανης νοημοσύνης του.
Έτσι γεννήθηκε για τον Έλληνα η ιερή γνώση. Έτσι γεννήθηκαν οι ιερές αφετηρίες εξερεύνησης για την θεραπεία της παντοειδούς άγνοιας. Σαν δώρα των σοφών και φιλεύσεβων ανθρώπων, στους φιλόθεους εξερευνητές της κατανόησης.
Τα πράγματα όμως με την "θρησκεία", δυστυχώς δεν έμειναν στην αρχαιοελληνική αυτή βάση, της παντοειδούς αναζήτησης γνώσεων. Έχουμε διανύσει συντροφιά με την θρησκευτικότητά μας ατελείωτους χρόνους. Η καταγεγραμμένη ιστορία, έχει πλέον κάτι περισσότερο από σοβαρές αντιρρήσεις, για τον αγαθό ρόλο της θρησκείας στη ζωή μας.
Σήμερα δεν είναι καθόλου λίγοι, εκείνοι που χωρίς περιστροφές και με σοβαρά επιχειρήματα, θεωρούν την θρησκεία την ισχυρότερη τροχοπέδη στην διανοητική ανόρθωση των λαών. Ειδικότερα για την ελληνική ιστορική πραγματικότητα, η θρησκεία φαίνεται πως υπήρξε κάτι περισσότερο από απλή τροχοπέδη.
Δεν χρειάζεται περισσότερο από μια εξεταστική μάτια στα ιστοριοθρησκευτικά δεδομένα των Ελλήνων, για να διαπιστώσει και ο πλέον ανυποψίαστος, ότι απ’ την εποχή που με πρωτοβουλίες της σημερινής του θρησκείας, τα βασικότερα ιστορικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων παραμερίστηκαν, και σταμάτησε κάθε παραγωγή του πλουσιότατου και ποικιλόμορφου ιαματικού πολιτισμού τους.
Κάθε κομμάτι εκείνου του ολοζώντανου ελληνισμού, ήταν οργανικά δεμένο με την συλλογική ή ατομική παραγωγή πολιτισμού. Οι ναοί, τα θέατρα, οι σχολές, οι βιβλιοθήκες ακόμα οι αγορές, τα βουλευτήρια γυμναστήρια και οι στοές ήταν όλα ένα αδιαίρετο πολιτισμικό σύνολο!
Σήμερα λοιπόν, μετά την παρέλευση τόσων αιώνων, ανεξάρτητα απ’ τις όποιες ενστάσεις και διαφωνίες μπορεί να έχει και ο πιο προκατειλημμένος εκτιμητής του αρχαιοελληνικού κόσμου, ένα παραμένει παγκοσμίως παραδεκτό: η παραγωγή του αυτόφωτου αλλά και σύνθετου ιαματικού πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων, ξεπέρασε σε λαμπρότητα, απόδοση και ποιότητα, κάθε άλλη φιλότιμη ή φιλόδοξη πρόταση ζωής.
Τι συνέβη όμως, και σήμερα η πάλε ποτέ χώρα των παντοειδών ερωτήσεων, με τους μέγιστους ήρωες πολιτισμού και τους λαμπρότερους προγόνους παγκοσμίως, βρίσκεται παθιασμένα σφιχταγκαλιασμένη με τις προσωπικότητες της θρησκευτικής ιστορίας ενός αλλού λαού.
Γιατί όλοι οι Έλληνες, από μικρού έως μεγάλου, διδάχθηκαν και γνωρίζουν τους εβραιο-πατριάρχες της Παλαιάς Διαθήκης όπως... Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, αλλά αγνοούν ολότελα τα ονόματα την ύπαρξη και την ιστορία, ακόμα και των βασικών ελληνο-προγονικών τους ονομάτων; Γιατί ακόμα και η τελευταία ηλικιωμένη Ελληνίδα, είναι σε θέση με ανυπόκριτη ευλάβεια να επικαλείται σχεδόν καθημερινά, τα πολλά υποσχόμενα ονόματα ηρώων της αρχαιο-εβραϊκής ιστορίας, (όπως τους πασίγνωστους κόλπους του Αβραάμ), δεν έχει όμως ξανακούσει τίποτε, ούτε για την ανεπανάληπτη ιστορία, ούτε καν το όνομα... του Προμηθέα!
Ο θυσιαστικότερος και πλέον φιλάνθρωπος αυτός Τιτάνας, κατά μιαν τουλάχιστον εκδοχή, είναι πατέρας του Δευκαλίωνα, άρα παππούς του Έλληνα, άρα και προπάππους των Ελλήνων! Κι όμως, το όνομα του μαχητικότερου αλλά και πολύπαθου, σταυρωμένου για την ανθρωπότητα αυτού Τιτάνα, παραμένει μαζί με τις υπόλοιπες, άπειρες, υπέροχες προγονικές ιστορίες, στο παγερό έρεβος της αχρήστευσης και του θρησκευτικού αναθεματισμού!
Γιατί όλοι οι Έλληνες από μικρού έως μεγάλου γνωρίζουν τον Νώε, αλλά αγνοούν τον Δευκαλίωνα, ξέρουν τον Αβραάμ αλλά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον Έλληνα;
Μήπως λοιπόν οι προσωπικότητες της Παλαιάς Διαθήκης, ήταν απίστευτα σημαντικότερες και συντριπτικά ανώτερες των αρχαιοελληνικών, ώστε δικαιολογημένα οι ήρωες της δικής μας πατρογονικής ιστορίας παραμερίστηκαν στην λήθη και την απαξίωση;
Μήπως οι Βιβλικές ιστορίες, έχουν τέτοια ποιοτικά μηνύματα, ώστε δικαιολογείται έτσι η ανταλλαγή αυτή, και ο συστηματικός αφανισμός των συχνά πανομοιότυπων αλλά και πληρέστερων Ελληνικών ιστοριών;
Ήταν πραγματικά σοφή, ή έστω συμφέρουσα και δικαιολογημένη η αντικατάσταση των Ελληνικών ιδεών και ηρώων, από τις αντίστοιχες εβραιοβιβλικές προσωπικότητες και τις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης; Ή μήπως όλη αυτή η συστηματική αντικατάσταση είναι επίτευγμα μιας πνευματικής ιδεολογικο-θρησκευτικής κατοχής, που οι Έλληνες εν άγνοια τους πλέον βιώνουν εδώ και πολλές εκατονταετίες;

M. Kαλόπουλος

Παραπομπές:
[1]«Μήτις = σύνεση» Λεξικό Σουΐδα
[2] «θρησκεύει: θεοσεβεί, τους θεούς υπηρετεί». Σουΐδας
[3] δερκεύειν =κατανοώ, εξ’ ου και «οξυδέρκεια». Οράν: εκ του ορώ= βλέπω.
[4] Του λεξικό του Σουΐδα είναι του 1150 μ.Χ. ενώ του Αλεξανδρέα γραμματικού Ησύχιου, είναι μόνο του 5ου μ.Χ. αιώνα! Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Ησύχιος στο έργο του συμπεριέλαβε και προγενέστερους λεξικογράφους όπως Αππίων, Ηλιόδωρος, Αρίσταρχος, καθώς και τμήμα απ’ το εκπληκτικό έργο «Προς Περιεργοπένητας» του εγκυκλοπαιδιστή Διογενιανού.
[5] Περί της καταγωγής του Ορφέως από τα ολύμπια Λίβηθρα ομιλεί ο Παυσανίας: «εν τω Ολύμπω, πόλις οικοίτο Λίβηθρα... (εκεί) είναι το του Ορφέως μνήμα» ΒΟΙΩΤΙΚΑ 30.9

http://www.greatlie.com

Ένας άξιος Έλληνας…

Αυξέντιος Καλαγκός

O γιατρός των φτωχών παιδιών

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.
Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.
Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.
Ο Έλληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών».
Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso».
Οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του.
Όταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση.
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
«Πιστεύω στον Θεό»
Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου, μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Έρχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.
Ένα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Όταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι “υπεράνω των δυνάμεών μου”, όμως ποτέ δεν λυγίζω.
Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Η ευτυχία της προσφοράς
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του – τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
Όμως, ο Αυξέντιος Καλαγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.
Έχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.
Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν.

Κρίτωνας

http://olympia.gr

Την άμεση παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το χαράτσι της ΔΕΗ ζητά από την Κομισιόν ευρωβουλευτής

Την άμεση παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το χαράτσι της ΔΕΗ ζητά από την Κομισιόν ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ

Σε περίπτωση που παραπεμφθεί η Ελλάδα, αυτό σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε μόλις χθες τα μεσάνυχτα, θα πάει περίπατο!

Τότε το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους είσπραξης φόρων για να γεμίσει τα κρατικά ταμεία.

Διαβάστε επίσης: ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ!!! Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόβει το ρεύμα λέει η Ε.Ε.!

«Ιτιά ιτιά λουλουδιασμένη» η απάντηση Βενιζέλου στο ηλεκτροσόκ της Κομισιόν για την παράνομη διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ!

Ο Νίκος Χουντής βασίζεται στην απάντηση του επιτρόπου Ετινγκερ, σύμφωνα με την οποία η ΔΕΗ δεν δικαιούται να διακόπτει το ρεύμα σε όσους δεν οφείλουν ποσό στην εταιρία και πως η είσπραξη του τέλους ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ είναι καταχρηστική.

Μάλιστα, τονίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε σχετική εγκύκλιο ΠΟΛ 1244 ( 1/12/2011) με βάση την οποία «αντί να αρθεί, η απαράδεκτη και παράνομη, με βάση την οδηγία, πρόβλεψη ότι θα διακόπτεται η ηλεκτροδότηση σε όσους δεν πληρώσουν τον έκτακτο φόρο για τα ακίνητα, το υπουργείο οικονομικών απλώς επέκτεινε την προθεσμία για την διακοπή του ρεύματος από 40 σε 80 ημέρες από την έκδοση του λογαριασμού».

Στη συνέχεια της ερώτησής του ο Ν. Χουντής, τονίζει ότι «η παραβίαση του κοινοτικού δικαίου είναι προφανής και κραυγαλέα, αφού η ανωτέρω εγκύκλιος εξαρτά το δικαίωμα στην καθολική υπηρεσία, από την εκπλήρωση των όποιων φορολογικών υποχρεώσεων των καταναλωτών», καλεί την Επιτροπή:

Πρώτο, «να ξεκινήσει άμεσα τις διαδικασίες παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την παραβίαση της οδηγίας 2009/72 και ιδιαίτερα για το άρθρο 3 παρ. 3 περί καθολικής υπηρεσίας

Δεύτερο, «στο μεταξύ χρονικό διάστημα, να προβεί σε ενέργειες προς την ελληνική κυβέρνηση ώστε να εμποδίσει τους παρόχους να διακόψουν την παροχή ρεύματος στους καταναλωτές αυτούς που δέχονται να πληρώσουν την κατανάλωση ρεύματος αλλά όχι το φόρο» και

Τρίτο, να επισημάνει τις δυνατότητες που έχουν όσοι καταναλωτές το επιθυμούν και οι οποίοι έχουν ήδη καταβάλει το φόρο, υπό την παράνομη και καταχρηστική απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης, να διεκδικήσουν την άμεση επιστροφή των καταβληθέντων.

http://olympia.gr

Οι ομορφιές της ζωής που αποτυπώνονται στην καρδιά μας...

Στην πλατεία μιας μακρινής πόλης είχε σταθεί ένας νεαρός και περηφανευόταν ότι είχε την ομορφότερη καρδιά.

Οι περαστικοί θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια, δεν υπήρχε ούτε σημάδι ούτε το παραμικρό ψεγάδι επάνω της . Κι όλοι συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά πού είχαν δει ποτέ τους. Ο νεαρός ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος ζύγωσε το νεαρό μας και είπε: Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς. Ο κόσμος αλλά και το παλικάρι κοίταζαν την καρδιά του γέροντα, χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στην θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα απ’ όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια. Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν. Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου και γέλασε. Πλάκα μας κάνεις? Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στην δικιά σου και στην δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα. Μάλιστα, είπε ο γέροντας, η δική σου δείχνει τέλεια ,όμως δεν θα την άλλαζα ποτέ μου την δική μου καρδιά με την δική σου . Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου, κόβω ένα κομμάτι της καρδιά μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στην θέση του άδειου μέρους της καρδιά μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια , έχω μερικές αγκαθωτές άκρες που όμως τις λατρεύω γιατί μού θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε. Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου και ο άλλος δεν μου έδωσε ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα, ξέρεις το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρόλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι’αυτούς τους ανθρώπους, και ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά? Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός . Με δάκρυα να τρέχουν στα μαγουλά του προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στον γέροντα με τα χέρια που έτρεμαν. Ο γέροντας τότε πήρε την προσφορά την έβαλε στην καρδιά του και μετά πήρε λίγη από την κομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες .και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του που δεν ήταν τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα από την καρδιά του νέου.

http://lykomidis.wordpress.com

Επιφάσεις...

Μέσα σε πέντε μόλις γραμμές μια μεγάλη αλήθεια...

"Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να τους αγαπάμε

Τα πράγματα δημιουργήθηκαν για να τα χρησιμοποιούμε

Ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται ο κόσμος σε χάος

είναι πως αγαπάμε τα πράγματα

και χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους"

http://vickytoxotis.blogspot.com

Όποιος πληρώνει το χαράτσι για τα ακίνητά του μέσω ΔΕΗ, οικειοθελώς απεμπολεί το δικαίωμά του στην περιουσία του

Στις 2 Δεκεμβρίου 2011 που εκδικαζόταν στο ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης του νόμου για το χαράτσι της ΔΕΗ παρευρεθήκαμε εγώ και η κόρη μου, μαζί με πολλούς άλλους συνΈλληνες, κυρίως για να ακούσουμε τις αιτιάσεις του δημοσίου, αφού οι πολύ βάσιμες και ουσιαστικά ακατάρριπτες θέσεις των προσφευγόντων ήταν ήδη γνωστές. Και ο λόγος που είχε ενδιαφέρον η τοποθέτηση και αιτίαση του δημοσίου ήταν διότι στην προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ήταν μαθηματικά σίγουρο ότι θα έλεγαν και πραγματικές βλέψεις και στόχους της δοσιλογικής διορισμένης κυβέρνησης, την οποία ανερυθρίαστα είχαν το θράσος να έρθουν να εκπροσωπήσουν οι δικηγόροι αυτοί. Δικηγόροι που σημειωτέον πληρώνουμε εμείς αδρότατα για να δίνουν κάλυψη στους κατά συρροή έσχατους προδότες, δηλωσίες, δοσιλόγους και εγκληματίες δολοφόνους του κοινού ποινικού δικαίου που καπηλεύονται τους Θεσμούς μας και ασελγούν στην Δημοκρατία μας.

Και βεβαίως τα ‘μαργαριτάρια’ βγήκαν, γιατί κανένας εγκληματίας δεν μπορεί να αποκρύψει τον λόγο και απώτερο σκοπό πίσω από το έγκλημα του όταν στριμωχθεί στην γωνία. Και σε αυτή την περίπτωση ομολογουμένως τόσο οι εκπρόσωποι των δικηγορικών συλλόγων ( Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Καλαμάτας ) όσο και των δήμων και συνδικαλιστικών φορέων και συλλόγων καθώς και ιδιωτών έκαναν εξαιρετική δουλειά, παρ’ όλο που στην μέχρι τώρα πείρα μου σχετικά με άλλα ζωτικότατα θέματα που αφορούν τον Ελληνικό Λαό, είχα διαπιστώσει το αντίθετο.

Η εξαιρετική αυτή επίδοση των δικηγόρων κατά του χαρατσιού ( μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο Π. Παυλόπουλος, ο οποίος μάλιστα αγόρευσε ) καταδεικνύει δύο πράγματα εξ ίσου αναντίρρητα και σαφή : αφ’ ενός, ότι επί του θέματος του χαρατσιού της ΔΕΗ παίζεται το bras de fer ανάμεσα στον Ελληνικό Λαό και τους απανταχού δοσιλόγους και αφ’ ετέρου, ότι επειδή ο Ελληνικός Λαός ήδη έχει επιδείξει μία τεράστια δύναμη η οποία φαίνεται εξαιρετικά πιθανό να εκφραστεί, ο κάθε ένας που θέλει να αποσοβήσει το στίγμα του λαμόγιου / προδότη, να χριστεί αντιστασιακός και / ή σύμμαχος του Ελληνικού Λαού ώστε να έχει ζωή και μέλλον στην νέα εποχή ( που ΔΕΝ θα είναι η Νέα Τάξη ), έχει σπεύσει να δηλώσει ενεργά ( είτε επιφανειακά είτε όχι ) αντίθεση στο χαράτσι αυτό. Αυτό το βλέπουμε τόσο στο θέμα της επικοινωνιακής πολιτικής του αρχηγού της ΓΕΝΟΠ Φωτόπουλου ( ο οποίος παρευρισκόταν στην δίκη αλλά δεν παρέστη, έκανε όμως την παρουσία του γνωστή και αισθητή ) όσο και στην επιλογή του Π. Παυλόπουλου ( ο οποίος είναι και πολιτικός και κατ’ ουσίαν κυβερνητικός και πρωτεργάτης της τωρινής κατάστασης ως μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή και της στήριξης της τωρινής διορισμένης και μη εκλεγμένης πραξικοπηματικής κυβέρνησης Παπαδήμου μέσω του κόμματος του και του αρχηγού του / ψήφου του ) που αντικειμενικά ήταν υψηλής ποιότητος για τα δεδομένα των Ελληνικών δικαστηρίων.

Δεν θα υπεισέλθω παραπάνω στις αγορεύσεις των προσφευγόντων διότι το περιεχόμενο αυτών εύκολα ανευρίσκεται με μία απλή ανάγνωση των προσφυγών τους. Εκεί που πρόκειται να εστιάσω είναι στο τί ειπώθηκε από την πλευρά του δημοσίου, στην προσπάθεια των τριών δικηγόρων που δεν ντράπηκαν να το εκπροσωπήσουν σε αυτή την περίπτωση ( διότι δεν εκπροσωπούν πραγματικά το Δημόσιο αλλά τα συμφέροντα αυτών που υπηρετούν οι διορισμένοι δηλωσίες – δοσίλογοι προδότες ). Σε τρεις αγορεύσεις που όχι μόνο δεν είχαν συνοχή αλλά ήταν και πλήρεις αβασίμων, εώλων ισχυρισμών και αιτιάσεων, στον παρατηρητή που δεν θα κουραζόταν από την μακρηγορία τους και την ασυναρτησία τους, η επιχειρηματολογία τους είχε ως εξής :

1. κάθε νόμος, αφού είναι νόμος πρέπει να ακολουθείται
2. όλοι έχουν ήδη πληρώσει το χαράτσι άρα δεν τίθεται λόγος ακύρωσης του (!)
3. εάν ακυρωθεί το χαράτσι θα μπει άλλο σκληρότερο μέτρο
4. το χαράτσι είναι η επιβεβαίωση της αξίας της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων Πολιτών (!)
5. το χαράτσι είναι ανταποδοτικό διότι επιτρέπει στους Έλληνες Πολίτες να κρατήσουν την ιδιωτική τους περιουσία ώστε αυτή να μην δημευθεί υπέρ των δανειστών.

Τα επιχειρήματα τους περί χαρακτηρισμού του χαρατσιού ως τέλος και όχι φόρο, κλπ είναι ήσσονος σημασίας και δεν υπεισέρχομαι διότι ούτως ή άλλως ήταν και αστεία, αφού ισχυρίστηκαν ότι και φόρος να χαρακτηρίζεται έχουν δικαίωμα να τον επιβάλλουν όπως θέλουν.

Από τα επιχειρήματα όμως που έβαλα σε λίστα προκύπτει το εξής, κάτι που άμεσα το κατάλαβε και ο πρόεδρος του ΣτΕ όπως θα παραθέσω παρά κάτω : ότι το χαράτσι είναι ουσιαστικά το ενοίκιο που μας επιβάλλουν να πληρώσουμε για να μην κατασχεθούν οι περιουσίες μας ( δηλ. οι ιδιωτικές περιουσίες των Ελλήνων Πολιτών ) υπέρ των δανειστών, του Μνημονίου, των κατοχικών δυνάμεων. Δηλαδή, ότι η … ‘ανταπόδοση’ του χαρατσιού έγκειται στο ότι θα έχεις και θα έχω το δικαίωμα να κρατήσεις και να κρατήσω όχι μόνο το σπίτι σου και σπίτι μου αλλά και το δικαίωμα να μένεις καν σε σπίτι ( αφού το πληρώνουν και οι ενοικιαστές / χρήστες ), να στεγάζεις την όποια επιχείρηση σου εάν το πληρώσεις, για ένα βεβαίως χρόνο, εκτός εάν εντός του χρόνου χρειαστούν να σου ζητήσουν και άλλα χρήματα οπότε θα σε ξαναχαρατσώσουν πριν να μπει ο νέος χρόνος.

Ο πρόεδρος του ΣτΕ που το ‘έπιασε’ αυτό ρώτησε τότε τον δικηγόρο του δημοσίου « εγγυάται το Δημόσιο ότι με την πληρωμή του χαρατσιού για το 2011 και 2012 μόνο όπως ισχυρίζεσθε θα εξασφαλίσει και τις αξίες και την ακεραιότητα / αποφυγή κινδύνου για τις ιδιωτικές περιουσίες και θα αποφύγετε την χρεοκοπία για την αποφυγή της οποίας ισχυρίζεσθε ότι επιβάλλατε το χαράτσι;».

Στην ερώτηση αυτή ο δικηγόρος του δημοσίου απάντησε « όχι βέβαια απλώς έτσι πρέπει να γίνει γιατί αυτός είναι ο νόμος» και μετά ψέλλισε και κάτι περί μεγάλης προσπάθειας της ‘κυβέρνησης’ να αποφύγει χρεοκοπίες, κλπ.

Άρα, είναι εμφανές ότι αποδοχή πληρωμής του χαρατσιού είναι επίσης αποδοχή ότι ουσιαστικά οι περιουσίες μας και το Δικαίωμα μας σε στέγη δεν μας ανήκουν και ανά πάσα στιγμή δεχόμαστε να μας κατασχεθεί η περιουσία μας υπέρ των δανειστών προς αποφυγή ‘χρεοκοπίας’.

ΣΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΟΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ Ή ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΤΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ / ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΔΕΗ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ ΑΠΕΜΠΟΛΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΕΓΗΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ.

Από τις εξαιρέσεις του νόμου αυτού φαίνεται και ποιος πλήττεται και ποιος θα κρατήσει τα δικαιώματα του αυτά : όσοι έχουν στην κατοχή τους διατηρητέα ( τύπου Τσοχατζόπουλου, κλπ ), εκκλησίες, ΜΚΟ και ιδρύματα αλλά και βιομήχανοι, κλπ.. Δηλαδή, δικαίωμα στην περιουσία και τη στέγη / εργασία έχει είτε ο 80% και πάνω ανάπηρος ( δηλαδή άνθρωπος που δεν τους απειλεί ) είτε όποιος ανήκει στους κύκλους τους. Διότι σημειωτέον εγκύκλιοι / απαλλαγές κατά περίπτωση δεν άρουν τον χαρακτηρισμό ενός ανέργου ή απόρου ως υπόχρεου του νόμου ( και άρα στερούμενου το δικαίωμα της ιδιοκτησίας εάν αιτηθεί απαλλαγή εμμέσως όμως αναγνωρίζοντας την εγκυρότητα του νόμου ) απλώς τον εξαιρεί από την καταβολή των χρημάτων, όχι την χρεωστική σχέση.

Συνεπώς, είναι σαφές ότι είναι μέγα λάθος η πληρωμή του χαρατσιού ούτως ή άλλως, πόσω μάλλον εν αναμονή εκδόσεως της αποφάσεως από το ΣτΕ επ’ αυτού, κάτι που δεν θα γίνει νωρίτερα από το τέλος Ιανουαρίου.

Γιατί τόσος χρόνος μέχρι την έκδοση αποφάσεως όταν πρόκειται για θέμα τέτοιας μείζονος σημασίας σε κάθε επίπεδο ;

Η απάντηση είναι απλή : διότι κατ’ αρχάς θα προσπαθήσουν να φοβίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες να τους δώσουν ζεστό χρήμα, το οποίο βέβαια δεν θα επιστρέψουν ποτέ ακόμα και στην περίπτωση έκδοσης ακυρωτικής αποφάσεως καθώς θα το ‘συμψηφίσουν’ με χίλια μύρια άλλα ‘έκτακτα’ της εφορίας, και κατά δεύτερον το ίδιο το ΣτΕ θέλει να δει πόσο το ‘παίρνει’ να εκδώσει φιλοκυβερνητική απόφαση. Για αυτό εξ άλλου δεν έχει εκδοθεί επισήμως και η απόφαση επί του Μνημονίου, έστω και αυτή που δοκιμαστικά διέρρευσαν στα ΜΜΕ.

Στο χέρι μας λοιπόν είναι να μην επιτρέψουμε στο ΣτΕ να βγάλει έστω και στο παραμικρό φιλοκυβερνητική απόφαση και επίσης να δείξουμε στους διορισμένους δηλωσίες – δοσίλογους ότι δεν έχουν καμία εξουσία που να αναγνωρίζεται από τον Ελληνικό Λαό :

1. δεν πληρώνουμε το χαράτσι, μόνο το ρεύμα
2. δηλώνουμε επισήμως ένσταση και μη αναγνώριση του νόμου τόσο στην ΔΕΗ όσο και στην ΔΟΥ ( είτε άμεσα τώρα είτε σε περίπτωση που η ΔΟΥ μας στείλει πρόσκληση πληρωμής )
3. ασφαλίζουμε τα ερμάρια όπου βρίσκονται οι ‘χελώνες’ της ΔΕΗ όσον αφορά την προσβασιμότητα συνεργείων σε αυτές
4. οργανωνόμαστε στις γειτονιές μας επί του θέματος ώστε να μην υπάρχει εύκολη δυνατότητα ύπαρξης συνεργείων διακοπής στην περιοχή μας αλλά και να υπάρχει δυνατότητα άμεσης επανασύνδεσης του ρεύματος στα σπίτια και τις επιχειρήσεις μας με ομάδες συμπολιτών μας που γνωρίζουν ασφαλώς πώς να το κάνουν
5. επικαλούμαστε επισήμως το άρθρο 120Σ για τις πράξεις μας και την απαξίωση της διορισμένης ‘κυβερνήσεως’ τόσο με ετικέτα επί της χελώνας και την ένδειξη « ρεύμα πληρωμένο, απαγορεύεται η διακοπή» αλλά και με κάποια γενικότερη ένδειξη του 120Σ στο σπίτι μας όπως π.χ. κάτω από την Σημαία μας εάν την έχουμε μονίμως στον ιστό.

Με τις ενδείξεις αυτές κατοχυρώνουμε την Συνταγματικότητα μας και είμαστε και καθ’ όλα νόμιμοι βάσει και διεθνούς και κοινοτικού και εγχωρίου Δικαίου.

Το παρόν άρθρο μας το έστειλε η Όλγα Γ. Γεριτσίδου από το Human support

Πηγή: http://www.ramnousia.com/2011/12/blog-post_03.html#.Tttaelbcirg